Achterflap
Corine
Hartmans thriller Groen licht speelt in de Achterhoek, waar een jonge vrouw op
uiterst meedogenloze wijze vermoord wordt. Rechercheur Suzan de Winter vreest
dat het niet bij dit ene slachtoffer zal blijven. De dader speelt een
uitgekiend, tot in detail voorbereid spel, met mensenlevens als inzet. Dan
rijst het vermoeden dat er een aanslag gepleegd zal worden op een stadion vol
mensen. De tijdsdruk is in één klap immens. De inzet hoog. Suzan kan en wil
niet anders: ze doet mee met het laatste spel van de dader. Een spel op leven
en dood…
Van de Nederlandse vrouwelijke thrillerauteurs scoort Hartman het hoogst in VN's Detective & Thrillergids. In Corine Hartmans thriller Groen licht schudden vier gruwelijke moorden het anders zo rustige Achterhoekse platteland op.
Van de Nederlandse vrouwelijke thrillerauteurs scoort Hartman het hoogst in VN's Detective & Thrillergids. In Corine Hartmans thriller Groen licht schudden vier gruwelijke moorden het anders zo rustige Achterhoekse platteland op.
De cover
De cover lijkt uit twee
delen te bestaan. Het bovenste deel laat een vrouw op de rug zien. Ze heeft een
rode jas aan en kijkt over een weids landschap uit.
Het onderste deel laat
een weiland schapen zien waarover de mist hangt.
De naam van de auteur en
de titel staan in relatief dunne letters op de cover.
‘Een moordmysterie in de
achterhoek’ is de ondertitel.
Mijn mening
Ik twijfel een beetje of
ik hem nu mooi vind of niet. Maar ik neig naar het laatste. Ik hou niet van de
manier waarop het boek nu in twee stukken gesneden lijkt te zijn.
Het verhaal
Susan de Winter is
rechercheur die een verleden met zich meedraagt waarin ze zelf slachtoffer was
van een ernstig misdrijf. Samen met haar team, waarvan zij de plaatsvervangend
leidinggevende is, moet ze de moord op een jonge vrouw oplossen. Al snel
volgende de doden elkaar op terwijl het onderzoek muurvast zit.
De slachtoffers lijken
weinig met elkaar gemeen te hebben behalve dat ze allen geen of een moeizame
relatie hebben en nogal gecompliceerde persoonlijkheden lijken te zijn.
Als de moordenaar het op
Susan zelf en haar moeder lijkt te hebben voorzien, wordt de speurtocht voor de
rechercheur niet alleen een betaalde klus maar ook een persoonlijke strijd.
Mijn mening
Net als bij de cover,
vind ik het ook bij het boek moeilijk om mijn mening te vormen. In het begin
vond ik het erg moeilijk te volgen en leek het of ik een vervolgdeel uit een
trilogie of zo aan het lezen was. Later kwam ik erachter dat dit niet zo was maar
dat het wel een vervolg was op de eerdere reeks Nelleke de Winter-boeken van
Hartman.
Hierdoor leek ik steeds
stukken te missen die voor het begrijpen van het verhaal wel essentieel waren.
Ook vond ik een aantal
lijnen in het verhaal niet noodzakelijk. Zo is het mij nog steeds een raadsel
waarom de slechte schietprestaties van Susan zo uitgediept hadden moeten
worden. Haar angst om te schieten was, gezien haar eerdere ervaring met het
neerschieten van een verdachte, voldoende te begrijpen.
Verder is mij nog niet
helder wat de meerwaarde is van het omschrijven van het seksleven van Susan.
Waarom moet in de boeken van Nederlandse bodem tegenwoordig toch steeds seks er
aan de haren bijgetrokken worden?
De personages, en vooral
die van Susan, vond ik niet sterk. Wat me wel bewondering ontlokte was de
manier waarop Hartman de gevoelens van de slachtoffers beschrijft, ten tijde
van de misdaad. Dat doet ze subliem. Ik moet wel bekennen dat alle personages
aan het einde van het boek meer body krijgen waardoor ze interessanter worden. Ik
heb dan ook goede hoop, dat in een vervolg over Susan de Winter, de personages
aantrekkelijker worden.
Ook is de schijfstijl van
Hartman beeldend. Het lukt haar om mij met de voeten in de Achterhoek te
planten.
Het plot vind ik niet
super maar ook niet slecht. Geen razendspannend einde maar wel mooi uitgewerkt.
Schrijfstijl 4
Leesplezier 3
Spanning 2
Plot 3
Originaliteit 3
3 kraaien
Baukje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten