Het Gesticht deel 5

Ik hoor hier natuurlijk helemaal niet thuis in dit gesticht, maar ja andere mensen vinden van wel. Probeer daar maar eens tegen in te gaan. Gelukkig heb ik mijn “vrienden” mee mogen nemen. Ik heb een stukje van de tuin gekregen voor mijn vrienden. Ik heb prachtige hokken gemaakt, maar ze mogen ook los lopen. Mijn vrienden zijn mijn konijnen. Ik heb Joris en Joyce, vernoemd naar die serie op tv, Divorce en ik heb Kees en Marie, 2 zwarte konijnen, maar die had ik achteraf bezien beter buitenlandse namen kunnen

geven. Luisteren doen ze toch niet.  

Wanneer ik niet met mijn konijnen bezig ben lig ik in een tuinstoel met een boek. Mijn vrienden

komen dan vaak bij me kijken en wanneer de cover van het boek ze niet aanstaat gaan ze eraan knabbelen. Laatst had ik een keer een chicklit, nou dat was niet zo’n goed idee, mijn vrienden stuiterden bijna net als ik trouwens. Nee die belandde gauw op de vuurstapel. Nee, wij houden van de thrillers en het liefst zo bloederig mogelijk. Laatst kwam er een boek over het Galgenveld, heerlijk beschreven hoe die tenen werden afgeknipt en dan die tepel. 

Ik denk dat ik dat ook maar eens ga proberen (of komt me dat bekend voor, haha), er zitten hier toch genoeg gekken die alleen maar van frikadellen houden en zeggen dat ze hier niet thuis horen. Nou zo gek als een deur zijn ze en dan lopen er nog rond met pruiken die denken dat ze alles zijn. Nee ik ben gewoon normaal en hou hier een oogje in het zeil. 

Oh ja willen ze ons ook nog kleding gaan voorschrijven, zodat ze ons beter herkennen. Ja de leiding is niet van de bewoners te onderscheiden nu, vindt men. Ik ga me maar eens bedenken hoe ik die bitches kan gaan onderdrukken. Genoeg thrillervoer hier om daar iets aan te gaan doen. 

Oh jee ik ga gauw naar binnen want er komt een Zeevlam opzetten.