woensdag 14 november 2018

Groen licht van Corine Hartman


Achterflap
Corine Hartmans thriller Groen licht speelt in de Achterhoek, waar een jonge vrouw op uiterst meedogenloze wijze vermoord wordt. Rechercheur Suzan de Winter vreest dat het niet bij dit ene slachtoffer zal blijven. De dader speelt een uitgekiend, tot in detail voorbereid spel, met mensenlevens als inzet. Dan rijst het vermoeden dat er een aanslag gepleegd zal worden op een stadion vol mensen. De tijdsdruk is in één klap immens. De inzet hoog. Suzan kan en wil niet anders: ze doet mee met het laatste spel van de dader. Een spel op leven en dood…
Van de Nederlandse vrouwelijke thrillerauteurs scoort Hartman het hoogst in VN's Detective & Thrillergids. In Corine Hartmans thriller Groen licht schudden vier gruwelijke moorden het anders zo rustige Achterhoekse platteland op
.
De cover
De cover lijkt uit twee delen te bestaan. Het bovenste deel laat een vrouw op de rug zien. Ze heeft een rode jas aan en kijkt over een weids landschap uit.
Het onderste deel laat een weiland schapen zien waarover de mist hangt.

De naam van de auteur en de titel staan in relatief dunne letters op de cover.
‘Een moordmysterie in de achterhoek’ is de ondertitel.
Mijn mening
Ik twijfel een beetje of ik hem nu mooi vind of niet. Maar ik neig naar het laatste. Ik hou niet van de manier waarop het boek nu in twee stukken gesneden lijkt te zijn.
Het verhaal
Susan de Winter is rechercheur die een verleden met zich meedraagt waarin ze zelf slachtoffer was van een ernstig misdrijf. Samen met haar team, waarvan zij de plaatsvervangend leidinggevende is, moet ze de moord op een jonge vrouw oplossen. Al snel volgende de doden elkaar op terwijl het onderzoek muurvast zit.
De slachtoffers lijken weinig met elkaar gemeen te hebben behalve dat ze allen geen of een moeizame relatie hebben en nogal gecompliceerde persoonlijkheden lijken te zijn.
Als de moordenaar het op Susan zelf en haar moeder lijkt te hebben voorzien, wordt de speurtocht voor de rechercheur niet alleen een betaalde klus maar ook een persoonlijke strijd.

Mijn mening
Net als bij de cover, vind ik het ook bij het boek moeilijk om mijn mening te vormen. In het begin vond ik het erg moeilijk te volgen en leek het of ik een vervolgdeel uit een trilogie of zo aan het lezen was. Later kwam ik erachter dat dit niet zo was maar dat het wel een vervolg was op de eerdere reeks Nelleke de Winter-boeken van Hartman.
Hierdoor leek ik steeds stukken te missen die voor het begrijpen van het verhaal wel essentieel waren.
Ook vond ik een aantal lijnen in het verhaal niet noodzakelijk. Zo is het mij nog steeds een raadsel waarom de slechte schietprestaties van Susan zo uitgediept hadden moeten worden. Haar angst om te schieten was, gezien haar eerdere ervaring met het neerschieten van een verdachte, voldoende te begrijpen.
Verder is mij nog niet helder wat de meerwaarde is van het omschrijven van het seksleven van Susan. Waarom moet in de boeken van Nederlandse bodem tegenwoordig toch steeds seks er aan de haren bijgetrokken worden?

De personages, en vooral die van Susan, vond ik niet sterk. Wat me wel bewondering ontlokte was de manier waarop Hartman de gevoelens van de slachtoffers beschrijft, ten tijde van de misdaad. Dat doet ze subliem. Ik moet wel bekennen dat alle personages aan het einde van het boek meer body krijgen waardoor ze interessanter worden. Ik heb dan ook goede hoop, dat in een vervolg over Susan de Winter, de personages aantrekkelijker worden.
Ook is de schijfstijl van Hartman beeldend. Het lukt haar om mij met de voeten in de Achterhoek te planten.
Het plot vind ik niet super maar ook niet slecht. Geen razendspannend einde maar wel mooi uitgewerkt.

Schrijfstijl    4
Leesplezier   3
Spanning   2
Plot   3
Originaliteit   3

3 kraaien
Baukje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten