Mijn held, mijn maatje, mijn liefde van mijn leven, mijn allessie

Soms staat de wereld even stil. Mijn eigen wereld dan.
Je hond hoest veel opeens en je denkt aan kennelhoest. Maar het wordt niet minder, dan toch even bij de dierenarts langs. Gewoon voor zekerheid.
De geweldige dierenarts Kristel, zo ontzettend lief met beesten, luistert en zegt oei. Flinke hartruis hoort ze.
Vervolgonderzoek in hun grote kliniek paar dorpen verder is nodig. De eerste dag schiet je volkomen in de stress. Daarna moet je hoop gaan hebben en zoek je redenen waarom het allemaal wel mee zal vallen. Hij is zo vrolijk, eet goed enz enz.
Paar dagen later ligt hij op een tafel op zijn zij, vast aan elektroden en ligt hij je zielig aan te kijken. De medewerkers zijn verbouwereerd hoe lief hij is. Het is ook een enorme goedzak. Ooit door malloten achtergelaten in een huis in Spanje waar hij na drie weken ontdekt werd. En ik hem vervolgens in een Vlaams pension vond. Vanaf het moment dat hij meeliep uit zijn hok in het pension was hij mijn maat.

Ik ben een hondengek. Ik heb geen kinderen. En mijn Murphy is mij zo dierbaar als voor anderen zijn kinderen zijn. Dat mag je nooit zo zeggen van bepaalde mensen, maar echte hondengekken weten wat ik bedoel. Hij is mijn alles!
Murp heeft mij door een ongelofelijke slechte periode gesleept. Een hond zorgt er voor dat je naar buiten moet. Drie keer minimaal. Ik heb het gehaat. Het wandelen dan. Nooit Da Murpster.
Murp die als je even weg bent en niet alles goed opgeruimd hebt het hele huis van zolder tot woonkamer afscheumt naar iets eetbaars.

Dan ligt er bij thuiskomst van alles op zijn kleed. Zo heeft Da Kreel favoriete ingevroren kippesnoepjes die je speciaal moet bestellen en waar hij een moord voor doet. Murp heeft in twee happen denk ik het hele buisje geplunderd. Arme Kreel..
 Ik moet er altijd wel om lachen. Het meeste wat hij pakt is namelijk totaal niet lekker voor hem en ligt dus nog in zijn geheel op de grond. Denk aan schuursponsjes ofzo. Soms heeft hij geluk en duikt hij een pakje vleeswaren op.
Ach dat monster heeft zo'n lieve kop en dan kijkt hij je aan met zijn hoofdje naar de grond toe... Ik ben snel ingepakt.
Maar nu kreeg ik te horen dat Murp al een groot hartfalen heeft. Twee hartkleppen die lekken, een linkerhartdeel wat al erg groot opgezwollen is etc etc. De arts heeft het over vier fases waarover ze spreken en Murp zit al in de derde fase. Verwachting is hoogstens maximaal een jaar, maar het kan ook volgende week mis gaan.
Flinke stapel medicatie mee om het zo goed mogelijk nog te kunnen rekken.
Het is verdrietig nieuws. Maar ik ga van mijn knuffelbeer genieten. Zo lang mogelijk en hij gaat verwend worden. Zo verwend als een prinsje.
En ik hoop dat Prins Murp nog lang mij onschuldig aankijkt als hij weer wat ondersteboven heeft gelopen of "gestolen" heeft.
En...dat ik nog veel gekke boekenfoto's mag plaatsen met hem...