Heidag

Afgelopen week had onze regering een heidag. Als bouwkundige dacht ik direct aan een dag palen de grond in heien; aangezien het Binnenhof verbouwd gaat worden, dacht ik dat ons kabinet de mouwen had opgestroopt en de bouwhelm had opgezet om tijdens het zomerreces de boel eens flink te verbouwen of om alvast wat opstandige ministers in te metselen of mee te storten. Het zou niet de eerste keer zijn in Den Haag dat er in een fundering wat wapening wordt vervangen door een overbodig geraakt lichaam of dat er iemand in een muur wordt gemetseld.

bron: ad.nl

Ik bleek het mis te hebben: een heidag is een andere term voor teamuitje: in ontspannen sfeer met collega's, personeel of leidinggevenden 'vergaderen' over de stand van zaken en werken aan 'teambuilding'. Afgaand op de heidagen die ik heb meegemaakt met mijn collega's en leidinggevenden, is er van vergaderen weinig sprake. De langste vergadering die op zo'n dag plaatsvindt, is om tot een besluit te komen of er een biertje gedronken gaat worden. Voordat de vergadering überhaupt is begonnen, is de vergadering al beëindigd met unanieme stemmen voor: maakt niet uit waar, als er maar bier is en veel.

De vakantiestemming druipt van de paparazzi foto's als onze volksvertegenwoordigers door de Delftse straten struinen. In spijkerbroek - het equivalent van een korte broek voor ministers, op teenslippers, blouse met opgerolde mouwen en bovenste knoop los. Heel casual. Schaterlachend gaan de verkozen ambtenaren op de foto met verbaasde stemmers, die maar al te graag een selfie maken van dit schouwspel om op sociale media de draak met ze te steken.

Ze lijken zo net normale mensen. Echte mensen, van de straat.

Als je een beetje pech hebt, is jouw heidag georganiseerd door iemand van de personeelsvereniging, ervan uitgaande dat die er is. Je collega, die tijdens zijn afwezigheid vrijwillig is aangewezen als voorzitter, heeft de taak opgelegd gekregen een gezellig uitje te organiseren. Want vanuit de leidinggevende komt doorgaans bar weinig initiatief voor dit soort uitjes, omdat hij/zij het nut er niet van inziet - een zinloos tijdverdrijf dat een hoop geld kost, terwijl men in die tussentijd gewoon had kunnen werken. Waardering tonen wordt ernstig ondergewaardeerd.

Met pech bedoel ik, dat je waarschijnlijk onder valse voorwendselen zo'n dag wordt ingelokt: met zijn allen ergens wat eten en wat drinken, klinkt gezellig toch. Waarom je dan die zwembroek en schone kleding moet meenemen wordt niet gezegd. Als je hele erge pech hebt, blijk je als teambuilding een rollenspel te moeten spelen. In je speedo je balans bewaren op een houten balk, boven een bak water terwijl de werkgever de werknemer speelt en de werknemer de werkgever. En actie.

Als je geluk hebt valt het mee en blijk je deel te moeten nemen aan een puzzeltocht. Uren wandelen door een stad, bijvoorbeeld Delft, met niet te volgen instructies en onvindbare puzzelstukjes. De zwembroek en schone kleding waren bedoeld om je bang te maken.

Aangezien minister-president Rutte de leiding heeft over Nederland B.V., ben ik benieuwd wie van zijn werknemers de aangewezen pineut is. De partijen rechts van het midden zullen hier waarschijnlijk niet intrappen en verwachten dat anderen het wel oplossen, zodat ze tijdens de heidag uitgebreid kunnen klagen over de wijze waarop dit georganiseerd is en hoe ze het zelf veel beter hadden gedaan. De linkse partijen zouden wel willen, maar zouden niet weten hoe. Sybrand Buma loopt wel erg opvallend te grijnzen als hij zijn collega's ziet aankomen met zwembroek en extra kleding.

Net als in elk bedrijf zie je ook hier kliekvorming. Collega's met dezelfde hobby's, opgroeiende kinderen van dezelfde leeftijd, dezelfde flauwe humor. En natuurlijk zit er altijd een onruststoker tussen die helemaal geen zin he

eft in teambuilding. Hij ziet het sowieso niet zitten om samen te werken en jut anderen op om alvast mee te gaan naar het café. Wanneer hij dan niemand zover krijgt om mee te gaan, staat hij klaar om je op te vangen als jij je vol vertrouwen achterover laat vallen in de hoop dat hij je opvangt. Hij zal toch wel...

bron: ad.nl

De kliekjes staan verspreid in de tuin van het Prinsenhof. Onderling wordt er gefluisterd. Roddelend over hun leidinggevende en hoe zij het zelf beter zouden doen. En heb je al gezien wat hij aan heeft. Lachsalvo's klinken vanuit elke hoek van de tuin. Een stel middelbare schoolkinderen die elkaar na de grote vakantie weer terugzien is er niets bij.

Minister-president Rutte staat de pers te woord. Met zijn onuitwisbare brede grijns neemt hij alle lof aan van een zeer geslaagde dag en geeft aan nieuwe energie te hebben geput uit de heidag, het valt ook niet mee om de baas te zijn over 17.000.000 medelanders.

Hij ziet geen enkele wrijving tussen zijn werknemers of onder het volk dat hij vertegenwoordigd, uiteraard is niet iedereen het overal over mee eens maar daar komen ze wel weer uit. De journalist van Telegraaf concludeert alvast dat er 'Flinke onderlinge spanning' heerst. SBS6 zinspeelt alvast op een mogelijke crisis, terwijl Shownieuws de speedo van minister-president Rutte nog even aankaart.

Nederland B.V. Het land waar alles met een glimlach gebeurt of wordt weggelachen. Linksom of rechtsom, het land roept om leiding. Een land waar je alles niet zo serieus moet nemen, waar regels gelden voor iedereen en iedereen de regels naast zich neer legt als het henzelf betreft. Waar de afstand tussen management en Jan en Jeanette Modaal steeds groter wordt. Het zou toch fijn zijn als de leidinggevenden dat ook eens inzagen. Misschien zouden we met zijn allen eens aan teambuilding moeten doen.

Ik weet nog wel iemand die haar diensten misschien eens kan aanbieden aan de regering. Niets werkt zo goed als met humor laten zien hoe een bedrijf functioneert, of niet.