De doden hebben geen verhaal – Gard Sveen

Over de schrijver:

Gard Sveen (1969) is een Noorse auteur en tevens werkzaam als senior adviseur bij het Noorse ministerie van Defensie. Zijn debuut De doden hebben geen verhaal (Den siste pilegrimen, 2013) werd bekroond met zowel de Gouden Revolver, de prijs voor de beste Noorse thriller van het jaar, als de prestigieuze Glazen Sleutel, voor de beste Scandinavische thriller van het jaar. Als kers op de taart ontving Sveen daarna ook nog de Maurits Hansen Award voor het beste Noorse thrillerdebuut.

Achterflap:

Enkele weken nadat er in het bosrijke gebied rond Nordmarka oude botresten werden gevonden, vermoedelijk uit de Tweede Wereldoorlog, wordt oud-verzetsman Carl Oscar Krogh dood aangetroffen in zijn huis.

De Oslose inspecteur Tommy Bergmann en zijn team onderzoeken het verband tussen beide zaken. Ze ontdekken dat Krogh tijdens de oorlog de rechterhand was van de legendarische verzetsstrijder Kaj Holt. Hij was tevens een van de laatste personen die probeerde de toedracht van Holts mysterieuze dood in 1945 te achterhalen.

Alle historische documentatie is echter spoorloos verdwenen, en in het web van leugens en bedrog waarin Bergmann belandt, ontdekt hij dat liefde en verraad hand in hand gaan.

Mijn mening:

De doden hebben geen verhaal is een titel die mij gelijk tot nadenken zet en dat blijft het hele verhaal zo. Het begint als er botresten van drie personen worden gevonden waarna bijna tegelijkertijd Carl Oscar Krogh wordt vermoord. Je wordt mee gesleurd in een oorlogsverhaal dat tot op het heden niet was opgelost. De dood van Carl Oscar zet Tommy Bergmann ertoe diep te gaan graven in het verleden. Hetgeen er tijdens de oorlog heeft afgespeeld wordt als een aparte verhaallijn beschreven. Dit greep mij met momenten nogal bij de strot, bizar waartoe mensen in staat zijn als ze gedwongen worden tot daden om te kunnen overleven. En als je dan overleeft moet je je verleden heel je leven met je meedragen, dan krijg je levenslang. Je leest twee verhaallijnen die onlosmakelijk goed met elkaar verbonden zijn, een knap staaltje werk van deze auteur. In het begin heb ik moeite met Tommy Bergmann als persoon, hij wint zeker niet mijn sympathie, maar gaandeweg kom ik erachter dat hij ook maar een mens is, met zeker ook zijn goede kanten. De doden hebben geen verhaal is een boek wat je niet even tussendoor leest maar wat van je eist dat je je aandacht er continu bijhoudt. Er gebeurt heel veel zowel in het heden als het verleden, er komen zeer veel namen voorbij waarvan ik een overzicht heb bij moeten houden om het te kunnen blijven volgen. Maar ik kan niet anders dan bekennen dat het verhaal zeer goed is opgebouwd en met een climax die volgens mij niemand van tevoren had kunnen voorspellen.

Toeval is niets anders dan het lot, en het lot is niets anders dan toeval.

Het boek had mij van de eerste tot de laatste bladzijde in zijn greep en mijn nieuwsgierigheid naar het vervolg is gewekt. Mijn hersenen zijn flink aan het werk gezet en dat is een pluim voor Gard Sveen.

Originaliteit: 5

Spanning: 4

Schrijfstijl: 4

Psychologie: 5

Plot: 5

De doden hebben geen verhaal krijgt van mij 4,5 ster!

Bianca