Er
zit een lichte piep in mijn oren. Een beetje op de achtergrond, dat
wel, maar hij zit er. Een houten hoofd heb ik ook en ik voel me
ietwat brak.
Ruig
avondje gestapt?
Zuipfeestje
gehad?
Nee
hoor. Echt niet.
Vanmiddag
een lichtelijk verlaat verjaarspartijtje gevierd van de oudste (onder
het mom van ‘beter laat dan nooit’, ze is afgelopen november
jarig geweest). Samen met haar BFF (die was afgelopen februari jarig)
en acht andere 10-jarige dametjes gingen we naar JumpSkillz in
Hoofddorp. Voor diegenen die dat niet kennen (ik was er een van), dat
is een grote hal met alleen maar trampolines en een stormbaan. Die
meiden vonden het geweldig. Een en al gestuiter. In een grote hal.
Met harde muziek. En gegil en gegiebel.
Word
ik oud? Vast wel, maar dit was een aanslag op je trommelvliezen :-P
Maar de meiden hadden de grootste lol en daar ging het om.
Wij
(vriendin M en ik) hadden ook lol trouwens. Als je je kind van een
trampoline met een salto een blokkenbak in ziet vliegen
(schuimrubberen blokken, alsof je in een hoop veertjes belandt (denk
ik)) en er vervolgens alleen maar spartelende handjes en voetjes te
zien zijn omdat ze er zelf niet meer uitkomt, dan werkt dat bij de
moeders uitermate op de lachspieren. Gelukkig vriendinnetjes genoeg
bij de hand om haar te helpen, dus het euvel kon ook vastgelegd
worden.
En
dan nu met de pootjes omhoog. Nee, dit stukje even tikken nog en dan
met de pootjes omhoog.
Ik
ben zowaar helemaal bij met het schrijven van recensies. Het moet
niet gekker worden! Een fijn gevoel wel hahaha misschien moet ik er
maar een gewoonte van maken ;-)
Ik
las Vector van Simon de Waal,
het geschenkboekje van de Spannende Boeken Weken. Een heel goed
verhaal waar ik erg van heb genoten. Recensie zal een dezer dagen op
het blog volgen, want hey, hij is al klaar.
Mijn
recensie van Het vervloekte huis
van Lydia van Houten is inmiddels te lezen op het blog. Die
duorecensie waar ik het in mijn vorige stukje over had, werd gewoon
een solo. Dat boek heb ik met
stijgende verbazing gelezen. Zoveel
sterren overal en bij elke pagina dacht ik ‘ja maar, waarom al die
sterren dan? Waarvoor dan??’. Ik heb me serieus zelfs afgevraagd of
ik soms een verkeerde binnenkant had gekregen. Cliché,
ongeloofwaardig en er kloppen dingen gewoon niet. Van mezelf moet ik
een recensieboek uitlezen, omdat ik alleen dan (logisch) een eerlijke
mening kan geven, maar het kostte me moeite. Nee, geen aanrader, ik
zou lekker een ander boek kopen deze komende weken om Vector
te bemachtigen.
Inmiddels
ben ik Schaduwvechters
van Walter Lucius aan het lezen en die sluit naadloos aan bij De vlinder en de storm. Het gaat
verder exact waar het daar eindigde, dus als je het eerste deel nog
niet gelezen hebt, zou ik dat wel aanraden. Ik hoop het boek deze
week uit te hebben en als ik afga op de eerste 100 pagina’s dan
gaat dat zeker lukken. En dan meteen ook maar die recensie schrijven.
Het volgende boek ligt ook al klaar: De laatste mijl
van David Baldacci :-)
Ondertussen
heb ik mijn thrillerchallenge maar weer eens bijgewerkt. Inmiddels
kan ik ook de volgende boeken afstrepen:
– een
echte mannenthriller (Killer country)
– een boek dat de Schaduwprijs won (De vlinder en de storm)
– een boek dat de Schaduwprijs won (De vlinder en de storm)
– een
boek dat in 2016 uitkwam (Het vervloekte huis)
Fijne
week!
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten