Boekenduel over Dwaalspoor Pjotr Vreeswijk

Thrillerlezers tweede boekenduel is deze keer met het boek Dwaalspoor van Pjotr Vreeswijk. Ik las zelf het boek ruim voor de officiële datum. En ik vond het per hoofdstuk steeds minder prettig om verder te moeten lezen. Het verhaal was in mijn ogen clichè, alsof de schrijver uit een aantal actiefilms de actiescenes letterlijk opgeschreven had. Nu ben ik geen groot liefhebber van piefpafpoef en klaboem een explosietje hier en daar, dus daar hield ik zelf al rekening mee. 


Maar toen ik al 5 fouten en een aantal echte stijlbreuken constateerde,was mijn geduld met het boek op. 
Na bespreking met mijn medebeheerder besloten we een Boekenduel te gaan laten uitvoeren door twee mensen buiten ons team. Annemarie en Liesbeth: Eentje die het debuut waardeerde met goed en eentje die het werk van Vreeswijk nog niet kende. Beiden zijn ervaren lezers genoeg om een boek op waarde te kunnen schatten, maar ook mensen die stijlbreuken en fouten zouden kunnen zien. Objectief, zonder voorinformatie begonnen zij aan het avontuur.
Een avontuur werd het! Lees nu hun mening over Dwaalspoor en beslis of u het een poging waard vind. 



Titel: Dwaalspoor
Auteur: Pjotr Vreeswijk
Uitgeverij: LetterRijn
Datum van uitgave: oktober 2017
ISBN: 9789491875427
Genre: Actiethriller

Over de auteur
Pjotr Vreeswijk is politieman binnen de eenheid Den Haag, waar hij diverse functies en neventaken heeft vervuld. Zo is hij motorrijder en mountainbikesurveillant in een achterstandswijk geweest en heeft hij als lid van onderzoeksteams verschillende grote rechercheonderzoeken gedraaid. Nu is hij, in de rang van brigadier, werkzaam als wijkagent aan bureau Scheveningen waar hij de spil tussen politie en burgers vormt. Pjotr debuteerde in 2016 met zijn boek Masterplan.

Bij de start

Annemarie:

De mannen droegen camouflagepakken en bivakmutsen.
De buitenste 2 hielden de kalasjnikovs demonstratief voor de borst en de middelste stond met zijn armen stijf over elkaar.

Het boek begint met Ruben Clay waarvan zijn eerste woorden beginnen met: “Au. Godverdomme”
Gelijk raak ik geïrriteerd en vraag me af of het hele boek zo in elkaar steekt.
Omdat ik net ben begonnen, geef ik het verhaal het voordeel van de twijfel.
Alleen lees ik voorlopig niets meer over Ruben Clay.

Liesbeth:

Masterplan heb ik beoordeeld als debuut en gaf het 4 sterren. Mijn verwachting voor het tweede deel was dan ook hoog. Het gaat hier om een actiethriller, die geschreven wordt in korte zinnen, om de spanning en vaart in het verhaal te houden. Zelf houd ik daar niet zo van, zeker niet omdat er wel onnodige details gebruikt worden, waardoor het verhaal niet zo snel gaat en soms zelfs niet lijkt te kloppen.

Tijdens het lezen

Annemarie:
Tot bladzijde 50 leest het wel prettig omdat het korte hoofdstukken zijn. 
Alleen voelde ik nog geen spanning in het verhaal. Het kwam erg ongeloofwaardig over.
Te pas en te onpas en op de meest rare locaties zat de hoofdpersoon Alex aan de dampende koffie. 
Het verhaal is zo warrig en onsamenhangend geschreven dat het me steeds meer ging tegen staan.

Liesbeth:
Soms worden zinnen gebruikt, die mij eerder de neiging gaven het boek weg te leggen dan uit te lezen, zoals "Ze was er godverdomme bijna niet meer geweest toen ze onder zijn leiding ternauwernood aan de dood was ontsnapt" en “Ze spartelde even tegen, maar de bloedverwurging zat als gegoten”. Kennelijk betekent bloedverwurging overigens niet, dat degene die het overkomt, ook daadwerkelijk sterft. Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld, maar het is niet duidelijk waar het toe gaat leiden.

Annemarie:

Bij bladzijde 100 wilde ik er de brui aan geven maar omdat Liesbeth en ik het boek voor de lancering mochten lezen, vond ik het wel zo netjes om het uit te lezen.
Heel veel later komt Ruben Clay terug in het verhaal

In het verhaal komt ook Lynn Diaz voor die een aanslag meemaakt en achterna gezeten wordt door terroristen. 
Ze komt mij over als een stoere vrouw die haar mannetje wel staat.
Zonder problemen schakelt ze de één na de ander uit die haar in de weg staat.
Ook over Lynn lees ik verder voorlopig niets meer. Zo om de 14 hoofdstukken duikt ze weer eens op in het verhaal. 


Conclusie

Liesbeth:
Doordat het een actiethriller is, wordt het karakter van Alex niet uitgediept, hoewel ik dat in een tweede boek over de hoofdpersoon wel meer verwacht had. Dwaalspoor is goed te begrijpen zonder Masterplan eerst gelezen te hebben. Er zitten wel dubbele verwijzingen in naar hoe Alex en Suzanne Masterplan overleefd hebben. Of het aan mijn te hoge verwachtingen ligt, aan de hele goede boeken die ik hiervoor gelezen heb, aan de spelfouten of aan mijn e-reader, die alleen bij dit boek echt vastliep, dat weet ik niet. Heel eerlijk, het is me tegengevallen en dat vind ik erg jammer.

Spanning:2
Plot: 2
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 2
Originaliteit: 2
Oftewel: twee kraaien van Liesbeth voor Dwaalspoor

Annemarie:
Het heeft even geduurd voordat ik het boek uit had.
Ondanks het voor een thriller door moet gaan, heb ik dit niet zo begrepen.
Het boek is zo van de hak op de tak geschreven dat ik de draad van het verhaal kwijt was.
Personen die in het verhaal langs komen en ook ineens verdwijnen om vervolgens veel later weer op te duiken.

Hier houdt het voor me op en ik kan geen positieve recensie over Dwaalspoor schrijven.
Het is jammer en het is nooit eerder voor gekomen dat ik een boek maar 2* geef.

Voor mij was het zeker een dwaalspoor en ik vind de titel ook helemaal van toepassing.

Conclusie: slechts een schamele twee kraaien voor Dwaalspoor

Dank jullie wel dames voor het meewerken aan dit Boekenduel