De
cover:
Een mooie ‘engel’ op de
voorkant van ‘Trifla’ met de titel in het rood. Niet zo`n mooie omslag als ‘Matsya’
had, dit komt waarschijnlijk, omdat Sterre met ‘Trifla’ bij een andere
uitgeverij zit. Maar ook ‘Trifla’ is een boek waar je even voor blijft staan en
de achterflap wilt lezen. ‘Er sluipt toch
niet weer een monster rond, zeker dat jonge vrouwen kidnapt ‘voor eigen
plezier?’ dat is de tekst van de achterflap en ik heb meteen het gevoel dat
het weer zo`n boek wordt dat ik slecht weg kan leggen en dat ik door wil
blijven lezen. Ik kom daar snel genoeg achter!
Het
verhaal
‘Met welk verhaal probeer je ons nu weer zand in de ogen te strooien?’
Inspecteur Rani Diaz is
moeder geworden van een klein meisje, Rune, nadat ze tijdens een overval op het
politiebureau vijf weken te vroeg naar het ziekenhuis moet met gebroken vliezen
en weeën.
Als ze na haar
zwangerschapsverlof weer aan het werk gaat, gaat ze samen met collega Bert
Simons verder aan de verdwijningszaak van Marie Teugels. De vrouw wordt al twee
maanden vermist nadat ze op een avond is gaan joggen met haar hond, maar alleen
de hond kwam thuis.
Diaz en Simons vinden geen
enkel aanknopingspunt voor de verdwijning en tasten volledig in het duister. En
dan verdwijnt er twee maanden na de verdwijning van Marie nog een jonge vrouw:
de onderwijzeres Zieta Hofman. Zij is niet meer gezien nadat ze haar school
verlaten had. Door een hondenhaar blijkt dat beide vrouwen door dezelfde dader zijn
ontvoerd.
Maar wat is de connectie
tussen de beide vrouwen en waarom zijn deze vrouwen gekidnapt? Is het een
lukrake actie van ‘de creep’ of is er meer…….??
Mijn
Mening
Dat je na drie boeken
gewoon blij bent dat je weer verder kunt met de hoofdpersonage is me wel vaker
gebeurd. Ik houd er nu eenmaal van om mijn personage te zien veranderen en in
mijn gedachten zie ik haar in dit geval dan ook helemaal voor me. Soms lastig
een beelddenker te zijn, maar in het geval van lezen superfijn.
Rani is inmiddels ouder en
zelfs moeder geworden. Ook haar zusje en Bert Simons veranderen mee in de
boeken. Heerlijk. Al vanaf het begin zit je er weer in. Wat is er gebeurd en
waar gaat het heen? Mijn gedachten gaan tijdens het lezen alle kanten op en ik
heb halverwege een idee waar het heen kan gaan, maar of dit ook zo is….
Ook in dit boek krijgt
Rani de nodige tegenslagen te verwerken, waardoor je haar vastberadenheid en
eigenzinnigheid steeds meer gaat waarderen. Chef van Damme…die kan ik intussen
zelf ook wel iets aan doen, zo goed wordt de relatie tussen Rani en Van Damme
beschreven. Bert Simons is in mijn hoofd een grote grommelende knuffelbeer die
je al gauw als een broer beschouwt, je leeft als je vier boeken achtereen hebt
gelezen gewoon mee met de personages en beschouwt ze nog net niet als familie.
Sterre Carron heeft de
gave om een verhaal op te bouwen, waardoor je wilt blijven lezen, elke keer
worden er een paar tipjes van de sluier gelicht waardoor je soms weer een hele
andere kant op gaat met je ideeën over de dader. Tot het einde aan toe is ook ‘Trifla’
weer opgebouwd vol vragen en komen de complotten in mijn hoofd op. Ook dit plot
had ik niet aan zien komen.
Kortom, weer een echte
Sterre Carron, eentje die gewoon op je NTL-lijst(je) hoort te staan!
Moon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten