Zijn er nog vragen?
Af en toe verschijnt er wel eens
boek waarin men anekdotes terugvindt van boekhandelaars, om nog maar te zwijgen
over de websites die het onderwerp genegen zijn. Het is niet de bedoeling om
van deze column een afkooksel van dergelijke boeken en websites te maken, al is
het maar omdat zulke anekdotes de indruk wekken dat alle klanten idioten zijn.
En dat is natuurlijk niet het geval. Ik kan vanuit mijn eigen ervaring alleen
maar aanraden dat u de boekhandelaar aanspreekt als u ergens mee verveelt zit.
Doen! Zolang het boek gerelateerd is, uiteraard. Al bent u op zoek naar een
boek waarvan u de titel, noch de auteur kent. Al weet u alleen dat het boek een
geel kaft heeft. Al bent u op zoek naar iets waarvan u niet weet wat het is.
Spreek hem aan, want hij doet niets liever dan zijn totale kennis aan te wenden
om u verder te helpen. Voor de boekhandelaar is het niet meer en niet minder
dan een spelletje Triviant. En dat spelen we allemaal graag, nietwaar?
Bovendien streelt het zijn ego en zijn de kansen reëel dat hij u verder kan
helpen. U wilt de mensen niet te eten geven waarvoor ik ooit het juiste rode
boek heb kunnen vinden, of die ene thriller over dat lijk in hoofdstuk 1.
Boekhandelaars zijn nu eenmaal dol op vragen die hun kennis op de proef
stellen.
Dat gezegd zijnde, schuilt er
natuurlijk wel een kern van waarheid in die komische anekdotes. Zelf mocht ik
enkele jaren geleden, zonder een krimp te geven, antwoorden op de vraag of er
ook boeken bestonden over The Lord of the
Rings? En vorige week moest ik nog iemand corrigeren die bij de H op zoek
was naar de Max Havelaar.
Een vaak terugkerende these in
bovengenoemde werken en websites is dat, al is er slechts één klant in de
winkel, die klant altijd voor de kast zal staan waar de boekhandelaar net op
dat moment dringend dat ene boek uit moet halen. Dat kan ik bij deze volledig beamen.
Dus, als u aan het snuisteren bent, en u merkt plots dat er zich achter u een
boekhandelaar bevindt die nerveus heen en waar staat te schuifelen als een mug
die zich voorbereidt om toe te slaan, dan weet u hoe laat het is.
Anderzijds zijn er twee vragen
die wekelijks meer dan eens de revue passeren en die eigenlijk niet gesteld
hoeven te worden, toch zeker niet na het lezen van deze column.
De eerste overbodige vraag is:
'Werkt u hier?' Vreemd genoeg wordt ze nooit gesteld wanneer ik een zwak moment
heb, en, ik zeg maar iets, wezenloos voor mij zit uit te staren in het midden
van de winkel, terwijl ik mij afvraag wat ik vanavond zal eten. De vraag komt
steeds wanneer ik druk bezig ben om mezelf een burn-out te zwoegen, wanneer ik
rondloop met een stapel boeken die groter is dan mezelf, wanneer ik tijdens de
wintermaanden de enige ben in de winkel die gekleed is in een T-shirt, wanneer
ik een lamp aan het vervangen ben of de koffiemachine een grondige poetsbeurt
aan het geven ben. Dergelijke signalen zouden de klant erop attent moeten maken
dat de persoon in kwestie daadwerkelijk betaald wordt voor zijn noeste arbeid.
De tweede overbodige vraag is:
'Staan de boeken alfabetisch gerangschikt?' Als het op fictie aankomt, zal het
antwoord steevast 'ja' zijn. Er is geen andere of betere manier. Het is ook
niet nodig om die vraag voor de zekerheid op te volgen met: 'Per auteur of per
titel?' Niet doen. Boeken staan alfabetisch per auteur in de kast. Ik ken geen
enkele boekhandelaar die het anders doet, hier of elders in de wereld. Het kan
zijn dat de geschiedenisafdeling chronologisch is geordend, of de
wetenschappelijke afdeling per discipline, maar de literatuur zal steevast
alfabetisch. Daar hoeft u niet aan te twijfelen.
Ik neem aan dat er mensen zijn
die het thuis anders doen. Ik ken inderdaad iemand die haar boekenkast per
titel rangschikt, en er zijn ongetwijfeld mensen die hun boeken per favoriet of
op kleur ordenen, of gewoon helemaal geen rangschikking aanbrengen — de gruwel!
En, toegegeven, in een ver verleden had ik een collega die de reisboeken in de
winkel onderverdeelde in drie categorieën: de plekken waar ze was geweest, de
plekken waar ze nog naartoe wou, en de plekken die ze nooit zou bezoeken. Trust me, dat is al heel erg lang
geleden.
Dat gezegd zijnde, in de
boekhandel is iedereen meer dan welkom! Want zonder klanten — hoe gek hun
vragen soms ook mogen zijn — zou er geen boekhandel zijn.
Kevin Valgaeren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten