Titel: Dagboek van mijn verdwijning
Auteur: Camilla Grebe
Uitgeverij: Cargo
Aantal pagina’s: 384
Publicatiedatum: 25 oktober 2018
Recensie door Lilian
Waardering: 5 kraaien
Auteur:
Camilla Grebe (1968) is geboren in Älvsjö (Stockholm,
Zweden). Zij is succesvol ondernemer en bekleedde verschillende topfuncties in
de zakenwereld. Voor zij haar eerste soloboek publiceerde, schreef ze zeer
succesvol in samenwerking met Paul Leander-Engstrom en met haar zus Åsa
Träff.
Achterflap:
Acht jaar geleden vond Malin Brundin in het bos het skelet
van een meisje. Nu is ze politieagente en wordt deze coldcasezaak opnieuw
geopend. Samen met profiler Hanne Lagerlind en inspecteur Peter Lindgren
probeert ze de jaren oude moord op te lossen. Hanne doet haar best haar
beginnende dementie te verbergen door nauwgezet een dagboek bij te houden over
alles wat ze zou kunnen vergeten. Dan verdwijnen zowel Peter als Hanne. Hanne
wordt volledig uitgeput en uitgedroogd teruggevonden, ze heeft geen idee wat er
met haar is gebeurd en haar dagboek is verdwenen. Peter wordt nog steeds
vermist.
Wanneer vervolgens het lichaam van een vrouw wordt gevonden
op dezelfde plek waar ooit de overblijfselen van het meisje lagen, wordt
duidelijk dat deze twee moorden en Peters verdwijning met elkaar te maken
hebben.
Cover:
De cover is niet erg origineel, één oog prominent op de
cover, dit keer is het een oog met winterse invloeden, zoals rijp en sneeuw.
Het is niet direct een cover die mij aanspreekt.
De titel is wel een trigger: “Dagboek van mijn verdwijning”,
zeker met de tekst op de achterflap dat het over een dagboek van een vrouw met
dementie gaat en die dat probeert te verbergen. Erg benieuwd hoe het dagboek in
het verhaal verweven gaat worden en wat voor invloed het heeft op het verhaal.
Mijn mening:
Het verhaal speelt zich af in Zweden, in het dorpje Ormberg.
Het is een dorpje waar de tijd stil lijkt te staan. De dorpelingen kennen
elkaar allemaal door en door en er blijft geen geheim bewaard, of toch wel? Zo gaat
er al jaren een verhaal in de rondte over de “spookbaby” en niemand weet zeker
of het een verzinsel is of een waarheid betreft. Het gehuil van de “spookbaby”
is door een aantal mensen gehoord in het bos. Dat is ook de plek waar Malin,
Kenny en Jake regelmatig wat gaan drinken. Zo ook op een koude avond in 2009,
wanneer Malin op een skelet van een meisje stuit, onder een steenhoop.
Als in 2017 de cold case “Het meisje van Ormberg” wordt
heropend, wil het toeval dat Malin, die ondertussen bij de politie werkt, op de
zaak wordt gezet. Zij kent als geen ander de streek en samen met haar collega
Manfred en twee gedragstherapeuten, Hanne en Peter, gaan ze op zoek naar de
identiteit van het meisje en de ware toedracht van de moord.
Hanne en Peter zijn een stel en komen net terug van een
geweldige vakantie in Groenland. Ze hebben de reis eerder afgebroken om aan
deze zaak te werken, tot ongenoegen van Hanne. Het rustgevende landschap in
Groenland gaf Hanne een fijn en goed gevoel. Zo goed dat ze eigenlijk nooit
meer weg wilde. Ze lijdt aan een vorm van dementie, haar kortetermijngeheugen
is aangetast en om dit te verbloemen houdt ze alles bij in een dagboek.
Het onderzoek laat de dorpelingen niet koud en ze bemoeien
zich er dan ook graag mee. De verdenking schuiven ze al snel af op de
vluchtelingen die in het dorp onderdak en huisvesting hebben gekregen in één
van de lege fabrieken. Er staat veel leeg in het dorp, zo is het provisorische politiebureau
ondergebracht in een oud gebouw, dat dienst deed als supermarkt.
Gedurende het onderzoek naar de identiteit van het meisje
onder de steenhoop, verdwijnen Hanne en Peter. In eerste instantie waren ze nog
niet als vermist opgegeven, totdat Hanne door een voorbijganger in een auto
word meegenomen en haar naar het ziekenhuis brengt.
Jake was op dat moment ook aan de rand van het bos en heeft
Hanne op blote voeten uit het bos zien komen lopen, ze was compleet
gedesoriënteerd. Jake had zo zijn redenen om niet gezien te worden en hij was
dan ook blij dat de automobilist die langs kwam, Hanne meenam. Jake vindt het
notitieboekje van Hanne in de sneeuw en neemt het mee.
Peter blijft onvindbaar en het onderzoek naar “het meisje
van Ormberg” komt op een laag pitje te staan. Alle tijd en energie gaat naar
het vinden van Peter. De zoektocht wordt bemoeilijkt door het feit dat Hanne
zich niets meer herinnerd, zeker zonder haar dagboek.
Gaan ze Peter nog vinden en komt de waarheid uiteindelijk
nog boven water over wat er met “het meisje van Ormberg” is gebeurd? Waarom wil
Malin niet meer in Ormberg leven, wat is er jaren geleden voorgevallen dat ze
alles achter zich lijkt te willen verbranden? Waar komen die heftige gevoelens
vandaan?
Als
je ergens van wegvlucht, pas dan op dat je niet eigenlijk wegvlucht van jezelf.
Camilla Grebe zet een prachtig verhaal neer met een mooie
boodschap, ze weet je echt te raken!
De omgeving wordt zo goed beschreven dat je er rond zou
kunnen lopen en alle plekken, prachtig of vervallen zou herkennen. De
personages zijn krachtig en goed uitgewerkt. Er zitten een paar personages
tussen die je het liefst een keer flink door elkaar wilt schudden en een ander
zou je het liefst een dikke knuffel geven. Dit verhaal met al zijn personages,
prachtige en soms deprimerende omgeving kruipt onder je huid en ik zie nu al op
tegen het feit dat ik in een nieuw verhaal moet beginnen. Dit boek moet eerst
even van me losweken.
Ormberg is zo ontzettend klein dat
zulke onwaarschijnlijke toevalligheden
vanzelf waarschijnlijk worden.
Ik kan nog wel even doorgaan met beschrijven hoe goed dit
boek is, maar ik raad je aan om deze op je “Nog Te Lezen”-lijst te zetten, want
dit is een pareltje!
Mijn beoordeling:
Originaliteit: 5
Leesplezier: 5
Psychologie: 5
Spanning: 5
Plot: 5
Vijf vette kraaien van mij voor Dagboek van mijn verdwijning van Camilla
Grebe.
Lilian
Geen opmerkingen:
Een reactie posten