zondag 8 mei 2016

Van manuscript tot.....

America … Home Of The Brave

Beste Thrillerlezers,

Ook op vakantie laat het schrijven mij niet los. Zelfs al zou ik het willen – wat niet het geval is – dan wordt me dat onmogelijk gemaakt; de inspiratie spettert je hier werkelijk overal tegemoet.

Van de week reed ik langs een gevangenis. Het lage gebouw stond achter drie rijen hekwerk met daarbovenop nog eens duizenden meters vlijmscherp prikkeldraad. Op iedere hoek stak een wachttoren hoog boven het terrein uit. Ik denk dat als ik ‘s nachts langsgereden zou zijn, ik de zoeklichten er ook nog wel bij had kunnen verzinnen.

Toen ik even verderop voor het stoplicht stond, zag ik een enorm reclamebord met de tekst: Machine Gun America. Life is Short … Live Full Auto. Een zwaar opgemaakte vrouw met een machinegeweer in haar handen keek woest op mij neer. Ik keek opzij en vroeg me af wat voor een soort vuurwapen mijn buurman in zijn handschoenenkastje zou hebben liggen.

In de middenberm zie ik drie politiewagens van de State Troopers naast elkaar. Achter het donkere glas van een van de wagens vang ik een glimp van een deputy op. Hij draagt een cowboyhoed en zijn gouden ster glinsterde kort in het zonlicht.

Alles wat ik zie lijkt materiaal voor een eerste zin van een spannend verhaal.

Toen ik met Masterplan begon had ik ook zo’n eerste zin of eigenlijk twee:

Op de donkere landweg tussen Kolce en Sierpnica trapte Sturmbannführer Schwartz het gaspedaal van zijn dienstwagen tot op de bodemplaat in. De krachtige achtcilinder bulderde uit alle macht. Hij was onderweg naar misschien wel de belangrijkste opdracht in zijn leven.’

Deze eerste zin was bepalend voor de sfeer van de rest van het verhaal. Het maakte mij nieuwsgierig. Waar reed Schwartz in het holst van de nacht in allerijl naartoe en wat maakte die opdracht zo belangrijk voor hem?
Ik liet mij inspireren door geheimen uit een ver en donker verleden. Hoe kon een project dat ooit voor de ommekeer in de tweede wereldoorlog had moeten zorgen, onze maatschappij vandaag de dag nog zo ernstig bedreigen?

Als ik weer bij het stoplicht optrek en in de auto naast me kijk, zie ik een lief gezinnetje dat, net als wij, waarschijnlijk onderweg is naar Disney World. De politiewagens in de middenberm staan er slechts om het verkeer te regelen en de gevangenis blijkt achteraf een waterzuiveringsinstallatie te zijn.

Het is niet toevallig dat dit land mij zo inspireert. Mijn grootste voorbeelden komen er vandaan.

Groetjes vanuit sunny Florida. Tot snel.

Volg mij op Twitter @pjotrschrijft
















Geen opmerkingen:

Een reactie posten