woensdag 13 januari 2016

Duorecensie: De weg van het water – Trudi Rijks

Wu Wei; we doen door niet doen, de weg van het water.

De cover
Moon: Een thrillerdebuut, altijd leuk en altijd interessant, het maakt me nieuwsgierig. Een idyllisch plaatje van een winterlandschap met twee figuren in de verte. Niet echt een thrilleromslag maar wel een mooi plaatje dat me aantrekt omdat het iets triests heeft en ook iets onaantastbaars. Kortom, deze ga ik zeker oppakken in de boekhandel als hij er 13 januari verschijnt.

Ink: Mooie koude flegmatische kleurschakeringen door twee vrouwpersonen, ik ga er maar van uit dat het geen twee travestieten die in de sneeuw daar wandelen, die op een paadje in de polder lopen. Rechts water, links verwacht je weiland. Stilstaand onder een paraplu. Koud, triestig..unheimisch.
De achterflap lezend denk ik: dit wordt een literaire thriller. Niet alleen door dat een van de hoofdpersonen flegmatiek wordt genoemd. Hoeveel mensen kunnen nu spontaan zeggen wat flegmatiek betekent? Maar wordt het een aanstelleritis literaire thriller of een mooie.... dus wil de schrijfster laten zien dat ze mooi kan schrijven met zoveel mogelijk woorden die opgezocht moeten? Of kan ze echt prachtig schrijven?

Wat zou jij doen als je in het NU wilt leven maar het verleden blijft je achtervolgen?

Het verhaal

Oud zeer, het was allemaal voorbij gegaan.

Moon: Het verhaal begint in Friesland, de gescheiden vrouw uit Apeldoorn, Floor Postma is bewindvoerder van haar zus Bente. Bente is door een drankprobleem na het overlijden van haar man Ram, opgenomen in De Berkelaar in Drachten, een verpleeghuis omdat ze Korsakov heeft. Bente was fotomodel tot ze trouwde met de schatrijke Ram. Het huis in Friesland was bedoeld om te ontsnappen aan de media en de dagjesmensen. Nadat Ram overleden is als gevolg van een verkeersongeval is het huis in flink verval geraakt. Floor gaat voor haar zus proberen om Huis Adsum te verkopen. Wanneer ze op een avond in het huis is om foto`s op te zoeken voor haar zus, blijkt er een man rond het huis te dwalen.

Ink: Floor reist naar het verlaten en smerige huis Adsum van haar zus Bente die met een hevig alcoholprobleem kampte naar aanleiding van de dood van haar man Ram. Bente bevindt zich nu in een verpleeghuis.
Prachtig taalgebruik, de eerste hoofdstukken. Tot bij hoofdstuk vier het taalgebruik omslaat...want een andere persoon. Wat goed gedaan! Echt duidelijk een omschakeling van taal. Grof opeens. 
Floor en haar dochter Kim, een te veel verwende puber die zich nu als volwassen vrouw eisend en pruilend gedraagt ruimen verder in het huis en ontdekken wat zaken.

Moon: Wanneer Floor bij thuiskomst in Apeldoorn een dagvaarding ontvangt voor haar zus valt haar meteen op dat de handtekening van Ram vals is. Wanneer Kim, de dochter van Floor, hier over hoort is ze in alle staten en zij haalt haar moeder over om in actie te komen. Zeker wanneer de oplichter ook hen persoonlijk wil oplichten…
Is de overspannen Floor opgewassen tegen een echte oplichter? En hoe goed kent ze haar zusje eigenlijk?

Ink: Intussen is er iemand die Bente dagelijks begint te bezoeken in het verpleeghuis. Bente herkent niemand meer door de Korsakov. Deze persoon (Buisman) wil een handtekening ontfutselen met betrekking tot het dure huis.
Tussen het verhaal van Floor loopt het verhaal van Feenstra en Buisman. Buisman is een ritselaar die momenten van erg veel geld heeft gekend, maar ook periodes dat hij armzalig achteraf in een flatje woonde. Hij heeft er zijn werk van gemaakt mensen op te lichten. Floor komt langzaam aan steeds meer dingen te weten over haar zus en haar zwager. Het grote vermogen lijkt verdwenen. Hoe kan dit?
In een mooi langzaam rustig tempo krijg je kleine brokjes informatie en werkt Trudi Rijks toe naar de oplossing van de vragen die je tijdens het lezen zelf ook krijgt. Want hoe zit het nu toch allemaal? Ontvoeringen, bedreigingen, vondsten van dagboeken..

Mening


Waarheid en leugen heffen elkaar op, recht en onrecht omarmen elkaar….

Moon: Hoofdstuk één, wauw, je waant je samen met Floor in de bosrijke omgeving van Adsum, het huis van haar zus Bente. De woorden van Trudi nemen je mee en je loopt gevoelsmatig en visueel mee met Floor, zo pakkend is het beschreven. Ik heb wel vaker met boeken dat je het zo voor je ziet, maar deze schrijfstijl maakt het door haar woorden mogelijk dat je je helemaal in het verhaal mee kunt laten slepen.
Hier een voorbeeld van een zin; “Boven haar hoofd flonkerende de sterren, een wolkenflard als een melkplas dreef traag naar de maan”, dan zie ik het dus helemaal voor me.

Ink: Dit is dan eens de titel 'literaire thriller' waard. Het geijkte labeltje wat graag op veel boeken geplakt wordt. Natuurlijk is er vaak een discussie wat nu precies een literaire thriller is. Ik vind dat er nadruk ligt op de ontwikkeling van de personen en de psychologie is belangrijker dan de actie in het verhaal. Rijks heeft een mooi taalgebruik maar het is zeker toegankelijk geschreven. Maar ik genoot van de mooie zinnen. Twee keer moest ik even gluren in De Dikke van Dale naar woorden die ik nog nooit eerder hoorde.

Moon: En niet alleen de zinnen zijn mooi, het verhaal is zo opgebouwd zodat je steeds een stapje verder gaat, je leest gedeeltes vanuit Floors perspectief, en vanuit de oplichter word je steeds verder betrokken bij zijn plannetje om geld te verdienen om met zijn kleinzoontje Ale naar Curaçao te vertrekken. Steeds raak je een stukje verder in het web verstrikt, waarin meer en meer aan het licht komt, dingen die ik niet had zien aankomen, en dan denk je je bent op de verduidelijkende weg, maar dan neemt het verhaal weer een heel andere wending. Heel goed gevonden en het maakt ook dat ik het boek bijna niet weg kan leggen, tot het einde toe houdt Trudi Rijks je in spanning. En op de laatste bladzijde blijf je je nog af vragen. Hé???

Ink: Het is jou als lezer al duidelijk wie Bente kwaad wil doen. De personages van Bente, Floor, Kim en Buisman zijn mooi neergezet. Je ziet ze steeds duidelijker voor je. De details zijn daarbij ook mooi verwerkt. De denkwijze van Buisman en zoals Floor de sterrenmix en rooibosthee drinkt, die bij haar personage horen.

Moon: Ook de personages worden goed beschreven door Trudi, de moeizame band tussen moeder en dochter maakt verschillende ontwikkelingen door tijdens het verhaal, je voelt de strubbelingen maar ook een bepaalde groei van de relatie. Ook de oplichter is erg goed beschrijven, je hebt een hekel aan hem, maar ook kan ik een soort van medelijden met hem krijgen, zijn liefde voor zijn kleinzoon en de angst voor een schuldeiser is de drijfveer achter het hele drama.

Ink: Tegen het einde vind ik het erg spannend worden en sla ik de bladzijden steeds sneller om. Hoe gaat het aflopen...
Trudi Rijks heeft echt een hele goede literaire thriller neergezet, waarbij ik het zo jammer vond dat ik bij het dichtslaan haar mooie teksten moet gaan missen tot een volgend boek.
Je zal dit maar als thrillerdebuut neerzetten en hier over heen moeten komen met een volgend boek!

Moon: Kortom: De weg van het water; Wu Wei, is een boek waarover gepraat gaat worden, over gepraat moet worden. Het is een thrillerdebuut van Trudi Rijks, maar bij mij staat ze op de lijst met favoriete schrijfsters en dat na één boek, dat wil wat zeggen. De manier van schrijven, de gebruikte zinnen en woorden, je leest het alsof je aan het genieten bent van een gebakje, terwijl je aan de lijn doet.
Ook het verhaal is goed, erg spannend, origineel en tot het einde toe ben ik gevangen in het verhaal. Kortom, ik kan niet anders dan 5 sterren geven aan Trudi Rijks voor haar debuut. Hier gaan we nog veel van horen!

Spanning 5
Plot 5
Originaliteit 5
Leesplezier 5
Schrijfstijl 5
Psychologie 5

Moon

Schrijfstijl 5
Leesplezier 5
Spanning 4,5
Plot 5
Psychologie 5
Originaliteit 5

Vijf sterren


Ink

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

1 opmerking:

  1. Wauw, klinkt onwijs spannend en mooi geschreven. Deze gaat zeker op mijn Want-to-read lijstje.

    BeantwoordenVerwijderen