Duivelsdag van Andrew Michael Hurley

Titel: Duivelsdag

Auteur: Andrew Michael Hurley

Uitgeverij: Prometheus

Publicatie: april 2018

Recensie door Tamara Gruben

Waardering: drie kraaien

“ Wat het ook maar was dat hun op de hielen zat in het bos, het zou stellig terug deinzen a;s het een godshuis in de vallei zag.”

Elke herfst keert John Pentecost terug naar de schapenboerderij in Lancashire waar hij opgroeide, om zijn vader te helpen. Doorgaans gebeurt er vrij weinig in de Endlands, maar dit jaar is Johns grootvader overleden. Bovendien vergezelt zijn nieuwe vrouw, Katherine, hem voor het eerst bij zijn bezoek aan de familie. De Endlands zijn een traditionele gemeenschap. Volksverhalen en eeuwenoude rituelen worden er in ere gehouden, veelal met het doel mens en dier voor de duivel te behoeden. Maar dit jaar loopt het allemaal anders en dreigt de duivel de vrije hand te krijgen.
Duivelsdag is een verontrustende roman, die onderzoekt hoezeer we ons vastklampen aan tradities om goed en kwaad te kunnen onderscheiden.

In ogenschouw genomen dat dit een roman is, klonken de teksten als :  “Ik had het gevoel dat de duivel steeds in mijn buurt was” en “ grijpt je als een klamme hand bij je strot” deed mij toch het gevoel gevend dat het meer richting een thriller zou gaan. Dus vol goede moed begon ik in dit verhaal.

Echter zat ik er radicaal naast. Het was en blijft een roman.

Het verhaal gaat van het heden terug naar het verleden. Zonder inleiding of iets vooraf verspringt het verhaal steeds. Dat was voor mij nog best wel een dingetje, want het duurt bij mij best wel een bladzijde of wat voor ik dat in de gaten had. Het verhaal zelf is leuk geschreven ( of verzonnen beter gezegd) en de personages zijn duidelijk neergezet. Het jammere is alleen wel dat er veel namen genoemd worden in het verhaal. Ook van personages die echt maar een 1 regel rolletje hebben. Voor mij voegde het totaal niets toe aan het verhaal, eerder leidde het me erg af.

Pas tegen het einde begon het echt een beetje spannend te worden, maar daarna zwakte het voor mij alweer een beetje af.

Voor mijn gevoel is het verhaal onaf. Niet dat er open eindes waren of losse draadjes, nee dat helemaal niet. Meer in de zin van : Het had zoveel beter uitgewerkt kunnen worden. De spannende dingen waren al gebeurt maar niet beschreven ( een opengereten lijk wat er ligt .)  I.p.v. dat het beschreven wordt hoé het gebeurde, vind John het lijk. Wat er daarna mee gebeurt lees je ook weer niet. Dat bedoel ik een beetje met onaf. De duivel had een betere ( mooiere) rol kunnen krijgen van mij i.p.v. Het beschrijven van de dagelijkse dingen.

Door de vele namen kreeg ik ook niet echt een gevoel bij de hoofdspelers, behalve bij Kat. Gut, ik kreeg op een gegeven moment echt de kriebels van haar en haar gezeur.

Al met al was het voor mij niet echt een toppertje en heb me er echt een paar keer toe moeten zetten om te lezen.

 Ook het begin verraad eigenlijk een beetje het verloop van het verhaal.

Komt dit boek in mijn boekenkast?: Zekerste weten niet.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Nee eerlijk gezegd niet.

Zou ik dit boek aanbevelen aan anderen?:  Nee dat ook niet.

Dankzij het spannende momentje en originaliteit krijgt dit boek 3 kraaien van mij.

Tamara