Wat vond Nancy Elfrink van Ongrijpbaar van Bianca Nederlof?

Het boek stond al hoog op mijn lijstje. Na de vele positieve recensies ben ik erg benieuwd wat ik ga vinden van mijn gewonnen boek. De cover vind ik al prachtig.

Al ben ik nog in een ander boek aan het lezen, ik kan gewoon niet langer wachten en begin. Eigenlijk ook een perfecte timing kom ik tijdens het lezen achter. Bianca neemt ons mee naar de intocht van Sinterklaas. Het is begin december en we zitten er dus middenin. Hollandser en een beter gekozen tijdstip kan gewoon niet.

Het boek is geschreven in de Ik-vorm en ik weet nog niet of ik dat prettig vind. Normaal gesproken houd ik daar niet zo van. Heel simpel, omdat het dan allemaal mijn ellende gaat worden en ik niet veilig aan de zijlijn kan toekijken naar andermans verdriet. Boeken in de Ik-vorm geschreven komen bij mij altijd drie keer zo hard binnen. Misschien juist wel de kracht van dit boek.

Ik lees verder. Zie je nu wel! Tranen voel ik al opkomen. Ik voel en ervaar de stress en kan niet eens zeggen; ‘Wat erg voor haar.’ Nee, de ergste nachtmerrie van elke ouder en IK sta er nu midden in. IK ben mijn kind kwijt!!  Bianca Nederlof heeft mij bij de eerste pagina’s al te pakken. Een man die het gebeuren op zijn eigen wijze verwerkt en een schoonmoeder die mij op de zenuwen werkt. Bedankt Bianca.

Na één dag ben ik al bijna op de helft als ik noodgedwongen moet slapen, omdat mijn man het nachtlampje uitdrukt. De volgende dag ben ik alleen thuis, je raadt het al. Overal waar ik ga of sta neem ik het boek mee. Ik kan het gewoon niet wegleggen. Eén bladzijde tijdens het koken, twee tijdens de was opvouwen en drie op het toilet...zo ongeveer dan hè.

Op zoek naar de oplossing krijg ik steeds meer vragen. Wat een spanningsopbouw! Het boek (of misschien moet ik boekje zeggen, want ik heb wel dikkere pillen gelezen) leest vlot en de dialogen zijn geweldig. Het geeft een duidelijk beeld van de verschillende karakters en ze krijgen stuk voor stuk een heel begrijpelijk en menselijk gezicht.
Het lettertype en de korte hoofdstukken vond ik prettig. Het gaf mij ruimte om even adem te halen. Tijdens de verhaallijn word je steeds gevoed met informatie uit het verleden, maar ver over de helft weet ik nog steeds niet waar MIJN zoon is. Natuurlijk ga ik gissen, want zoveel informatie heb ik nu wel. Er wordt prima naar het plot toegewerkt, al vond ik het plot zelf niet erg verrassend of spectaculair.

Ik heb enorm van genoten van Ongrijpbaar. Al met al een fijne en geloofwaardige thriller. Alle lof voor dit debuut. Chapeau Bianca Nederlof!

Nancy Elferink