1. Wie is Gregg Hurwitz?
Een man die nabij Mulholland Drive in Los Angeles woont en een heleboel typt. Hij wandelt ook graag met zijn beste vrienden, twee Rhodesische Ridgebacks die een gecombineerd gewicht van 113 kilo in de weegschaal leggen en hem soms op zijn buik over straat trekken wanneer hij ze ‘uitlaat’.
2. Hoe was je als kind? Voetbalde je buiten met je vriendjes of zat je liever op je kamer boeken te lezen of verhalen te verzinnen?
Ja. Ik mocht niet televisiekijken dus deed ik de hele dag aan sport, tot het donker werd, en dan dook ik in de stapels boeken. Ik ging twee keer per week naar de bibliotheek en las soms wel vijf of zes boeken op één avond. Mijn moeder zegt dat ik met mijn woordenboek sliep, maar de freudiaanse implicaties daarvan zijn me iets te overweldigend om er lang over na te willen denken.
3. Je hebt veel onderzoek gedaan voor je boeken. Navy SEALs, zwemmen met haaien. Hoe heb je je voorbereid op Orphan X?
Ik wilde niet dat Evan’s training in OX als zo'n onzinnige Hollywoodtraining zou aanvoelen, dat hij vliegen vangt met eetstokjes, enzo. Dus toen ik eenmaal grip had op wie Evan was, heb ik maandenlang onderzoek gedaan. Zo ging ik naar Las Vegas om een van mijn adviseurs te bezoeken, een wereldberoemde sluipschutter en wapensmid. Hij liet me kennis maken met elk wapen waarover ik schrijf, van Benelli-jachtgeweren tot maatwerk 1911-vuurwapens. Ik leerde Mixed Martials Arts beoefenen - slecht - waarbij mijn gezicht al snel vertrouwd raakte met de mat. Ik praatte met de mensen die de operaties leidden die je op Fox News gezien hebt, die zich in vijandig gebied begaven, diep undercover, of op de meest gevaarlijke plekken ter wereld aanvallen deden. En dat allemaal in een poging het proces te laten zien waardoor een mager, bang kind uit een jongensweeshuis in het oosten van Baltimore op een geloofwaardige manier kon transformeren tot Orphan X, een legendarisch figuur binnen de geheime dienst.
4. Wat is je schrijfproces? Moet het stil zijn, schalt er keiharde muziek uit je koptelefoon? Schrijf je op gezette tijden of gewoon zoals het uitkomt?
Ik heb stilte nodig, dus ik werk op de tweede verdieping van mijn huis achter een geluiddichte deur - die minder geluiddicht is gebleken als het op mijn honden (zie hierboven) aankomt. Ik laat ze meestal dan ook gewoon binnen, zoals nu; ze liggen opgerold rond de voet van mijn bureau. Elke dag werk ik de hele dag door - vanaf zeven uur ’s ochtends aan mijn bureau tot minimaal vijf uur ’s middags. Als ik een deadline heb, werk ik langer.
5. Je boeken zijn in vele talen vertaald. Ik heb persoonlijk liever het oorspronkelijke Engelse boek dan de Nederlandse vertaling. Ben je nooit bang dat er iets van je verhalen verloren gaat in de vertaling? Heb je exemplaren van je vertaalde boeken? Zitten daar favorieten tussen?
Ik heb alle exemplaren van mijn vertaalde boeken. Als een typische Amerikaan die maar één taal spreekt (hoewel, met mijn gebrekkige Spaans spreek ik er anderhalf), weet ik zelf niet hoe goed mijn vertaalde boeken zijn. Maar ik schijn geweldige vertalers te hebben, dus ik maak me niet zoveel zorgen. Mijn favorieten zijn de Russische boeken, hun covers zijn ontzettend macho.
Ja. Zie het volgende essay: http://www.huffingtonpo st.com/gregg-hurwitz/ shakespeare-thriller-writ_b_ 3786223.html
7. Heb je het naar je zin gehad in Amsterdam? Zag je kans gehad om de stad te verkennen of was daar te weinig tijd voor?
Ik ben dol op Amsterdam! Ik kwam thuis met nieuwe bewondering voor de juiste tonic in een gin en tonic. En bitterballen. ‘One can never have enough bitterballen’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten