Het gewicht van de haat van Jo Claes

Titel: Het gewicht van de haat
Auteur: Jo Claes
Uitgeverij: Houtekiet
Aantal pagina's: 407



Over de auteur:
Jo Claes (1955) debuteerde in 1985 met de verhalenbundel De Stenen Toren waarvoor hij in 1986 de Prijs voor het Beste Debuut ontving. Nadien volgden nog een achttal novelles en romans, tot hij in 2002, na de publicatie van de roman Quarantaine, stopte met het schrijven van fictie.
Van 2002 tot 2008 volgde een reeks non-fictie werken over mythologie, hagiografie en iconografie. Daarnaast is de auteur gespecialiseerd in de apocriefe literatuur, de religieuze kunst en de Romeinse sagenwereld. Thema’s die her en der opduiken in zijn recente romans.
In 2008 verscheen De zaak Torfs, de eerste misdaadroman met de Leuvense inspecteur Thomas Berg als hoofdpersonage. 

Het verhaal situeert zich tegen de achtergrond van de hedendaagse kunstvervalsing en –restauratie. In 2009 verscheen het tweede deel De blinde vlek. Ditmaal met de wereld van de archeologie als uitgangspunt, een voor de hand liggende keuze aangezien de Leuvense faculteit van archeologie baanbrekend werk verricht in het Turkse Sagalassos, één van de meest belovende archeologische sites ter wereld.
Jo Claes, die er in elk interview de nadruk op legt dat hij geen thrillers schrijft maar misdaadromans, begon aan de reeks na een weddenschap met vrienden die hem uitdaagden om in Leuven een nieuwe serie moordverhalen te situeren. De auteur ging op de uitdaging in en creëerde het personage Thomas Berg die, meer nog dan het eigenlijke moordonderzoek, het onderwerp uitmaakt van de verhalen.
Lezers, meent de auteur, zijn niet enkel geïnteresseerd in het ontrafelen van een moordzaak. Hoe belangrijk een spannend plot ook is, wat vooral telt is de figuur van de speurder zelf. Het is met hem dat een lezer zich wil identificeren. Het is over hem dat hij almaar meer te weten wil komen. Vandaar dat de auteur veel belang hecht aan de psychologische analyse van het hoofdpersonage en aan het beschrijven van zijn dagelijkse bekommernissen, zijn hobby’s, zijn kleinmenselijke kanten en zijn amoureuze escapes. Dát, samen met een spannend moordonderzoek, is volgens de auteur wat elke lezer zoekt in een goede misdaadroman.
In het dagelijkse leven is Jo Claes leraar Nederlands-Engels aan het H.-Hartinstituut in Heverlee. Lesgeven is volgens hem, net als schrijven, niet zomaar een job, het is een roeping. Vroeg of laat, beloofde hij ooit in een interview, zal zijn beroepservaring ertoe leiden dat de wereld van het onderwijs de achtergrond vormt van één van zijn misdaadromans. De auteur gaat immers uit van het principe dat je een verhaal enkel met succes in een bepaalde omgeving kan situeren als je die omgeving door en door kent. Geen enkele schrijver kan het zich permitteren een beroep te doen op kennis uit tweede hand, meent Jo Claes. Zoiets voelt een lezer meteen aan. En als dat gebeurt, is de magie weg en wordt het boek ontgoocheld terzijde geschoven. De nachtmerrie van elke schrijver.


Achterflap:
November 2015. Leuven engageert zich om tweehonderdvijftig Syrische vluchtelingen op te vangen, maar dat stuit op hevig protest. De buurtbewoners organiseren betogingen, de ultrarechtse partij Leuven Eerst zet het stadsbestuur onder druk, de bevolking valt uit elkaar in voor- en tegenstanders. 

Wanneer op enkele dagen tijd twee mensen in het opvangcentrum worden vermoord, krijgt hoofdinspecteur Thomas Berg de opdracht om de zaak te onderzoeken. Alles wijst erop dat de dader of daders de Syrische vluchtelingen uit de stad willen, tot een allochtone inwoner van Leuven wordt vermoord. 

Vanaf dat ogenblik vermoedt Berg dat er meer aan de hand is, zeker wanneer nog een Leuvenaar van vreemde origine om het leven wordt gebracht en hij een bizarre ontdekking doet: de moorden werden allemaal volgens een vast patroon gepleegd. Het motief dat zich langzaam maar zeker aftekent, is gruwelijker dan hij ooit voor mogelijk had gehouden.



Wat ik van dit boek vind:
Op de cover van Jo Claes zijn boeken met Thomas Berg in de hoofdrol, staat altijd een afbeelding die betrekking heeft op het verhaal. Op “Het gewicht van de haat” staat Het monument van de gesneuvelde van Louis Jotthier (1866-1934) en wordt waarheidsgetrouw beschreven in het boek. De stad Leuven leer je dankzij deze boeken beter kennen en je steekt nog wat op over mythe, sagen, religieuze kunst of welk onderwerp Jo verwerkt in zijn boek.


Leuven staat op zijn achterste poten als de gemeenteraad besloten heeft om 250 Syrische vluchtelingen op te vangen in een leegstaand gebouw. Bewoners gaan de straat op om te protesteren en het vuur wordt nog verder aangewakkerd door de ultrarechtse partij Leuven Eerst onder leiding van Dieter Demunt.
Als er brand uitbreekt in het opvangcentrum door molotovcocktails is de chaos compleet. Berg en zijn team worden op de zaak gezet om de daders te op te sporen en om te voorkomen dat de protesten verder uit de hand lopen.
Alles lijkt er op te wijzen dat de dader of daders de vluchtelingen uit de stad weg wil hebben, tot er een Leuvense inwoner van vreemde origine om het leven wordt gebracht. Dat veranderd de zaak en alle complottheorieën die er waren konden van tafel. Als er ook allochtone worden vermoord, heeft het dan wel met de vluchtelingen te maken? Is het rassenhaat die de kop opsteekt?
Thomas Berg en zijn team halen alles uit de kast wat mogelijk is om deze zaak, die steeds vreemder word, op te lossen. Als lezer ben je druk mee aan het puzzelen, maar hoe het zit, wie is er voor verantwoordelijk? Je komt er als lezer echt pas achter in de laatste bladzijden van het boek.
Thomas Berg legt ook nu weer linken bloot, die je niet aan had zien komen. Het is wederom een huzarenstukje van Jo Claes. Niet voor niets heeft dit boek de Hercule Poirotpublieksprijs gewonnen!


Wat ik zo geweldig vind aan deze serie met Thomas Berg in de hoofdrol, is dat je meegenomen wordt door de stad Leuven en alle prachtige plekken te zien krijgt. Je leert hoofdpersoon Thomas Berg steeds beter kennen, hij geeft zich steeds iets verder bloot. Je ziet zijn nukken, zijn hobby's en voorkeur voor intelligente vrouwen. Dat het in de liefde niet wil vlotten, ligt niet aan de prachtige slimme dames die Thomas ontmoet. Ook in dit boek zit er een kink in de kabel als het om de liefde gaat.

Jo Claes weet met zijn prachtige manier van schrijven je mee te nemen in de moeilijke opgaves die het team onder ogen krijgt en laat je als lezer mee puzzelen. Dat je er als lezer pas op het allerlaatst achterkomt hoe het zit, is een erg knap staaltje schrijfmanskunst. Jo Claes beheerst die als de beste. Maar goed, ik ben dan ook wel een fan van deze serie en ik kan me voorstellen dat niet iedereen er zo over denkt. Het feit dat Jo Claes er met grote regelmaat mythen, sagen of religieuze kunst bij haalt vind ik heerlijk. Zo steek ik ieder boek weer wat op. Het is interessant zonder dat het je uit het verhaal haalt.


Punten:
Originaliteit: 5
 Leesplezier: 5 
Psychologie: 4 
Schrijfstijl: 5 
Spanning: 4 

Gewicht van de haat krijgt van mij een dikke 4,5 kraai

Lilian