Mir's leesweek

Zondagochtend was er sprake van lichte paniek. Ik slingerde mijn laptop aan. Het startte op, zij het langzaam, en dat was het dan. Geen verbinding met het internet. Dat gebeurt wel vaker, even opnieuw opstarten en dan doet ie het prima. Maar na 8x opnieuw opstarten was er niks prima, want nog steeds geen internetverbinding. Gelukkig ben ik getrouwd met een techneut, dus die ging eerste hulp verlenen. Dat viel een beetje tegen en het apparaat werd mee naar zolder genomen voor een uitgebreider onderzoek. Uiteindelijk is het gelukt; er bleken een aantal updates nodig te zijn (Linux-systeem, daar heb ik geen verstand van) en het draait allemaal weer als een zonnetje. 

Een rare week achter de rug. Vorige week dinsdag was mijn laatste werkdag. Je neemt door de jaren heen afscheid van collega's en dan is daar ineens na elf jaar en een beetje de dag dat je zelf afscheid neemt. En ik heb wel meerdere banen gehad, maar bij deze ben ik tot nu toe het langst blijven 'plakken' en het was niet mijn eigen keuze om weg te gaan. Dat maakt het toch anders. Er werd me gevraagd wat ik qua afscheid wilde. Taart bij de koffie of een borrel. Nu vind ik een borrel op dinsdagmiddag wat raar, dus ik had zoiets van 'doe mij maar een toedeloe-taart bij de koffie'. Het werd uiteindelijk uitzwaai-vlaai, maar die was erg lekker. Een emotionele baas die een afscheidsspeech hield ('Ik ben niet zo van de praatjes en ik weet dat Mir er ook absoluut niets van moet hebben, maar ik kan niet niets zeggen'), een mooie bos bloemen en een Kobo Glo HD. Heel mooi afscheidskado mag ik wel zeggen :-)
Verder die dag retedruk gehad (je vraagt je dan af waarom je weg moet), dus van mijn 'ik laat mijn bureau leeg achter'-voornemen is niets terecht gekomen. 

Vandaag had ik mijn eerste werkdag bij mijn nieuwe werkgever. Dat begon al meteen goed met vertraging van de trein. Het zal ook eens niet. Uiteindelijk was ik nog wel op tijd, daar niet van, maar ik had nog net even wat meer op tijd willen zijn. Een rondleiding door het gebouw (zo'n universiteit is dan echt heel groot, met mijn niet aanwezige padvinderskwaliteiten denk ik dat ik nog wel eens zal verdwalen), veel handen geschud en even zovele namen gehoord die ik grotendeels alweer vergeten ben. Een grote hoeveelheid informatie (topje van de ijsberg), geheel nieuwe materie, maar het lijkt me heel erg leuk en een enorme uitdaging!

Vorige week heb ik zowaar een boek uitgelezen. Ik was in afwachting van Killer country van Mike Nicol begonnen in Het glazen huis van Leonora Christina Skov. Genoten heb ik. Een heerlijk boek. Zeven kunstenaars worden uitgenodigd om een maand lang vrijblijvend op een onbewoond eiland voor de kust van Denemarken in een glazen huis te verblijven. Niemand die zich afvraagt op uitnodiging van wie en waarom. Zeven mensen die elkaar niet kennen, maar dan toch iets gemeen blijken te hebben. En dan raakt iemand vermist en een ander komt dodelijk ten val... 
Spannend? Wel nee. Maar ik heb genoten van het gekonkel en gekift, het gezeik en gezeur, het leek wel een soap. Een goed geschreven soap dan wel te verstaan :-) 

De postbode heeft inmiddels huize Bakker wél gevonden en Killer country bezorgd. Daar ben ik vandaag in begonnen (trein vertraging, een mens moet iets). Ik kan er nog niet veel over zeggen, maar bij het lezen van de naam Sheemina February gingen mijn haren alweer overeind staan, de bitch uit Payback is terug!

Deze week staat ook een leuk uitje op het programma: de boekpresentatie van Nachtvlinder van Carina van Leeuwen bij Paagman in Den Haag! Heel erg veel zin in! Een verslag daarvan volgt natuurlijk snel op het blog. En met snel bedoel ik dan vooral dat het niet van mijn hand zal zijn, want dan duurt het altijd wat langer. 
Ahum.

Fijne week!

Miriam