Interview Moon voor de krant

Woensdag morgen uurtje of half elf, wordt er aan gebeld. Ik weet natuurlijk wat gaat komen,  maar ben toch wel beetje gespannen. Allereerst komt de fotograaf van de krant; ik dacht dinsdagmiddag even mijn boekenkast opruimen op kleur. Vast leuk voor de foto....

Maar niets is minder waar, want de fotograaf vraagt of ik mee wil gaan naar het Loopuytpark bij de muziektent . Het  is Kijk op de Wijk en aangezien ik nogal eens op de muziektent te vinden ben als we weer een of ander evenement organiseren met onze verenging, vond de fotograaf het een prima plek.. 

Mmmmm, kan het niet in de Speeltuin vraag ik nog naïef. Daar de muziektent ook een speciale plek voor Dorpers is die veel voor Julianadorp betekenen , ben ik een beetje angstig voor commentaar. Maar ok, zolang mensen over je praten leef je nog is een

uitdrukking. Dus op naar de muziektent.. De pose was vrij opvallend, een meneer struikelde zelfs toen hij me zag liggen .. of hij nu schrok of iets anders?? Dat zullen we nooit weten.

Bo Anne, de verslaggeefster van de krant vroeg mij vorige week of het me niet leuk leek om een interview te geven over mijn Thrillerpassie. We hebben nogal eens contact vanwege de vereniging en ze heeft mijn boekenpassie op Facebook vast opgemerkt.. 

Helemaal  leuk natuurlijk, is geen moeite om over boeken te praten voor mij en dat bleek… Na het fotomomentje zijn we naar mijn huis gereden en mocht Bo Anne mijn boekenkast bewonderen. En twee uur later ging ze pas weer naar de redactie.

Wat een gezellige morgen!  Het interview verliep zo fijn: totaal geen probleem om over mijn passie te vertellen. Vertellen over het maken van een recensie, hoe moeilijk het soms is om een boek wat je niet helemaal top vind te beoordelen. Ik gaf aan dat ik eerlijk probeer te zijn en altijd op zoek ga naar het goede in een boek want ELK boek heeft iets goeds.. Een schrijver/ster stopt zo veel passie in hem of haar boek dat ik vind dat diegene het verdient dat je op zoek gaat naar het goede in het boek.. En soms is dit heel moeilijk maar tot nu toe vind ik altijd nog iets positiefs..

Natuurlijk kwam ook de Bende van Ellende aan beurt en het bezoek aan de Manuscripta waar ik zoveel lieve mensen heb mogen ontmoeten. Hoe leuk het is als de uitgevers weten wie je bent of als de schrijfster van je favoriete boek je gelijk een dikke knuffel geeft.. Dat geeft mij de zin om door te gaan met recensies schrijven, want het blijkt dat ze echt gelezen worden .. Daar ben ik nog steeds verrast over.. Hoe leuk is het als een schrijver uit het buitenland de recensie leest en daar iets over tweet..

Tijdens het interview, terwijl ik echt net heb verteld over de doosjes met boeken welke soms

door de postbode worden bezorgd, namens Ink met daarin de moetjes en de spoedjes en de lees maar lekker wanneer het uitkomt.. Stopt de witte bus van Post NL, en ja hoor je raad het al..…. Een doos met boekjes : hoe geweldig.. Als twee kleine kinderen tijdens Sinterklaas hebben Bo Anne ik gelijk de doos geopend en heerlijk alles uitgepakt en bewonderd ..Dit zal zeker in het stuk voorkomen denk ik .. Aan het einde kwam ook Ed thuis welke echt niets met boeken heeft  en totaal niet van lezen houd.. maar die met liefde wel mijn boekenkast heeft gemaakt..

Zoals jullie wel al door hebben : we bleven kletsen. Ik ben natuurlijk heeeel benieuwd naar het stuk in de krant, maar meer nog naar de reacties van de mensen uit het dorp en de mensen om mij heen. We gaan het zien dinsdag valt hij op de mat en ik weet wel dat ik daar erg naar uit kijk..