OUDERWETS SPEURWERK IN ‘ZIJDERUPS’ VAN ROBERT GALBRAITH
Omdat het voor mij nagenoeg onmogelijk is om maar één boek met een seriepersonage te lezen, heb ik Zijderups van Robert Galbraith uit de stapel gevist. Af en toe houd ik van een boek dat niet bol staat van spanning, een ouderwetse detectiveroman om bij te ontspannen biedt dan een mooi alternatief.
Dat J.K. Rowling schuilgaat achter de naam Robert Galbraith is een publiek geheim. Deze schrijfster hoeft amper nog introductie nadat ze wereldwijd doorbrak met haar Harry Potter boeken. Zijderups is het tweede boek rond detective Cormoran Strike, een veteraan die na het verlies van zijn been een detectivebureau heeft opgestart.
De publiciteit rond het oplossen van de moord in Koekoeksjong heeft het detectivebureau van Cormoran Strike geen windeieren gelegd. In Zijderups wordt de hulp van Strike en zijn assistente Robin Ellacott ingeroepen door Leonora Quine, die bezorgd is na de verdwijning van haar man en schrijver Owen. Met deze zaak dreigt de detective alweer in het vaarwater van de politie terecht te komen, die de bezorgdheid van de vrouw niet ernstig nemen. De toon voor een onvervalste detectiveroman is gezet, wat volgt is een aangenaam leesbaar verhaal dat zich langzaam ontplooit en regelmatig verzand in overbodige details. Hier en daar wordt de spanning langzaam opgedreven, de subplots zijn grotendeels voorspelbaar en te vanzelfsprekend, de plot daarentegen is goed uitgebouwd en kan verrassend genoemd worden.
De afkomst van de auteur is onmiskenbaar aanwezig met de nodige dosis relativeringsvermogen en een gevoel voor humor, eigen aan de Britten. De personages zijn stereotiep met elk hun eigenzinnige of bizarre kantjes die toch geloofwaardig overkomen. Naast het detectiveverhaal is er de nodige aandacht voor ontwikkelingen in het privéleven van de hoofdpersonages, die als een rode draad door het verhaal loopt.
Het taalgebruik is eenvoudig, zonder gebruik van ingewikkelde zinsconstructies of moeilijke woorden. De opbouw van de verhaallijn is logisch en loopt soms vast in te uitgebreide beschrijvingen en details, wat het boek geen recht aandoet. Een voorbeeld hiervan is de vondst van Owen Quine, die weerzinwekkend is met veel gruwelijke details. De spanning loopt nergens hoog op en toch boeit het tot het einde.
Galbraith heeft ook met Zijderups een detective pur sang geschreven. Het doet ouderwets aan vanwege het langzame tempo, wat een zeldzaamheid geworden is in de moderne literatuur.
Het boek is ontspannende lectuur en krijgt een gemiddelde beoordeling van 3 sterren.
Tilly Hoskens
Recensie verscheen eerder op Tilly eigen site:https://www.leveninextratijd.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten