Beslommeringen van 'de andere chef'

Er zit een lichte piep in mijn oren. Een beetje op de achtergrond, dat wel, maar hij zit er. Een houten hoofd heb ik ook en ik voel me ietwat brak.

Ruig avondje gestapt?

Zuipfeestje gehad?

Nee hoor. Echt niet.

Vanmiddag een lichtelijk verlaat verjaarspartijtje gevierd van de oudste (onder het mom van ‘beter laat dan nooit’, ze is afgelopen november jarig geweest). Samen met haar BFF (die was afgelopen februari jarig) en acht andere 10-jarige dametjes gingen we naar JumpSkillz in Hoofddorp. Voor diegenen die dat niet kennen (ik was er een van), dat is een grote hal met alleen maar trampolines en een stormbaan. Die meiden vonden het geweldig. Een en al gestuiter. In een grote hal. Met harde muziek. En gegil en gegiebel.

Word ik oud? Vast wel, maar dit was een aanslag op je trommelvliezen :-P Maar de meiden hadden de grootste lol en daar ging het om.

Wij (vriendin M en ik) hadden ook lol trouwens. Als je je kind van een trampoline met een salto een blokkenbak in ziet vliegen (schuimrubberen blokken, alsof je in een hoop veertjes belandt (denk ik)) en er vervolgens alleen maar spartelende handjes en voetjes te zien zijn omdat ze er zelf niet meer uitkomt, dan werkt dat bij de moeders uitermate op de lachspieren. Gelukkig vriendinnetjes genoeg bij de hand om haar te helpen, dus het euvel kon ook vastgelegd worden.

En dan nu met de pootjes omhoog. Nee, dit stukje even tikken nog en dan met de pootjes omhoog.

Ik ben zowaar helemaal bij met het schrijven van recensies. Het moet niet gekker worden! Een fijn gevoel wel hahaha misschien moet ik er maar een gewoonte van maken ;-)

Ik las Vector van Simon de Waal, het geschenkboekje van de Spannende Boeken Weken. Een heel goed verhaal waar ik erg van heb genoten. Recensie zal een dezer dagen op het blog volgen, want hey, hij is al klaar.

Mijn recensie van Het vervloekte huis van Lydia van Houten is inmiddels te lezen op het blog. Die duorecensie waar ik het in mijn vorige stukje over had, werd gewoon een solo. Dat boek heb ik met stijgende verbazing gelezen. Zoveel sterren overal en bij elke pagina dacht ik ‘ja maar, waarom al die sterren dan? Waarvoor dan??’. Ik heb me serieus zelfs afgevraagd of ik soms een verkeerde binnenkant had gekregen. Cliché, ongeloofwaardig en er kloppen dingen gewoon niet. Van mezelf moet ik een recensieboek uitlezen, omdat ik alleen dan (logisch) een eerlijke mening kan geven, maar het kostte me moeite. Nee, geen aanrader, ik zou lekker een ander boek kopen deze komende weken om Vector te bemachtigen.

Inmiddels ben ik Schaduwvechters van Walter Lucius aan het lezen en die sluit naadloos aan bij De vlinder en de storm. Het gaat verder exact waar het daar eindigde, dus als je het eerste deel nog niet gelezen hebt, zou ik dat wel aanraden. Ik hoop het boek deze week uit te hebben en als ik afga op de eerste 100 pagina’s dan gaat dat zeker lukken. En dan meteen ook maar die recensie schrijven. Het volgende boek ligt ook al klaar: De laatste mijl van David Baldacci :-)

Ondertussen heb ik mijn thrillerchallenge maar weer eens bijgewerkt. Inmiddels kan ik ook de volgende boeken afstrepen:

– een echte mannenthriller (Killer country)
– een boek dat de Schaduwprijs won (De vlinder en de storm)

– een boek dat in 2016 uitkwam (Het vervloekte huis)

Fijne week!

Miriam