Sterre Carron houdt huis in Sint Katelijne Waver

Vanuit Breda naar een plaats Sint Katelijne Waver. Voor de Nederlanders vast net zoals ik dacht: Wattuh? Het heet echt zo. Daar in het Zuiden zijn ze nog ietwat Katholieker gezind. Toen mijn opa tijdelijk in Vlaanderen woonde, kon ik regelmatig mijn ogen uitkijken als er weer een optocht langs kwam met gelovigen in jurk en vaandels met langs de kant rijen dik. Ik bedenk me nu: mannen in jurken en mijters (en dan niet in Sinttijd) is dan schijnbaar heel gewoon, maar owee ,als het een man in djellaba is. Maar ik snap niets van geloof, dus moet ik niets zeggen. Al gaf ik vroeger bijbelles op de zondagsschool in mijn zwaar christelijk dorpje in de Alblasserwaard. Ergens ging iets mis.
Hoe kom ik hier nu weer op?

sint katelijne waver

Afijn, langs het heerlijke Antwerpen rijden we langs dorpjes als bijvoorbeeld Duffel en belanden in een langgerekt gebied waar het hard zoeken is om even snel iets te eten... links, rechts. Links.. keer tien. Bijna alles gesloten behalve natuurlijk altijd een kebabzaak. Ieh geen zin in, maar om te wachten tot we weer teruggaan naar Nederland is ook niks. Samen dan maar een pizza delend.
Bestelling opgenomen, pizza in de bakding...oh kunnen niet pinnen. Geld uit het geldlaatje in de auto schrapend komen we net op het benodigde bedrag voor 1 pizza. OMG! Pinautomaat vragen had geen nut, aangezien de meneer ons amper verstond bij de bestelling al.
De quattro stagioni half verwerkt, want ongelofelijk als je ooit nog zo een pizza zou eten, hoef je het nooit meer.

Op maar eens naar de bieb van dit dorp. Echt in the middle of nowhere...je zou aan de andere kant van het dorp wonen en de tien kilometer wekelijks moeten fietsen voor een stapel boeken.
Bij de deur staat de uitgever dozen te sjouwen en galant als we zijn, sjouwen we 1 doos mee. Sorry Dirk, liep gelijk zo te kletsen dat ik vergat terug te komen.
Ik loop het zaaltje in en zie Sterre geïnterviewd worden. Ze kijkt even op, kijkt nog eens en opeens zie je het gezicht openknallen van blijdschap... ze springt omhoog, rent op me af en springt in mijn armen. Waarop ik later zei: goed dat ik niet bij jou in de armen sprong.
Enthousiast blert Sterre vervolgens rond wie ik ben, hoe ze het niet verwacht had dat ik zou komen. Regelmatig roept ze weer hoe leuk ze het vindt.

Sterre en Ivo

Wat later als de fans zich op stoelen genesteld hebben, begint er een interview met Ivo, iemand die leesclubs houdt in het dorp en directeur van een school. Op een heerlijke ongedwongen manier leidt hij het gesprek. Sterre zit ook helemaal op haar gemak. Zelfs zo dat ze zich verspreekt en haar eigen identiteit verraadt. Snel praat zij er overheen. Echter na afloop vraagt mijn vriendin naar deze verspreking aan mij. Dus of het geheel onopgemerkt zal zijn gebleven, betwijfel ik.
In het interview ging het verder over waarom Sterre zo laat startte met schrijven, hoe ze op haar ideetjes komt, over liefde en haat, literatuur en thrillers en nog veel meer. Aangezien wij tegenwoordig 'profi' doen, hebben we een voicerecorder gekocht. Het hele interview is dus opgenomen: alleen nu nog uitwerken. Dus het leuke interview gaat nog eens verschijnen op dit blog.

Na afloop staat de cava klaar, want Sterre zonder cava kan niet. Een dag niet "gecavaad"is een dag niet geleefd is de levensspreuk.
Voor iedereen uitgebreid de tijd en als iedereen bijna weg is, kletsen we met een klein groepje, waaronder Dirk de Wolf over van alles. Leuk je ontmoet te hebben Dirk!
Sterre en ik spreken af elkaar snel eens in Breda te gaan zien, Dirk oppert een geweldig leuk idee en blij beginnen we aan de terugreis nadat we bij de auto ook gewoon weer verder tetteren. 

Sterre Carron, wie had ooit gedacht toen ik Mara ging lezen dat wij zo'n lol kunnen hebben?