Meisje zonder huid van Mads Peder Nordbo

Titel: Meisje zonder huid

Auteur: Mads Peder Nordbo

Uitgeverij: Ambo/Anthos

Publicatiedatum: juli 2018

Recensie door Annemarie

Waardering: 4 kraaien

Op de cover staat een tekening van een lichaam, het lijkt doorschijnend zonder huid. De titel van het boek in rood oranje letters knallen eruit.

Het boekt wordt op de cover getypeerd als een Arctische thriller. Ik had nog nooit van die term gehoord. ‘Het zijn thrillers waarbij niet alleen de spanning rillingen veroorzaakt, maar ook de bijtende vrieskou. Waar de witte duisternis je genadeloos kan opslokken.’

Aan dat beeld voldoet dit boek zeker.

Het verhaal speelt zich af in Nuuk in Groenland. De schrijver zelf is Deens en heeft een aantal jaar in Nuuk, de hoofdstad van Groenland, gewoond. Je moet je soms even door de specifieke Groenlandse namen en termen heen worstelen, maar die geven de sfeer in het boek ook iets authentieks.

Nadat zijn zwangere vriendin bij een auto ongeluk om het leven is gekomen, vertrekt journalist Matthew Cave naar Nuuk om een nieuw leven op te bouwen. Vanuit zijn werk voor een plaatselijke krant raakt hij betrokken bij de vondst van een mummie die in een oude ijskap was verstopt. De volgende dag blijkt de mummie echter verdwenen en de politieagent die de mummie bewaakte wordt vermoord aangetroffen.

Matthew ontdekt een gelijkenis tussen deze moord en moorden die 40 jaar eerder zijn gepleegd. Het ritueel rondom de moorden past bij de door de schrijver geschetste cultuur en tradities op Groenland. Hoewel ik me eigenlijk niet goed kan voorstellen dat moorden op zo’n gruwelijke wijze gepleegd worden (voor de details verwijs ik je toch echt naar het boek, anders verraad ik te veel) komt het heel realistisch over.

Matthew gaat onderzoek doen naar de moorden van lang geleden en vindt daarbij veel weerstand op zijn weg. Hij krijgt wel steun van een bijzondere jonge Tupaarnaq  (net vrijgelaten uit de gevangenis). Zij deed me enorm denken aan Lisbeth Salander en dit type paste helemaal in dit verhaal.

Het boek heeft een mooi opgebouwde onderhuidse spanning, waarbij je ook een mooi inkijkje krijgt in het leven en werken op Groenland, over maatschappelijke verhoudingen daar. Naarmate het verhaal richting een einde gaat krijg je als lezer zicht op het motief. Matthew is een mooi neergezet karakter waar je als lezer een binding mee krijgt. Als je het boek vergelijkt met een ijsschots zie je een topje van het verhaal boven water, maar daaronder zit een schat aan andere informatie, motieven, gedachten en verhaallijnen.

Het is geen gemakkelijk boek. Je moet je echt concentreren en soms een paar bladzijdes teruglezen om het allemaal goed te begrijpen. Het verhaal steekt wel erg goed in elkaar. Hier en daar wel wat gruwelijk, maar dat heeft ook echt een functie.

Het boek krijgt van mij 4 kraaien, maar het is een verhaal waar je je tanden in moet zetten en die je niet zo even snel tussendoor moet lezen!