Wat een schrijver kan dat kán ik ook!!

Al maanden ga ik gebukt onder de verzoeken
om zelf  eens iets te gaan schrijven. Ik heb helemaal nooit ambities gehad om zoiets te doen! Maar nu, sinds ik mijn leesverslaving een extra dimensie heb gegeven door het schrijven van recensies, gaat het wel heel hard. Of ik mee wil schrijven aan een verhaal met nog een stel anderen? Uh, nee! Want dat kan ik helemaal niet! Of ik zelf dan een kort verhaal wil gaan schrijven? Hetzelfde antwoord…., nee dus. Een column dan?? Mmm, ja oké, dat vind ik dan nog wel leuk. Lekker pittig, kort en vlug. Net zoals bij Youp van ’t Hek hoeft het dus eigenlijk nergens over te gaan…….makkie dus.

Maar dan....hoe kom je aan inspiratie? Ik hoef echt niets te gaan schrijven over mijn oudste, bijna 18, die is ‘NOT amused’ als ik over zijn dagelijkse dingen zou gaan schrijven. Interessant is het echt wel, alles wat hem bezig houdt vind ik geweldig, maar goed ik ben dan ook zijn moeder en moeders vinden (bijna) alles leuk en interessant…...  

Mijn jongste dan, ons eigen 9 jarig keukentalent (keukenprinses mag niet want dat is té girlie, ze moet niks van roze of meidendingen hebben….)Helemaal op haar plek in de keuken want ze kookt en bakt alles en op een kleinigheidje na ook helemaal zelfstandig! Haar waanzinnige appeltaart is, zoals Bronja Hoffschlag kan bevestigen, van absolute wereldklasse. Ze doet aan judo en snorkelt als een gek, draagt baggy jeans en sneakers

en is daarmee dus mijn eigen stoere chick. Om onbeperkt van te genieten maar niet om te delen dus. Dat is jammer want als er iets is waar ik een boek over zou kúnnen schrijven dan is het wel over deze twee unieke persoonlijkheden.

Eens kijken, wat hebben we dan……och ja, de hond!! Jahaaaa, kijk die heeft geen bezwaar, althans niet dat hij die kenbaar kan maken. Onze Clint, heerlijk beestje, een spring in ‘t veld. Super eigenzinnig en oh zo lief. Vernoemd naar dé Clint Eastwood. Verdere vergelijkingen gaan niet op. Onze Clint heeft meer haar op zijn linkerpoot dan ‘pistolen Clintje’ op z’n kop. Hond Clint is een Kooikerhondje, een eendenjager…..nou, laat ik jullie dit vertellen; hij jaagt nergens anders op dan op vliegen. Ik zweer het! Een duif wil ie ook nog wel laten schrikken maar voor de rest is het menneke een watje. Als Tess roept; ‘wat heb je nu weer gedaan????’ dan gaat ie al op z’n rug liggen. Kwispelend, dat dan toch nog wel.

Zie je……ik begin over de kinderen en die pluizenbol en ik ratel maar door. Maar de insteek was dus het gaan schrijven. Mijn recensies, die altijd beter kunnen naar mijn mening, zijn heerlijk om te doen. Gemakkelijk is het niet altijd want het weggeven van belangrijke informatie, ook wel spoilers genoemd, is NOT done! Dus het zoeken naar de juiste bewoording, het zorgvuldig afwegen in het vrijgeven van informatie is heel belangrijk. Het gaat me best aardig af al zeg ik het zelf. Mijn eerste paar columns zijn ook wel grappig, maar geen kunstwerken. Nee, toe, laten we vooral eerlijk blijven. Ze zijn niet altijd foutloos maar daar heb je dan weer ‘personeel’ voor, toch?

De laatste tijd lees ik zeker 4 tot 5 boeken per week. Ik schrijf niet van alle boeken een recensie. Waarom ik dat niet doe? Omdat ze óf niet actueel genoeg zijn, óf omdat ik ze niet heb uitgelezen. De reden daarvan is meestal dat ze me niet genoeg boeien. En dat laatste vind ik eigenlijk heel naar van mezelf. Want als het je niet boeit, waarom probeer je het dan zelf niet eens te doen en ga het eens overtreffen! De beste stuurlui, in dit geval ikzelf, staan overduidelijk weer eens aan wal. In het boek “Evenbeeld” van Marianne en Theo Hoogstraaten stonden die beste stuurlui overigens niet aan de wal, die deden aan muiterij op “De Batavia”. Prachtig historisch maar spannend boek waarvan de recensie nog geschreven moet worden, en snel ook! Maar ik wijk weer af, dáár ben ik wel superieur in trouwens. Het overtreffen van een schrijver, welke dan ook, dat kan ik niet. Zeggen dat het niet goed genoeg voor je is, wil nog niet zeggen dat je het zelf beter kunt? Toch?

Met veel bewondering lees ik bijvoorbeeld altijd de blogs van de schrijvers en ben ik groot liefhebber van de korte verhalen van Karin & Dimitri. Een schrijverskoppel waar ik ontzettend mee kan lachen en brainstormen. Het voordeel van bij het blog betrokken te zijn is dat je de stukjes altijd als eerste te lezen krijgt. En nu hadden ze voor Moederdag een verhaal dat me werkelijk aan het janken heeft gemaakt. Vreselijk!! Zó goed!! Ik heb in een deuk gelegen, echt waar. Zoiets zou ik dus nooit kunnen, dat cynische, dat scherpe, die fantasie!! Werkelijk! Maar er was één ding in dat verhaal wat ik beter kan, echt waar! En dat doe ik nu dus ook. Bij dat stukje stond namelijk een foto van Karin, genietend van een stuk vergiftigde taart voor Moederdag. Bij de voorbereidingen van die foto moet wel vreselijk zijn gelachen, dat kan niet anders. Maar kijk, hier kan ik tenminste een poging wagen om een schrijver te gaan overtreffen. Al is het dan maar zo! Karin; eat your heart out girl!

‘B.B.’ is het debuut van Karin Kallenberg en Dimitri Van Hove is te bestellen via Zilverbron, Facebook, Twitter of internetboekhandels.

http://thrillerlezers.blogspot.nl/2014/05/karin-en-dimitri-en-de-moord-op.html  5***** 

Het debuut ‘De donkere kamer’ van Bronja Hoffschlag is te koop bij www.bronjahoffschlag.nl internetboekhandels, uitgeverij Agemo of via http://thrillerlezers.blogspot.nl/2014/05/bronjas-blog-deel-v.html 
5*****

“Evenbeeld” van Marianne en Theo Hoogstraaten is te koop bij internetboekhandels en via uitgeverij www.crimecompagnie.nl 4 1/2 ****(*)

Het debuut van Patrice van Trigt zal nergens worden uitgegeven of worden verkocht óf er moet een wonder gebeuren..... gelezen wordt het toch niet.