Ik was bezig in De stille doden van Claire McGowan. Ik genoot van dit boek. Interessant verhaal over oud zeer van de partijen in Ierland. In de jaren '80 volgde ik het uitgebreid en zag ook vele speelfilms met dit onderwerp, zoals In the name of the father of The Crying game.
Maar het boek: mooie hoofdpersoon in de vorm van een forensisch psycholoog die hoogzwanger op de plaats delict rond waggelt.
Ik ben echt heel enthousiast over dit boek en het gaat de volle pond krijgen. Recensie is ook al af en ligt bij Chef Rode kwast. Deze chef zorgt dat recensies foutloos en in normale bewoordingen op dit blog verschijnen. Ik hoorde haar in het verleden nog wel eens hard zuchten dat ze soms een uur bezig was om een recensie toonbaar te maken. De grap is echter dat tot nu niemand dat wist en dus ook niet meer naar de eigen recensie ging. Terwijl er soms op dit blog een totale herziene versie staat dan diegene die ergens anders vol met taalfouten en niet lopende zinnen geplaatst wordt.
Zo hebben we allemaal een mooie taak in onze Thrillerbendeteam.
Maar De stille doden is weer eens een boek waarom ik van lezen houd. Een boek wat mij met bepaalde passages erg raakte.
Dan werd deze week de nominaties bekend gemaakt voor Diamanten Kogel. Ik gunde
het Linda Jansma zo.... Nu heeft ze wel al bereikt dat haar boek verfilmd gaat worden. Is dat op zich niet gaver dan een prijs? In ieder geval zijn o.a Kim Moelands en Michael Berg genomineerd en maken dus kans om op 16 februari die kogel te winnen. Wie ook tot de zes genomineerden hoort is Jos Dewit met zijn Weg, een thriller die ver voor de huidige vluchtelingenproblematiek geschreven is maar nu opeens erg actueel. Zijn boek was ook al voor de Hercule Poirotprijs genomineerd, maar Patrick Conrad ging er met de hoofdprijs vandoor. Ik ontmoette hem op de dag van de uitreiking en heb lang zitten kletsen met deze sympathieke Vlaming. Van de genomineerden las ik enkel Rudy Soetewey zijn Bewijs het maar niet. Soms heb ik vreemde principes en een van mijn principes is de reden om het ook niet te gaan lezen. Terwijl zijn Getuigen echt een goed boek was.
Het probleem na een heel goed boek te hebben gelezen, is een nieuw boek uit te kiezen. Ken je dat probleem?
Nu heb ik een klein stapeltje met boeken die binnen korte termijn gelezen moeten worden, dus wordt het 1 uit die stapel:
Lisa Gardner met Tot op de bodem (moet voor 3 maart uit zijn)
Marloes Kemming met Het kleine leven van Norbert Jones
Rob Bakker met De dood wandelt mee
Ik pak nu lekker de krant van vanochtend. Ik heb (WAAROM?) twee dagbladen en merk dat ik tijd te kort kom om ze beiden goed te lezen. Dus ik wissel af welke intensief gelezen wordt en welke die dag doorgebladerd wordt.
Morgen de keuze voor een nieuw boek.
Lees veel en met plezier!
Ink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten