Alibi van januari Ink

Januari, de eerste maand van 2015 begon als een geweldige start van het jaar voor mij.
Goed in mijn grote velletje, mooie gesprekken, mooie boeken al gelezen. En dan 18 januari het eerste teamuitje met de Bende van Ellende oftewel het team wat het blog maakt.

Een beter uitje dan naar de Thrillersalon was niet te bedenken, want Isa Maron was een van de gasten. Onze beschermvrouwe noem ik haar. Het blogteam is door haar tot stand gekomen en maken niet alleen een blog, maar zijn ook vriendinnen geworden dankzij deze schrijfster.
Je ontmoet elkaar op het Centraal Station en kwebbelt elkaar vanaf de eerste seconde de oren van elkaars hoofd. Na afloop van de thrillersalon hebben we Isa aan onze tafel gesleurd en lekker gekletst. Isa is wat ik een echt mens noem: gewoon helemaal zichzelf en daarbij hartelijk en spontaan.
Afsluitend bij Mr Tom aan de friet en de medewerkers helemaal gek makend met de grote bestelling en de verkeerde bonnummertjes...
We komen uit alle uithoeken. Ontzettend jammer die afstand, maar des te leuker zulke uitjes. Eind mei natuurlijk paraat op de Avond van het Spannende boek.

Nu zou mijn volgende boekenuitje naar Griet op de Beeck zijn (nee niet echt een thrillerschrijver, maar ik ben fan). Een zeer leuke dame met twee prachtige boeken op haar naam. Alleen hadden we de afgelopen weken nogal last gehad van een zich literair wanende bromvlieg. Iemand die literatuur geweldig vindt en thrillers nogal onder zijn stand. Dat uitte zich door in de literatuur altijd op zoek te gaan naar mooie zinnen en in thrillers vooral de fouten te willen ontdekken. Door dat soort verhalen krijg ik dan weerstand tegen literatuur met de grote L. Die staat voor mij voor vooral moeizame bijelkaar gesprokkeld teksten om te laten zien hoe geweldig men in het Nederlands is. Zonder gevoel. Het spelen van een schrijver. Het niveau van een Mulisch, Reve e.d haalt men zelden. En als je dan je derde opleiding doet, na twee niet afgemaakte, en amper voldoendes haalt. Je docent je van plagiaat beschuldigt...dan moet je niet neerkijken op mensen die anders schrijven en lezen.

We moesten deze maand afscheid nemen van een van onze medewerkers, Alex Hoogendoorn.

Onze enige fysieke man heeft enkele maandjes meegelezen en geschreven. Wij bedanken hem voor zijn schrijfsels, voor de gezellige momenten en voor de de lachbuien die we regelmatig samen hadden. Jammer dat het stuk moest lopen op het herhaaldelijk niet volgen van onze paar huisregels.
Altijd jammer als beider verwachtingen botsen en/of niet uitkomen. Alex, wij wensen je allemaal veel succes met het schrijven van een willekeurig boek, wat schijnbaar een jarenlange droom is. Begin gewoon nu eens met de eerste bladzijde en poep niet al zeven kleuren van tevoren!

Maaaaaar... laten we toch allemaal gewoon lezen wat we willen lezen. Zonder een waarde oordeel...
Ik ging dus niet naar de lezing van Griet. Waarom? Er zou oa een leesclub aanwezig zijn en ik was doodsbenauwd dat ze zo zouden gaan doormauwen over mijn favoriete boek dat ze mij het plezier gingen afnemen. Stom ja. Ik ben het met u eens. 

Laat ik me gewoon bij de thrillerschrijvers houden qua bezoeken en schrijven over. Laat mij maar een simpele ziel zijn die zijn HBO diploma bij een pak koekkies kreeg.

Wat zijn de boeken die klaarliggen hier bij mij om gelezen te worden? 
Carina van Leeuwen met Koud Spoor
Het meisje met alle gaven van M.R Carey
Herman Heinsbroek met Riskant spel
Alice in Wonderland