De cheffies de hort op!

Het moet gezegd worden: bij het blog is Ink meestal de chef met de ideeën. Meestal.
Nou ja.
Bijna altijd eigenlijk wel.
Maar nu eens niet!
HA!

Pas geleden kon je hier op het blog een stukje lezen over Cara Delevigne, de actrice die de hoofdrol speelt in Paper Towns, de verfilming van het boek van John Green.
Een boek dat hier al best heeeel lang in de kast ligt. En, zo kwam ik achter, ook bij Ink al eventjes.
*Ping*
Idee!
Wat als we nou allebei dat boek lezen en daarna de film in de bioscoop gaan zien?
En zowaar vond Ink het ook een leuk idee, dus zo gezegd, zo gedaan. Alhoewel…zo gedaan. Ik wel. In één dag heb ik het boek in 1x uitgelezen. Ink las de avond voordat we naar de film zouden gaan de laatste 40-50 pagina’s. Is weer eens wat anders, dat ik haar achter d’r broek aanzit in plaats van zij mij ;-)

Zaterdagochtend (8 augustus jl.) bij het ochtendgloren stond ik op. En nee, dat is nog niet eens zo heel overdreven (ahum), want ik zou rond kwart over tien bij Ink zijn en het is toch een uurtje rijden. Kids uit bed en aangezien die ’s ochtends net zo geruisloos zijn als een kudde losgeslagen olifanten, zou echtgenoot vanzelf volgen.

’s Ochtends om 11 uur hadden we eerst nog een ‘date’ in Oosterhout, maar daarover konden jullie in een ander stukje al meer lezen :-)

Aangezien de film pas om kwart over vier begon en je met een lege maag wat minder lekker in de bioscoop zit, gingen we eerst aan de thee, appeltaart, brownies en lunch. Heerlijk op een terras in Breda, gezellig. Heerlijk gekletst over niet alleen het blog, maar over van alles en nog wat. Voor we het wisten, was het tijd om richting de bioscoop te gaan. De verleiding was erg groot om gewoon lekker te blijven zitten en over te gaan op de bitterballen, maar nee, toch maar niet.

Waar gaat Paper Towns over? Mijn recensie van het boek staat op het blog te lezen, maar in het kort: het is een 'coming of age'-verhaal over Quentin en zijn raadselachtige buurmeisje Margo, die zo dol op mysteries is, dat ze er zelf een is geworden. Margo neemt Quentin mee op een nachtelijk avontuur, maar verdwijnt dan plotseling. Wat ze achterlaat, zijn een aantal cryptische aanwijzingen die Quentin moet ontcijferen. De zoektocht mondt voor Quentin en zijn gevatte vrienden uit in een bijzonder avontuur dat zowel hilarisch als ontroerend is. Om Margo terug te vinden, moet Quentin ontdekken wat de waarde is van echte vriendschap en ware liefde.

Klinkt wat zwaarder dan is het is hoor. Het was een heerlijke film, ontroerend, grappig. De cast was wat mij betreft perfect. Zo ontzettend goed gekozen, dat zie je wel eens anders. Nat Wolff was de aandoenlijke, lieve, voorzichtige Q en Cara Delevigne kon Margo niet perfecter neerzetten.

Natuurlijk mis je dingen uit het boek. Het is redelijk onmogelijk om zo'n boek in 1 uur en 49 minuten te stoppen. Ink en ik zaten ook regelmatig tegen elkaar 'huh? Maar ze gingen toch…? Of was het nou…?' Wat dat betreft, hadden we beter een weekje of twee kunnen wachten met het kijken van de film. Als je maar net het boek uit hebt (in Inks geval heel erg 'net'), dan zit dat nog te vers in je hoofd en je gaat gewoon twijfelen als je dan de film zit te kijken. Nu week de film niet heel erg af (op één punt wel behoorlijk), maar het was wel erg ingekort allemaal. Als je het boek niet gelezen hebt, is de film een aanrader. Ook als je het boek wel gelezen hebt trouwens, maar dan zou ik even wachten met kijken :-)

Al met al een uiterst gezellig dagje. De cheffies moeten vaker samen op pad!


Miriam