Vakantieperikelen

Hilarische taferelen hier in huize Bakker gisteren. Hoe dat zo? Nou, lees en huiver. 
De vakantie staat voor de deur en ik ben al even op zoek naar een nieuwe bikini. Dochterlief vindt het namelijk fantastisch om in een zwembad te plonzen en dan het liefst met papa, maar soms mag mama ook mee. Mama heeft niet echt wat met zwembaden, maar je moet iets over hebben voor je kind he. Eén probleempje: mama heeft niks om aan te trekken. Dus de zoektocht begon. 
Naar iets waar alles gewoon binnenboord blijft als je het water uit komt en wat niet dusdanig zit waardoor mensen zouden kunnen denken dat er een rollade in het water drijft. Of zwemt. 
Het ene pakketje na het andere werd bezorgd en ook evenzo makkelijk weer teruggestuurd. Niks paste. Niks zat lekker. Gisteren werd er een exemplaar bezorgd waar ik verliefd op was. Vond 'm zo ontzettend leuk, een wikkelgeval. Het pakje werd opengescheurd onder toeziend oog van dochterlief en echtgenoot en toen sloeg de verbazing toe. Ik begreep het niet. Echtgenoot ook niet. Dochterlief keek met haar 'ik moet een moeilijke som maken en ik snap 'm niet'-blik. Hoe moest in godsnaam dat ding aan?? Echtgenoot haakte af, te ingewikkeld, maar dochterlief en ik puzzelden door en zij zag ineens hoe het moest. Best sneu eigenlijk dat een kind van 9 jaar het wel uitvogelt ;-) 
Maar het werd 'm ook niet….Ik had het kreng aan, haalde adem en het schoot weer los. Zit je ook niet op te wachten. Je kon ons opvegen, echt waar. Het leek wel een slapstick. 'Nou mam, die past niet echt….' 
Joh. 
Ik zoek nog even door. Of laat dat zwembad maar lekker voor wat het is, ga ik wel een boek lezen of een stukje wandelen. 

Zoals gezegd, de vakantie staat voor de deur. Vandaag (9 juli) was mijn laatste werkdag en dan nu: drie weken vrij. Heer-lijk. Lekker even niks. 
We gaat niet naar een tropisch warm land op vakantie, maar lekker een midweekje naar Texel. Onwijs veel zin in. Ik ben er nog nooit geweest en het lijkt me heel erg mooi. De voorpret vind ik al bijna net zo leuk als de vakantie zelf (behalve het bikiniverhaal dan). Dochterlief vindt alles best als er maar een zwembad of een strand is. Nu lukt dat op Texel wel. 
Het draakje roept alleen maar 'Nenna ook pakansie! Lieluit!' Nee schat, we gaan met de auto en de boot. Een klein fronsje volgt en er wordt dan heel demonstratief met het Duplo vliegtuig gespeeld. Nemen we die wel mee. 

Echtgenoot doet niet  echt aan vakantievoorpret. Hij weet hoe de net aangeschafte dakkoffer op de auto moet en z’n onderbroeken pakt hij maandagochtend vlak voor vertrek wel in.

Ik maak me d’r niet meer druk om.

Echt niet.

Mijn stapel boeken ligt al klaar. Stapel? Ja stapel. Tuurlijk. Je zou maar ineens zonder boek zitten. Dat kan natuurlijk niet. Dus ik neem wat mee. ‘Val’ van Cis Meijer gaat mee en een boek van Salla Simukka: ‘Rood als bloed’. Misschien dat ik de laatste van Karen Rose ('Closer than you think') ook nog wel meeneem of 'This house is haunted' van John Boyne. 

Even afwachten hoeveel er in die dakkoffer past… ;-)

Miriam