De Maestro doet een ultieme poging om zijn jonge neef, Jonas, te wreken. Vier jaar lang treft hij voorbereidingen. Terminaal ziek, vermoordt hij personen die de straf voor hun ‘misdaden’ ontliepen. Hij maakt hierbij gebruik (misbruik?) van Viljar Gudmundsson, journalist. Jonas verbindt de maestro en Viljar. Lotte Skeisvoll is de politie-inspecteur die de opsporingsbrigade leidt. Evenals Viljar gaat zij gebukt onder zware psychische moeilijkheden.
De maestro doorziet hun persoonlijkheden, buit ze uit en ‘componeert’ zijn Requiem.
Dit werk is het debuut van de Noorse thriller-blogger Geir Tangen. Hij wilde een ode schrijven aan de Scandinavische thrillers en heeft dan ook enkele ‘groten’ van het genre verwerkt in het boek.
Zijn moordenaar is a-typisch : tumor in het hoofd waardoor je niet rationeel meer kunt denken maar deze man is heel gestructureerd. Hij krijgt de kans om in de ik-vorm zijn ziekte en gevoelens weer te geven.
Het chronologische verloop van de gebeurtenissen wordt daarnaast nog onderbroken door een terugblik op de feiten die 4 jaar geleden de dood van Jonas veroorzaakten.
De duistere sfeer van het Scandinavische thriller-genre vind je terug in de beschrijvingen van omgeving en de psychisch getroubleerde hoofdpersonages.
Maar er zijn minpunten. Jammer maar die moeten in een recensie ook aangestipt worden. In Noorwegen is Geir Tangen de kenner en recensent van thrillers. Men verwachtte naar alle waarschijnlijkheid veel van zijn debuutroman. Heeft hij daarom zijn werk te vol gepropt qua inhoud?
Teveel plotwendingen, die bovendien ongeloofwaardig zijn, enkele moorden teveel, de ene moord al beter uitgediept dan de andere. Vooral naar het einde toe komen te veel ‘toevallige’ toevoegingen voor (bv. Het relaas van de uitgever die zich nog een afgekeurd manuscript herinnert dat 3 jaar geleden werd ingediend. )Kortom : te overladen qua inhoud.
De psychologie van zijn hoofdpersonages, Viljar en Lotte, die ongetwijfeld met hun trauma’s zullen moeten omgaan in deel 2 en3 van zijn trilogie, is eerder vlak. Waarom weet de maestro dat Lotte een obsessieve stoornis heeft en wij niet? Het kan er bij mij niet in dat Viljar een gehaaide journalist is die door een jongen van 16 een angststoornis wordt aangepraat? Hij maakte een fout maar per slot van rekening had de jongen het allemaal aan zichzelf, zijn drang om op te klimmen in de politiek en zijn slinkse handelwijze te danken. Onbegrijpelijk dat Viljar de bal niet terug kaatste! Neen, liever een wrak beschrijven dan een man met karakter.
Nog één minpunt : als de spanning goed is opgebouwd en de lezer op zijn tanden bijt, ga je niet filosoferen over zintuigen van mens en dier en dat alles een halve pagina lang! Super frustrerend!
Algemene conclusie
Mooi debuut maar ook niets meer dan dat. Geen elementen die een ‘wow’-gevoel geven. Een recensent kan gemakkelijk kritiek geven (zie boven!) maar zelf een echte Scandinavische thriller schrijven, is weggelegd voor slechts enkele groten. Natuurlijk, ook zij schreven niet onmiddellijk een kanjer en leerden bij onderweg. Ik ben wel nieuwsgierig om zijn tweede roman te lezen. In zijn blog gaf hij zelf al aan dat hij bepaalde dingen (die hij niet noemt) wilde verbeteren. Zelfkennis, begin van alle wijsheid (en métier).
Hoebeeck Vera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten