Auteurs: Maes en Wade
Uitgeverij: Houtekiet
Jaar van uitgave: 2017
Over de schrijvers:
Ria Maes (1965): begon op haar negentiende als freelance journaliste te schrijven voor diverse tijdschriften. Vandaag is ze bij haar lezerspubliek vooral bekend van de dagboeken van Sara.
Aron Wade (1970): studeerde in 1996 af aan het koninklijk conservatorium van Brussel. Naast theater, musical en cabaret speelde hij mee in reeksen zoals De Kotmadam, W817 en Thuis. Hij was ook jaren te zien als presentator op Ketnet.
Achterflap:
Pan, de naam van een mythische god, geschreven in het bloed van gekeelde slachtoffers. Antwerpen slaapt niet meer. De stad is in de ban van een seriemoordenaar. Wetsdokter Tom Beckx krijgt de lijken op zijn snijtafel. Samen met rechercheurs Suzanne Jacobs en Raoul De Vuyst gaat hij koortsachtig op zoek naar de sadistische moordenaar.
Een zoektocht die voor hem alsmaar persoonlijker wordt. Opgehitst door de pers en met de hete adem van de politiek in zijn nek gaat de wetsdokter soms een stap te ver en waant hij zich zelf een rechercheur.
Kan hij de god van het woud stoppen?
Mijn mening:
Pan is een boek wat me qua kaft en titel niet echt aanspreekt, kan niet aangeven hoe dit komt, een (verkeerd) gevoel. Het woord misdaadroman trekt wel gelijk mijn aandacht. Geen idee wat ik van dit boek kan verwachten. Na het lezen van de achterflap is mijn interesse gewekt en wat ben ik blij dat het boek dankzij Thrillerlezers op mijn pad is gekomen.
De start van Pan is veelbelovend en ik zit er dan ook gelijk helemaal in. De schrijfstijl heeft een Vlaams accent en dat geeft het boek wat zich in en rondom Antwerpen afspeelt een extra touch.
Wetsdokter Tom, ook wel politiearts genoemd, is zo’n woord wat je in Nederlandse boeken eigenlijk niet of nauwelijks tegenkomt, speelt in Pan een belangrijke rol. Tom wordt opgeroepen om autopsie te doen op de vermoorde pastoor Geeraerts, een moord die hem 24 uur per dag bezig houdt. Als kort daarop een volgende moord plaats vindt, besluit Tom om zelf op speurtocht uit te gaan waarbij hij soms vergeet om de rechercheurs Suzanne en Raoul, waarmee hij geacht wordt samen te werken, te informeren. Hij brengt hierbij zichzelf gigantisch in de problemen.
Tom is net als Suzanne Jacobs alleenstaand en beiden staan in eerste instantie niet open voor een relatie. Ze hechten veel waarde aan hun vrijheid en het maken van eigen keuzes. In Pan leren we zowel Suzanne, Raoul als Tom op werk en privégebied goed kennen. De karakters zijn stuk voor stuk goed uitgewerkt, ik voel betrokkenheid. We zijn getuigen van stappen die ze nemen met soms zeer verstrekkende gevolgen. Suzanne is een rechercheur met gevoel, bij Raoul ontbreekt het daar nogal eens aan. Raoul wekt irritatie op, voelt zichzelf nogal een macho en maakt in mijn ogen misbruik van zijn macht. Hij is arrogant en met momenten asociaal, deze mening deel ik met zijn collega’s.
Pan is in mijn ogen veel meer dan een misdaadroman, het verhaal heeft een hoog psychologisch gehalte. Het boek heeft een romantische kant maar zeker niet over de top, het is van grote meerwaarde voor het verhaal. De moordenaar is bezeten van Pan, een mythische God. Zijn denk- en werkwijze wordt als een rode draad door het verhaal verteld, zeer eng en beangstigend. Nadat ik het boek dicht sloeg dacht ik nog een hele tijd na over het vertrouwen wat je in een mens kunt hebben terwijl diegene in zijn hoofd met hele andere zaken bezig is zonder dat je dat in de gaten hebt, doodeng maar zeer realistisch.
De plot heeft mij compleet verrast, echt geweldig bedacht en vraag me meerdere keren af of ik tijdens het lezen bepaalde signalen gemist heb maar nee, dit is de kracht van het schrijversduo Maes en Wade wat er ten volle in geslaagd is mij op het verkeerde been te zetten.
Ik hoop dat deze geweldige combinatie van schrijvers besluit om samen nog vele boeken te schrijven.
Schrijfstijl 4
Originaliteit 4
Spanning 4
Psychologie 5
Plot 5
Bedankt, dit is zeker een motivatie tijdens het schrijven van onze tweede misdaadroman!
BeantwoordenVerwijderen