Jessica heeft geen goede band met haar ouders en zoekt troost bij haar paarden. Haar moeder denkt alles goed te maken met het kopen en geven van spullen. Jessica is een eenzaam meisje. Martine krijgt juist liefde in overvloed en bijna geen ruimte om zelf de wereld te ontdekken.
Vantevoren maken ze de afspraak alleen te flirten tijdens de zomer en geen vriendjes aan te gaan trekken.
Dat loopt al snel anders: op hun eerste dagje ontmoeten ze al de mooie man John. Op de tweede avond wordt er een meisje vermoord gevonden in de duinen. Mijn eerste gedachte is dan: het zal toch niet waar zijn dat het zo'n makkelijk boek gaat worden?
Er moet toch iets zijn met die John: te mooi om waar te zijn, 39 jaar oud en omgaand met meisjes van rond de twintig jaar. Ook komt er nog een mooie kerel Alec bij.
Met mijn relativerende geleuter wilde ik alleen maar verbergen dat ik bang ben. Twee jonge vrouwen zoals wij, de een verdwenen en de ander vermoord, dat is toch angstaanjagend?
De schrijfstijl zorgt er voor dat je lekker doorleest en snel nog steeds een stukje verder meepikt dan dat je tijd hebt. De twee schrijvers ken ik ieder apart van hun boeken en die boeken kenmerken zich ook door een zeer leesbare fijne schrijfstijl. Natuurlijk ga je bij een combinatie van de schrijvers opletten of je merkt wie wat schreef. Deze dames hun stijl vloeit wonderlijk mooi gewoon in elkaar. Als het door 1 schrijver geschreven was, had ik het ook geloofd.
Een klein minpunt vind ik de wel erg grote naïviteit van Jessica:
Een voorbeeld daarvan is dat Jessica op reis wordt gestuurd van de ene dag op de andere om medicatie op te gaan halen.... Hallo!! Knokknok: je komt van het platteland, maar dan ben je toch niet gelijk zo simpel?
Ook maakt Martine de vreselijkste dingen mee en denkt Jessica maar dat Martine helemaal in de zevende hemel is. Maar oké, een beetje stereotypen mogen ook wel gebruikt worden om de verschillen duidelijk te maken. Maar ik kon die Jessica af en toe wel door elkaar schudden. Wat trouwens ook weer goed is dat je dat als schrijvers op kan roepen!
De omslag is goed bedacht: zomerse kleuren voor een zinderende zomerthriller. Ook de kleuren van vuur wat je ook lijkt te zien op de foto. Als je het boek uit hebt, is de titel Hels je erg duidelijk geworden.
En wat voor mij heel belangrijk is in een boek dat het verhaal opeens een hele andere wending nam dan ik verwacht had. Op dat moment kan je niet meer stoppen met lezen en lees je in een vaart naar het einde.
De vrouwen hebben een heerlijk vakantieboek geschreven: ideaal om mee te nemen in je koffer en met een lekker drankje in de zon te nuttigen. Al die mensen die graag Suzanne Vermeer in hun tas duwen, raad ik aan om in plaats van die schrijver Hels mee te nemen. Het prikkelt zoveel meer je hersentjes op dat strand om deze zinderende zomerthriller te lezen.
3,5 ster
INK
Marjolein van der Gaag is freelance journaliste en auteur. Eerder schreef ze de thrillers Gevaarlijk Spel (2012) en Palm Village (2013).
Marcella Kleine-de Peuter werkt met mensen die door psychische problemen zijn vastgelopen of delicten hebben gepleegd. Daarnaast schreef ze de spannende romans De Voltooiing (2012) en Schijnvertoning (2012) en de psychologische thriller Schemergebied (2014).
Zelf lezen? Klik hier om het boek te bestellen
Op dit moment lees ik het boek en ik ben al op bladzijde 60, dat leest lekker weg!
BeantwoordenVerwijderen