Alibi voor april

Wat deed ik op boekengebied in de maand april? 
Qua persoonlijk word mijn geheugen steeds slechter. Nog even en ik hoef maar 1 boek in de kast wat ik elke keer herlees en denk dat het nieuw is. Ik vergat namelijk dit verslag klaar te zetten...

Ik las twee boeken van Henk van Straten. Nee, geen thrillerauteur. Een leuke gast dacht ik met overal tattoos. Maar leuke gast om te zien, houdt dan niet gelijk in dat de boeken ook leuk

zijn.
Het eerste boek was Wij zeggen hier geen halfbroer. Ik vond er simpel gezegd niet zoveel aan. En om het woord simpel nog een keer te gebruiken: ik vond het vrij simpel geschreven, zoals ik zelf zou schrijven. Toevallig zag ik hem in veel programma's opduiken en begon ik me af te vragen of hij nou leuk was of een echte lul met zijn brief op tafel na een huwelijk van 10 jaar. Ik kreeg heel lief het boek kado van iemand en startte snel. Het berichten uit het tussenhuisje laat een hele onzekere man zien die je niet in je omgeving moet hebben. Ik heb nu genoeg papier van Henk van Straten gelezen voor de rest van mijn leven. 

Het boek daarop volgend is van een andere auteur die ik vaak vindt trappen naar iedereen, ook uit een soort van onzekerheid: Stromboli van Saskia Noort. Een roman ipv een thriller dit keer. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik er van vind. Er zit heel wat autobiografische dingetjes in en naast het inmiddels bekende oud zeer als de verkrachting zit er bijvoorbeeld de flauwe trap naar Connie Palmen in. Ik ga nadenken over de recensie. Het is zeker geen slecht boek. Maar er zitten te veel makkelijke dingen in.
Las ik wel iets waar ik blij van werd? Ja, Sigmund weet wel raad met therapie. Haha. Een strip van Peter de Wit over een irritante psychiater die elke patiënt nog verder de shit intrapt.
Maar ook las ik Arrowood van Mick Finley. Een verhaal in de sfeer van Sherlock Holmes. Ik vond het echt een heerlijk boek. Ook de nieuwe Lisa Gardner las ik. Gardner is nooit slecht. Ik vond hem iets minder dan de vorige, maar een van de teamleden Tamara las het Achter me als eerste boek van Lisa Gardner en was verkocht.
Ik wil in de maand mei mij weer geheel op de thrillers storten. Dus zal ik er minimaal zes lezen. Zo zal ik Snitch van Margje Woodrow en De boekenmoordenaar van Maja Wolny zeker gaan lezen.....

Boeken lezen geeft meer rust dan gaan wandelen met je hond in het bos trouwens ehb ik ontdekt. Ik had s'ochtends al een lekkere ronde in het Mastbos te breda gewandeld maar s'avonds dachten we van laten we gek doen en nog lekker een stuk lopen.  Vriendin gaat hardlopen en ik wandel een andere route met Sjors. Pom pom, lekkere dennenlucht, nauwelijks mensen, relaxed... He, waar is Sjors opeens? Langzaamaan daalde de schemering neer tor het middenin het bos pikdonker was. Nog steeds geen Sjors. Honderden keren riep ik zijn naam. Iris spurtte rondes. Intussen zetten mensen berichten op Facebook, werd de dierenambulance gebeld en stuurde mensen lieve berichten en tips.
Op een gegeven moment zie ik opeens blauw licht..oh nee he niet ook nog eens politie die komt zeuren. Maar het is een vrouw uit mijn woonwijk met haar man en hond. Die kwamen meezoeken naar aanleiding van het bericht op facebook. Ook een goede vriendin is onderweg met haar dochter... hartverwarmend. Iedereen duikt weer diepe het bos in en ik word bij de plek gezet waar hij als laatste was. Steeds opnieuw zijn naam roepend.  Dan hoor ik opeens geritsel en vrrrrrrrrrrrrrroem

opeens rent hij zo in mijn armen. Helemaal kapot hijgt hij zich gek en is kleddernat. Huilend bel ik iedereen dat ze terug kunnen komen. Dat gevoel dat je hem opeens ziet , is niet te omschrijven. Dat je daarnaast voelt hoe mensen spontaan zo behulpzaam zijn maakt het leven echt mooier. In mei hopelijk iets minder hartverzakkingen, zullen we maar zeggen.

Tijd voor een nieuwe maand met nieuwe boeken en nieuwe avonturen.