Marijke Verhoeven ondervraagd

Marijke Verhoeven (1967) werkte in de evenementenorganisatie voordat zij besloot fulltime te gaan schrijven. In juli 2016 verschijnt via uitgeverij De Crime Compagnie de romantische thriller De beproeving.

In 2012 debuteerde Marijke met de thriller Onder invloed. Hierna volgden Onder mijn huid, Onderschat en Zomerhitte. De boeken van Marijke kenmerken zich door een verrassende combinatie van spanning, liefde en romantiek.

Inspiratie vindt Marijke vooral in haar directe omgeving, maar haalt ze ook uit muziek, haar hobby koken en uit haar passie voor Denemarken. Met haar man en kinderen woont Marijke vlakbij Groningen.

*Wil je jezelf aan de hand van vijf kenmerken( met uitleg) voorstellen?

Ik ben redelijk opgeruimd van aard, waardoor ik graag en gemakkelijk lach. Ik ben open, maar heb tegelijkertijd ook een afwachtende bescheidenheid. Dit laatste uit zich vooral in het feit dat ik mezelf niet zo snel op de voorgrond wil plaatsen. Iets wat niet altijd handig is voor een auteur, maar probeer er maar eens af te komen… 😉 Daarnaast ben ik zorgzaam voor mijn dierbaren en ik ben een dromer, die toch ook niet te ver vooruit durft te kijken. Kortom… kenmerk zes is dat ik tegenstrijdigheden heb in mijn karakter.

*Je volgde een opleiding aan de hotelschool las ik. Wat wilde je graag worden? Iets van jongs af aan of had je andere dromen als jong kind?

Ik zag mezelf altijd in een creatief beroep, acteren leek me wel wat, of beeldend kunstenaar. Als kind was ik meestal aan het tekenen en schilderen, maar ook veel aan het schrijven, verhalen verzinnen vond ik toen ik toen al fantastisch.

Na de havo wist ik niet precies wat ik wilde doen. De hotelschool leek een goede optie; een opleiding waar je veel kanten mee op kunt en dus altijd een boterham kunt verdienen. Maar echt fulltime werken voor een horeca bedrijf, deed ik pas op mijn 34^e. In mijn boeken hebben de hoofdpersonen altijd een link naar de horeca, ik kan er blijkbaar voldoende inspiratie in vinden.      

*Wanneer ontdekte je dat je kon schrijven en het goed was?

Toen ik rond de 25 was begon ik meer en meer te schrijven. De verhalen die ik tot die tijd al dromend en fantaserend had verzonnen moesten simpelweg uit mijn hoofd. Al mijn vrije tijd besteedde ik toen aan het schrijven. Door persoonlijke omstandigheden is het na een tijdje helaas blijven liggen. Wel heb ik al die volgekladde schriften en mappen nog, soms pik er nog iets uit, wat ik kan gebruiken.

            In 2011 had ik geen werk buitenshuis meer en heb ik me na een tijdje volledig op het schrijven gestort. Juist vanuit het idee ‘nu of nooit’. Een jaar later verscheen toen mijn debuut Onder invloed, via uitgeverij Elikser.

Ik vind het lastig om te zeggen wanneer ik wist dat het goed was. Ik lees weliswaar erg veel, maar ik heb geen journalistieke achtergrond of opleiding in schrijversrichting, waardoor ik kon beoordelen of het goed was. Bovendien denk ik dat je als creatief persoon toch altijd kritisch blijft ten opzichte van je eigen werk. Dat werkt natuurlijk ook positief, zodat je scherp blijft. Maar misschien komt die bevestiging pas, wanneer een uitgever je werk graag wil publiceren. Het duurde overigens vrij lang voordat ik mijzelf auteur durfde noemen, een proces wat natuurlijk door die afwachtende bescheidenheid werd beïnvloed.

*Jouw boeken kenmerken zich door spanning, een vleugje humor en sensuele romantiek, omschrijft jouw uitgever. Van waar deze schrijfstijl in je boeken? Is het ook iets wat jezelf zoekt als je leest? Wie vind je een kenmerkend voorbeeld?

Het is een mix die ik altijd heb gebruikt in mijn vroegere krabbels en latere werk. In de serie over het fictieve eiland Kenning heb ik een beetje magie toegevoegd, maar ook bewust wat humor. Dit laatste door van de eilanders stuk voor stuk eigenzinnige en excentrieke persoonlijkheden te maken. In het dagelijks leven kan humor relativeren, maar in mijn boeken moet ik vanzelfsprekend oppassen dat het niet flauw wordt. Daarom is het fijn als je een goede redacteur hebt, die je tegen jezelf in bescherming neemt.

            Het is inderdaad een schrijfstijl waar ik vaak naar op zoek ben geweest. In sommige thrillers is romantiek te vinden, maar vrijwel nooit in een 50/50 combinatie. Ik vond het leuk en een uitdaging om het daarom zelf te gaan schrijven. In de romantic suspense van de Amerikaanse auteur Nora Roberts zie je die mix overigens wel: behalve spanning zit daar ook een hoop romantiek in. Haar thrillers lees ik dan ook graag.

*Lees je veel zelf?

Ik lees best veel. Minimaal een boek per week.

*Wat lees je graag?

Ik wissel het af, thrillers (niet té gewelddadig) met romans, soms chicklit.

 

*Las je onlangs een aanrader?

Echt een aanrader vind ik Wild van Cheryl Strayed. Iemand tipte mij hierover, ik lees niet zo snel een autobiografie of non-fictie, maar dit boek vond ik zo pakkend en goed geschreven, dat ik het op korte termijn nog een keer wil lezen.

En op dit moment lees ik De minnares van Camilla Grebe, een goede, typisch Scandinavische thriller en tegelijkertijd Het zomerhuis van Anna Fredriksson, ook een Zweedse schrijfster. Ik heb toch wel iets met het Scandinavische, vooral met Denemarken, daarom heb ik het eiland Kenning ook daar gesitueerd.   

Dit is een oude schoolkaart van Denemarken die ik tegenkwam in een vakantiehuis. Ik ben er zelf naar een op zoek voor thuis. Aan Denemarken heb ik echt mijn hart verpand en daarom heb ik er ook voor gekozen om daar de verhalen over het fictieve eiland Kenning te laten afspelen. Ook ben ik een Deense taalcursus gaan volgen, waarbij ik ook nog eens veel leer over de Deense cultuur. 

*Hoe ziet een schrijfdag voor jou er uit? Waar en hoe?

Een schrijfdag begint met hardnekkig niet denken aan die wasmand die op magische wijze zichzelf altijd weer vult. Want dat is helaas het nadeel van thuiswerken: voor je het weet ben je een halve dag kwijt met allerlei klusjes.

Omdat mijn man en ik drie studerende zonen thuis hebben, sluit ik me meestal op in onze slaapkamer om te schrijven. Ik luister veel muziek voor inspiratie maar ook om me te concentreren. Wij hebben drie katten en er is altijd wel een die me tijdens het schrijven gezelschap houdt.  

Inmiddels ben ik begonnen met het volgende boek in de Kenning-serie. Het verhaal zit al in grote lijnen in mijn hoofd, maar ik moet er nog mee in een ritme komen. En dan schrijf ik meestal drie à vier uur op een dag. Maar naarmate het verhaal vordert gaat het me steeds meer opeisen. Bovendien moet ik er dan de aandacht goed bijhouden, zodat ik details niet vergeet. Dan schrijf ik in de ochtend een paar uur, ’s middags weer en liggen er overal notities van dingen die ik absoluut niet mag vergeten. Dan laat het verhaal me niet meer los, ben ik er echt 24/7 mee bezig.

*Je nieuwste boek is een deel in een serie. Waarom besloot je aan een serie te werken?

Oorspronkelijk was het de bedoeling er een trilogie van te maken, maar na het eerste deel heb ik in overleg met mijn uitgever De Crime Compagnie besloten er zelfstandig te lezen delen van te maken. Dit geeft me natuurlijk ook de vrijheid om meer delen over Kenning te schrijven. De inspiratie daartoe is er in ieder geval wel. Al zit er ook nog een ander boek in mijn hoofd dat er voortdurend op het doorgeefluik klopt.

*Wat vind je het voordeel?

Het voordeel van een serie is dat je de belangrijkste karakters zich verder kan laten ontwikkelen. En dat ik als schrijver geen afscheid van ze hoef te nemen 😉.

*Heeft een serie ook nadelen?

Je moet goed opletten dat je niet in herhaling valt met bepaalde uitspraken, gebeurtenissen of eigenschappen. Daarnaast moet je bijzaken over de personen, locaties en dergelijke goed bijhouden. Ik heb mijn zwarte boekje met persoonsgegevens van de personages en ik heb een gedetailleerde plattegrond gemaakt van het eiland, zodat ik niet zelf ga verdwalen op het eiland.

De foto links is Villa Nina: deze villa staat op het Deense eiland Fanø en heeft mij geïnspireerd vanaf het allereerste moment dat ik het zag. Liefde op het eerste gezicht, als je dat kunt zeggen bij een huis. Villa Sandmarken op Kenning is hierop gebaseerd en de vrouwelijke hoofdpersoon heeft daarom de naam Nina gekregen.  

Voor de inrichting van Kenning heb ik veel locaties gebruikt die ik in Denemarken heb bezocht: de dorpsstraat Nørregade bestaat bijvoorbeeld uit allerlei kleurrijke pittoreske huisjes die onder meer te vinden zijn op Fanø. Deze zie je op de foto hier rechts.

Een van de toeristische trekpleisters op het eiland Kenning zijn de Vikinggraven. Ik heb Lindholm Høje vlakbij Aalborg bezocht, hier ligt de grootste historische begraafplaats uit de Vikingtijd. Het is indrukwekkend om over dat enorme veld te dwalen en je een voorstelling te maken van de wijze waarop de oude Vikingen destijds omgingen met het afscheid van hun doden.

*Welke boekenserie vindt je zelf geweldig?

Ik ben groot fan van de misdaadromans van Camilla Läckberg. Haar laatste boek Heks heb ik weer verslonden. En daarnaast lees ik graag een andere wat minder bekende Zweedse auteur: Viveca Sten. Haar misdaadromans zijn verfilmd als The Sandhamn Murders en als televisieserie in Nederland bekender dan haar boeken. Dat is jammer, want ik vind dat die verfilmingen de boeken geen recht doen. 

De geen boekenvragen:
*Wat is jouw guilty pleasure op snoepgebied?

‘Wat niet?’ zei mijn oudste zoon, toen ik hem deze vraag voorlas. Maar als ik moet kiezen: een doosje Paturain (ook echt dat merk). En zonder toastje of iets dergelijks, gewoon direct naar binnen lepelen.

*En welke op muziekgebied?

Ik luister veel muziek, dat brengt me tot rust, maar inspireert ook bij het schrijven. Het type muziek is bij het schrijven heel erg afhankelijk van de scene die ik op dat moment beschrijf. Ik kan soms erg geraakt worden door muziek, dan kan ik een nummer wel twintig keer achter elkaar spelen (tot ergernis van mijn huisgenoten). Op dit moment is dat bijvoorbeeld Miracles van Coldplay.

 https://www.youtube.com/watch?v=7atDQreame4 (dan kan je het nummer even op You Tube luisteren)

*Welke serie op Netflix verslind je?

Nashville: een Amerikaanse dramaserie over het wel en wee in de wereld van de countrymuziek. Toch een beetje de Dallas of Dynasty van nu: zitten, verstand op nul en kijken. Maar Scandinavische en Britse misdaadseries volg ik ook altijd graag. Ik ben iemand die nog wel af en toe een serie op DVD koopt. De Deens dramaserie The Legacy vond ik namelijk zo geweldig dat ik die koste wat kost gewoon in de kast moet hebben.

*Waar knap je op af bij mensen?

Snobisme en betweterigheid. Beide komen voort uit arrogantie en kortzichtigheid. Dat haalt het slechtste in mij naar boven.

*Welke drie dingen gaan zeker mee naar een onbewoond eiland?

Een goedgevulde e-reader. Ik heb voorkeur voor het fysieke boek, maar goed, drie boeken heb je natuurlijk zo uit op zo’n eiland. Een pen. En papier, zodat ik mijn hoofd ‘leeg’ kan maken.

Hoe ziet jouw ideale vrije dag er uit?

Laat en relaxed ontbijten met de krant of een boek erbij. In de middag de stad in, en natuurlijk dan een boekhandel induiken. Bij voorkeur wel een boekwinkel met een coffee-corner, waar ik mijn man even kan ‘parkeren’ en rustig kan rondneuzen. En dan thuis ‘s avonds lekker koken en eten, met ons gezin of met vrienden. Eigenlijk ben ik best wel een huismus, geloof ik.