maandag 11 april 2016

24 dagen - Guillaume Musso

Guillaume Musso (1974) is geboren en getogen in Antibes. Na zijn middelbare school werkte hij een tijdje in New York. Hij komt nog regelmatig in de Verenigde Staten, waar veel van zijn boeken zich (deels) afspelen. Musso is een van de bestverkopende auteurs in Frankrijk. Wereldwijd wordt zijn werk in 36 landen uitgegeven en zijn er al meer dan 19 miljoen van zijn exemplaren van zijn boeken verkocht.

Achterflap
Lisa Ames werkt in een bar in New York, hopend op haar doorbraak als actrice. Op een avond ontmoet ze Arthur Costello, een jonge arts. De twee voelen zich direct met elkaar verbonden. Maar Arthur is niet als andere mannen. Hij biecht al snel aan Lisa op dat hij nooit van haar zal kunnen houden. Door een bizarre speling van het lot, die alles te maken heeft met een oude vuurtoren, lijkt er een vloek op hem te rusten: 'Wat er met mij gebeurt is onvoorstelbaar, maar waar....'. Tegen beter weten in besluiten ze om samen de strijd aan te gaan met de meest genadeloze vijand die er bestaat: de tijd.

Na de vlaag van vierentwintig winden, zal niets overblijven.

Het verhaal
In 1971 leert Arthur Costello op jonge leeftijd een hele belangrijke les van zijn vader Frank. 'In het leven moet je niemand vertrouwen. Niemand. Zelfs je eigen vader niet.'. Twintig jaar later staat Frank onverwacht bij Arthur op de stoep en nodigt hem uit voor een vistochtje. Sceptisch stemt Arthur toe (hij had zijn vader al maanden niet gezien) en samen rijden ze naar Cape Cod, waar de vuurtoren staat, 24 Winds Lighthouse. Arthur's achterdocht is terecht als al snel blijkt dat er niet gevist gaat worden. Frank deelt Arthur mee dat hij geen cent van het familiekapitaal zal erven, enkel en alleen de vuurtoren, onder twee voorwaarden: hij mag de vuurtoren nooit, maar dan ook nooit verkopen. De vuurtoren moet in de familie blijven en ten tweede mag hij nooit de doorgang in de kelder openbreken.
Arthur is nieuwsgierig en wordt alleen nog maar nieuwsgieriger zodra hij de geschiedenis van de vuurtoren induikt...rust er een vloek op de vuurtoren?

Mijn mening
Tijdens het lezen krijg ik een gevoel van herkenning. Raar eigenlijk, want datgene wat ik herken, is een film waar ik alleen maar een trailer van gezien heb. Het toeval wil dat die film vorige week op televisie was en ik dacht 'nu ga ik 'm eindelijk kijken'. Maar ik zat helemaal in 24 dagen en ik vergat die hele film te kijken. De titel zal ik overigens niet noemen, want dan geef ik teveel weg over dit verhaal, 24 dagen.

Ik vond in dit uitzicht een verwarrende echo van wat ik beleefde: ik bevond me zowel binnen als buiten mijn eigen leven. Zowel binnen als buiten mezelf.

Het hele boek leest trouwens als een film. Guillaume Musso schrijft snel, beschrijvend maar niet té. Korte en langere hoofdstukken wisselen elkaar af, waardoor je door het verhaal vliegt. Het boek is opgedeeld in vijf delen, in elk deel worden de hoofdstukken aangeduid met jaartallen voorafgaand met een mooie quote die de sfeer van de hoofdstukken die volgen mooi weergeeft. Erg knap gekozen van de auteur.
Arthur Costello is een gewone, normale man, arts in opleiding en als hij niet werkt, brengt hij zijn tijd door in bars en tussen de lakens met leuke verpleegsters. Hij vindt het allemaal wel prima en is uitermate tevreden met zijn leven. Tot zijn vader ineens opduikt en hem '24 Winds Lighthouse' nalaat... Zijn leven is daarna nooit meer hetzelfde.

Want ik ben de man die is verdwenen. De man zonder toekomst. De man met een leven als een stippellijn. Die hongert naar het volle leven, maar die geen beloften kan doen. Die snel moet leven. Die elke dag met de intensiteit van een achtbaan moet beleven. Die tijd moet rekken om de verzameling herinneringen die hij bij zijn vertrek achterliet te vermenigvuldigen.

24 dagen is een vlot geschreven, niet alledaagse roman, zeker geen thriller. Niet heel spannend behalve dan in die zin dat je niet weet wat je kunt verwachten of waar het verhaal heen gaat (los van het feit dat die trailer van die film door mijn hoofd blijft spoken). Af en toe had ik zoiets van 'daar gaan we weer', terwijl het bij het verhaal hoort, maar als lezer hoop je dat er een kwartje bij de hoofdpersonen valt of dat er eentje opstandig wordt of in ieder geval iets onderneemt. Het wordt op een gegeven moment wat gelaten en berustend. 
Tot het einde. De ontknoping. Op het moment dat die kwam, begreep ik er werkelijk niks meer van. Het wordt iets verduidelijkt in de laatste hoofdstukken en de strekking van het verhaal is helder.
Een verhaal over liefde, een groot verlies, het daarmee omgaan en wat het met je kan doen.

Welke misdaad heb ik begaan dat ik zo'n hoge prijs moet betalen? Welke onvergeeflijke fout moet ik goedmaken?

Spanning: 2,5
Originaliteit: 3
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Psychologie: 3
Plot: 3,5

Geen opmerkingen:

Een reactie posten