Column What's in a title door Clemens van Brunschot

What’s in a title?,

door Clemens van Brunschot

Ink nodigde me uit voor een column en op die uitnodiging ga ik graag  in. Ik denk dat het wel leuk  is om iets te vertellen over de titelveranderingen die een boek zoal ondergaat. Ik vind daarvan een opvallend voorbeeld bij mijn derde boek: ‘Wie noemde haar zwak?’.

Ik kan over de stortvloed aan titelveranderingen niet veel zeggen zonder ook iets over het ontstaan van het boek te vertellen. In maart 2008 was ik voor een grote conventie in San Antonio, Texas. Texas is een beetje bekend om sektes op het platteland (o.a. David Koresh in Waco en de pedofiel Warren Jeffs). Ik stelde mezelf de vraag: wat als een Nederlandse vrouw in zo’n situatie verzeild raakt, maar dan hier in deze achtste stad van de VS? En dat niemand  haar dan wil helpen behalve haar zus. Al mijn vrije tijd in San Antonio gebruikte ik voor research. En de vliegreis kwam daarvoor ook van pas. De eerste versie van het boek werd datzelfde jaar nog in een roes geschreven en ik doopte het ‘Wolfsvrouw in de Wildernis’. ‘Wildernis’ was de naam van een soort sekte, ‘Wolfsvrouw’ sloeg terug op het boek van Clarissa Pinkola Estes: ‘De wolfsvrouw vertelt - In de voetsporen van de ontembare vrouw.’

Ik begon het manuscript toe te sturen aan uitgevers, soms met de titel ‘Terecht in Texas’, maar ik leek wel een toekomstig groot schrijver want oogstte aanvankelijk alleen afwijzingen.

In 2010 reviseerde ik het boek en voegde naast het perspectief van de reddende zus (Pascal Stark) het perspectief van de te redden zus toe (Priscilla, later Paula, de naam móést met een P beginnen). Daar knapte het boek sterk van op. Ik liet in de tweede helft Paula’s perspectief wegvallen tot aan het heel belangrijke laatste hoofdstukje, om de onzekerheid van Pascal, de eigenlijke hoofdpersoon, te vergroten.  Ik legde het boek als ‘Terecht in Texas’ voor aan Bureau Script Noordwijk, waar Hans ter Mors - bekend van vele schrijfcursussen en manuscriptbeoordelingen - erg over het boek te spreken was en waardevolle suggesties deed voor verdere verbeteringen.

In de slipstream van mijn in 2011 geschreven debuutroman ‘Uit de duisternis neergedaald’ legde uitgeverij Zilverspoor mij in 2012 nog twee contracten voor, waaronder ‘Texas’, zoals de werktitel luidde. Ik veranderde de titel in het ietwat komische ‘Een vrouw op sterkte’ omdat het voor mij niet per se spannend hoefde te klinken en omdat er veel humor in het boek verwerkt is, geschreven in een vrolijke roes als het was.

In 2013 moest ik het manuscript indienen ter redactie door Thirza Meta (Vandamme). Ik verwerkte de opmerkingen van Hans ter Mors, doopte het boek ‘Zussenbloed’ (toch weer wat spannender omdat Hans ter Mors het een thriller vond) en legde het voor aan mijn proeflezers. Intussen hield ik onder mijn blogvolgers een bescheiden enquête over de titel want ik had een vracht aan alternatieven, waaronder: ‘Duizend doden’, ‘Te zus en te zwaard’, ‘Bloedzusters’ en ‘Dingen die niet zomaar weggaan’. Het bleef voorlopig bij ‘Zussenbloed’, met een aantal alternatieven voor de uitgever. Ik zorgde ervoor dat alle titels op een of andere manier in het manuscript verwerkt waren.

In 2014 kreeg ik van de schrijver van De Geluksprofessor, Patrick van Hees, op Facebook de suggestie om het boek ‘Wie noemde haar zwak?’ te noemen. Ik gaf die suggestie door aan de uitgever, maar die koos - zonder dat ik het wist - voor ‘Een vrouw op sterkte’. Daar kwam ik pas achter toen hij de kaft aan het ontwerpen was.  Ik vroeg waarom hij die keuze gemaakt had en toen werd het ineens toch ‘Wie noemde haar zwak?’.

Het boek verscheen april 2014 (zou eerst maart zijn, precies zes jaar na de conceptie). De recensies zijn goed en het boek is afgelopen weekend door de uitgever samen met mijn vorige boek (‘Een vloek uit Kyrgyzstan’) voorgedragen voor de Diamanten Kogel, een Vlaamse prijs voor het beste Nederlandstalige boek . Het boek wordt door de jullie zeer bekende Patrice van Trigt gerecenseerd. Ik ben erg benieuwd!

Avond van het spannende boek deel 3 door Ink

Kent u het spel Mario Kart van de WII?
Een heel leuk spel, maar zodra het in het echt gespeeld wordt, voelt het toch weer heel anders.  Onze Baby Peach leidde ons  naar Amsterdam en de weg leek bezaaid met bananen, paddenstoelen en sterretjes. Helaas waren de sterretjes (waarmee je door alle auto's heen kan roetsen enkele seconden) op toen we richting Muntplein stonden.
Als een schildpad van 350 jaar kropen we stukje voor stukje vooruit. Verbaasd kijken naar veel mensen die in het blauw gekleed zijn (de Toppers traden op die avond) die links en rechts overstaken. Ook passeerden we Het Vlaamsch Broodhuys waar ze Dimitri's broodjes verkochten, groot op het raam geplakt. Wij weten dus inmiddels beter: niks wonend in het Belgenland, maar gewoon in Amsterdam die Dimitri.Dimitri beeldt zich niet alleen zijn vriendin in, maar ok zijn woonplek.

In Bitterzoet een stel muntjes in de hand geworpen door Coenraad en keurig aansluitend op de trap. Een knappe blonde vrouw zwaait vriendelijk naar me en ik zwaai vriendelijk terug. Gelukkig fluistert Patrice in mijn oor wie het is. Verdikkeme geen sjans, maar een goede bekende die ik nog niet in het echie had ontmoet: Karin Kallenberg. Wonderschoon in het echt. Met daarnaast Miriam Bakker, ook al een knapperd. Dit wordt een goede dag!
Judith Visser interviewt Tess Gerritsen en doet dat keigoed en relaxed. Even later als ik bij haar sta te kletsen, is ze helemaal blij als ze van alle kanten van allerlei mensen complimenten krijgt over hoe ze het gedaan had. Het was voor het eerst dat ze zoiets deed. Moet ze dus echt veel vaker gaan doen!
Terwijl ik onze columnist dan niet gelijk herken, spot ik vervolgens heel veel schrijvers, zodat ik Miriam aan haar arm meesleur om foto's te gaan maken.
Als we Patricia Snel benaderen, wijst ze op de dame die naast haar staat en vertelt dat zij er ook op moet, omdat ze ook schrijfster is. Oh oh...kraaak kraak...en dan ben ik echt ik: je ziet aan mijn hoofd dat ik geen idee heb. Dus ze stelt zich voor met Victoria beginnend en gelukkig kan ik dan snel haar naam afmaken en haar boek opnoemen: Victoria Farkas met het boek Bitter.
Wij allebei ook vorig jaar in Zoetermeer bij het Crimezonefestival rondlopend, maar Victoria had even haar kapsel veranderd (staat heel erg goed). Echt een heel leuk mens; in het Pakhuis staat ze flink gek te doen bij Sander van Crimezone en Simon de Waal.
Ook even een praatje met Linda Samplonius,
waarvan in juni haar boek Koelcel gaat uitkomen bij de Crime Compagnie, goed gesprek met Marelle Boersma (iemand die ik zulke hoge verkoopcijfers gun en niet snap dat niet elke thrillerlezer haar nieuwe boek Nobody al in huis heb: zo ontzettend spannend en goed geschreven!), gelachen om Judith Visser(wat een leuke vent heeft ze toch) en Melissa Skaye eindelijk ook eens in het echie. De anekdote mbt Melissa is natuurlijk dat mijn vriendin haar buiten aanspreekt met de vraag of ze ook niet van boeken houdt (die vrouw zal niet voor niks lekker buiten zitten was de gedachte).
Veel te kort gesproken, maar dat komt wel goed een andere keer. Ook al een leuk mens. Wat baby Peach betreft die echt totaal niks met boeken heeft ( mijn schitterende boekenkast is later na mijn dood goed voor de open haard, is haar standaard tekst), maar wel ziet dat David Hewson op het punt van vertrekken staat en heel lief Het Poppenhuis uit haar tas trekt (zij mag altijd slepen met alle boeken)en op hem toe snelt om hem te laten signeren (geen woord engels sprekend...).
Nog een anekdote: David Hewson werd geinterviewd op het podium en ik hoor zachtjes een telefoon afgaan. Die helaas ingesteld staat dat hij steeds harder gaat. Heel even duurt het voor dat Judith Visser doorheeft dat het haar telefoon is...ze grijpt haar tas! Maar ja vrouwen en hun handtas: iedereen kent het fenomeen hoe vol die kunnen zitten. Judith kan wel door de grond zakken, maar iedereen is alleen maar vrolijk en enigszins vertederd door de verlegenheid van mevrouw Visser.
Ik zie Tess Gerritsen omringd door mannen in pakken en denk we zullen die eens wat opvrolijken en stappen met de hele club op haar af. Super vriendelijk en relaxed signeert ze alles en gaat op de foto en kletst wat af.
Daarna etenstijd waar mijn vriendin wordt betast en gezoend. Bij de vraag wat ze vanavond gaat doen, zeg ik maar even scherp: bij mij in bed vanavond. Nu denkt iedereen dat ik kei jaloers ben haha.

Bij binnenkomst van Het Pakhuis wordt Iris gevraagd wie haar tas heeft ingepakt: Iris loopt namelijk met een tas van Vlieger en Van Dam.

De groep splitst zich al snel op. Er verdwijnen een paar naar voren en een paar naar boven. Ik hang wat achterin rond en klets wat met Bart en Janne van Uitgeverij Q. Q zal altijd een speciaal plaatsje bij ons innemen, want die zagen de potentie al bij de groeiende facebookgroep. Dominique van der Heyde en Annet de Jong komen ook nog even staan. Geen vervelend uitzicht... Oh ja De Gouden Strop wordt in deze zaal uitgereikt!

Achterin staan Sander van Crimezone, Victoria Farkas en Simon de Waal lol te trappen over enkele vreemde quotes uit boeken die genoemd werden door Jaap Jongbloed. "Hij ging er met de hoogtezon vandoor", maar vooral de quote over penetratie in een draaideur sprak erg tot de verbeelding. Diep nadenkend en voordoend werd deze quote besproken. Hilarisch trio.

De winnaar van de Schaduwprijs was totaal geen verrassing: Donald Nolet natuurlijk! Die al heel verlegen zijn prijs in ontvangst neemt (1000 euro en een kunstiets). Nog veel verlegener wordt hij als hij ook de Gouden Strop gewonnen blijkt te hebben.
Later staan we even met hem te kletsen. Leuk voor ons is dat hij het Thrillerlezersblog al kent en zo blij was toen we een mooie recensie plaatsen een hele poos geleden. Ik hoop echt dat deze prijzen hem een enorme boost gaan geven in de verkoop. Nu zorgt daar de Gouden Strop altijd wel voor. Zo gegund aan deze man!
De ruimte waar de boeken worden verkocht en door vele schrijvers wordt gesigneerd is eigenlijk altijd de leukste en gezelligste plek die er is. Je loopt er iedereen tegen het lijf. Zo ook Linda Jansma: altijd leuk die te ontmoeten.
Samen met Judith Visser en Marelle Boersma de leukste en  liefste schrijvers die ik ken ( oh sorry als ik iemand nu vergeet). Altijd een praatje en vaak een dieper gesprek. Linda en ik hebben enorm lol om iets, maar sommige dingen behoren niet in de openbaarheid. Terwijl op de achtergrond een scherm hangt waarop het interview met Tess Gerritsen gestreamd wordt klinkt daar een enorm piepend en krijsend geluid. Iemand speelt viool. Nu kan ik zelf helemaal geen viool spelen maar ik kan wel enorm genieten van mijn cd's met onze bekende Nederlandse violiste Janine Jansen maar dit klinkt iiiiiiiiiiieeeeeeeew. Nu blijk  ik met iemand te staat die zelf lang viool speelde; Linda Jansma dus. Helaas speelt ze niet meer. Anders had ik haar graag eens horen spelen.


Marion Pauw
Marion Pauw haar nieuwe boek Hemelen (prachtige kaft trouwens) komt pas 5 juni uit, maar was vast hier te koop. Joyce Spijker loopt met Nathalie Pagie rond. Die twee kan je zo voorop een modellenblad zetten by the way.

Patrice staat heel lief heel lang te wachten op Almar Otten, omdat ze zijn boek Het Ronde huis echt heel goed vond. Het vlaggetje met de naam van Almar Otten schuift van tafel naar tafel, maar geen Almar. Uiteindelijk nadat iemand hem is gaan zoeken, komen er twee promodames van LS vertellen dat hij net weg is helaas. Ze lossen het vriendelijk op door het boek mee te nemen en te laten signeren aanstaande zondag in Hengelo.

Met de altijd vriendelijke Carla de Jong staan praten over de brouwerij waar de thrillersalon altijd gehouden wordt. Waar ze verrukkelijke biertjes hebben die ze dus zelf brouwen. Nee niet Carla, maar de mensen van de brouwerij. Serieus: een leuke plek midden op de wallen waar je prima kan eten voor een normale prijs en heerlijke biertjes kan drinken: Brouwerij De Prael!

Vergeet verdorie Carina van Leeuwen aan te spreken om eens wat voor de blog te mogen doen (heel heel dom van mij). Wordt voorgesteld aan Judith Visser; iemand zegt ken je Judith Visser al? Dus ik geef maar beleefd even een handje en stel me voor. Judith stelt me even later weer voor aan Jeroen van Inkel. En vertelt mij dat hij ook een boek heeft geschreven. Joh?!

Iedereen (bijna iedereen, sorry Patrice) duikt daar bij de tafeltjes op. Van David Hewson, Corine Hartman, Tess Gerritsen tot de wereldberoemde Inge Ipenburg. Ik zet niet heel snel iemand in de categorie onaardig, maar moet het met Inge toch echt doen. Iemand vraagt of ze met haar op de foto mag. Dat mag echter alleen als ze haar boek heeft gekocht. Inge raakt ook even in paniek als ze hoort dat haar boek niet in het boekenwinkeltje ligt. Ik stel haar maar even gerust met de mededeling dat hij er wel ligt en waar precies. Mijn vriendin vertelt Inge niet aan boeken te doen, Ze houdt niet van lezen. Ze roept mij of wij misschien thuis dat boek in de kast hebben. Nee zeg ik, ik heb hem nog niet binnen van de Fontein. "je moet hem ook gewoon kopen en niet krijgen", zegt Inge niet al te vriendelijk. Ehm...ik denk ik praat weer even gezellig verder met Carla de Jong waar ik bij sta...
Ik heb een cursus gehad: let op de leuke dingen die er in veelvoud zijn deze avond.

Echt bijna geheel thrillerschrijvend Nederland loopt er rond:

Olga Hoekstra wiens Dodenweg eind van het jaar bij uitgeverij Xander gaat uitkomen. Voor haar helemaal geweldig, voor mij balen, want nu moeten we langer op Vader, het vervolg gaan wachten. Maar fantastisch natuurlijk dat haar boek bij Xander gaat uitkomen toen ze de prijs van de Coffee Company won. Monique Koemans , ook van Xander, die naast de Schaduwprijs grijpt.

Patrice nog snel op de foto met Anna Levander. Die raakt niet uitgepraat over hoe mooi toch wel die Dominique is.
Op een geven moment raken dan toch de Duracellbatterijtjes op en beginnen de konijntjes zachter te trommelen. Iris was al afgetaaid naar de loungeruimte en lag daar languit op een poef. Wij storten ons ook op de zitzakken en zien opeens vlak voor ons mooiboy Thomas Olde Heuvelt.
 Pompom: hoiiiiiiii. Ook altijd even vriendelijk die jongen.

Hoogste tijd om Baby peach voor ze in slaap valt terug naar Breda te laten reizen. Na alle rotondes drie keer genomen te hebben en nog net niet tegen het verkeer in even ordinair stoppen bij een Mac om wat chickies te scoren. Door al dat gestuiter heb je gewoon weer trek zeker als het Surinaamse eten om 18.00 het eerste eten van de dag pas was. Heerlijk roepend om de paar minuten door iedereen wat het toch een leuke dag was, is dit zo voor herhaling vatbaar!

P.S1:En als ik dan het beeld terughaal van het eethuisje waar we als team zaten te eten met Karin en Bronja , onze columnisten, daarbij dan denk ik met een gloeiend warm gevoel: wat hebben we een ontzettend leuk team waarmee we het blog maken.

P.S 2:En als ik terugdenk aan al die mooie dames (qua mannen wint Thomas Olde Heuvelt) zou ik nog geen eens weten wie de allermooiste van het bal was: Esther Verhoef,Monique Koemans, Nathalie Pagie, Joyce Spijker, Dominique van der Heyde, Karin van kallenberg, Sanneke en Ilse van de Crime Companie, Janne van Uitgeverij Q enzovoort enzovoort... Dat laat ik aan jullie over.

P.S3: ik weet dat ik geen goede schrijver ben. Ik hou mij bij verslagjes van boekenpresentaties, maar wilde graag mijn  verhaal ook even doen over het ASVB en graag een stel van mijn foto"s showen. Ik ben beter in foto's maken gelukkig.

Verslag 2 AVSB

Al weken hebben we er naar uit gekeken, in tegenstelling tot Iris, om naar de AVSB te mogen. Want ja, vorige week al Nathalie Pagie en Karin Slaughter in het wild gezien én gesproken en dan nu ineens een overdosis aan schrijvende medemensen. Je moet het psychisch maar allemaal aankunnen natuurlijk.
Maar eerst de meest bijzondere taxirit die ik tot nu toe in m'n leven heb meegemaakt. Eerst van Maarheeze naar Breda in 'The Black Box' van Bianca. Niks van te zeggen, helemaal top. 









Maar dan........Iris rijdt naar Amsterdam. Bianca d'r eerste kennismaking met Starbucks, ik was zwaar onder de indruk want ik dacht inmiddels wel alles te weten van deze bijzondere dame. Niks was dus minder waar. Wij waren getuige van een waar fenomeen! Eén van 's werelds laatste Starbucks-maagden was al die tijd in ons gezelschap! Toen we van de schrik waren bijgekomen, hadden besteld én Iris hadden betaald/omgekocht met een chocolade-muffin werd onze wereldreis hervat. Alsof ze punten kreeg voor iedere bocht, bijna botsing of stoeprand reed Iris ons richting de hoofdstad. Maar goed, we zijn uiteindelijk in Amsterdam terecht gekomen zonder iemand te verwonden, het mag een wonder zijn ;-)  

Nadat we het laatste stuk tergend langzaam over het Rokin zijn gekropen kwamen we op de valreep binnen bij Bitterzoet. Pfffff, het eerste honk was gehaald. Levend! De introductie van Hebban met de relaunch van Crimezone was gezellig. Achterin verstonden we maar weinig van wat er werd gezegd maar gezellig was het wel. Geknuffeld met Melissa Skaye en Karin Kallenberg. Kennis gemaakt met Saskia Hausel van Bruna en de dames van De Crime Compagnie even gedag gezegd, leuk leuk leuk. Toen een gil, Marelle Boersma! Een dikke knuffel en mijn dag kon al niet meer stuk. Dit beloofde een zeer relaxte dag te gaan worden. De dodemansrit zat er inmiddels op en over de terugreis dacht ik nog maar even niet na......dat zou me op dat moment écht teveel zijn geworden. Soms is het beter om dingen te blokken. Bianca uitgezonderd......(inside info; Bianca heet Blok, een real life B.B.)

Toen Judith Visser haar interview met Tess Gerritsen begon was het nog even de vraag of het geluid zichzelf ver genoeg zou dragen maar gelukkig had men de volumeknop gevonden. Het was een leuk gesprek, Judith deed 't supergoed en Tess was duidelijk op haar gemak. Wat vragen uit het publiek, die aarzelend op gang kwamen, want ja het is tóch Tess Gerritsen hé?! Ook heb ik in mijn kleuterklas-Engels aan Tess gevraagd wat haar favoriete boek allertijden was. Dankzij de oplettendheid van TL-teamlid Miriam ben ik erachter gekomen dat het vooral historische boeken zijn.








Vervolgens een gesprek met David Hewson (die van The Killing) en Patricia Snel. Helaas was de volumeknop er vandoor want hier heb ik niets verstaan. Dat kan overigens ook aan mijn geklets én de Rocky ringtone van Judith hebben gelegen maar ik heb beloofd daar niets over naar buiten te brengen, tóch Judith?

Het officiële gedeelte zat erop. Het netwerken kon beginnen. Ik heb kennis gemaakt met zoveel mensen, ik weet echt niet meer met wie allemaal. Ja, met Sander van Crimezone heb ik even gesproken en mijn opluchting geuit dat dit icoon in boekenland blijft bestaan, helemaal super! Dat wij aanwezig mochten zijn bij deze bijeenkomst wordt zeer gewaardeerd, dank je wel Sander! En dan natuurlijk Tess Gerritsen, die vergeet ik niet natuurlijk. Dankzij de oplettendheid van Ink zagen we kans in alle rust even te kletsen met deze ontzettend aardige vrouw. Mijn dochter heet ook Tess en dat was natuurlijk een inkoppertje. Ze heeft het boek "Het aandenken" speciaal voor mijn Tess gesigneerd. Letterlijk dus 'Het aandenken", heel bijzonder.


Om vijf uur werden we vriendelijk verzocht de zaak te verlaten en zijn we richting pakhuis De Zwijger vertrokken. Het was koud, het zal de spanning wel zijn geweest, de kinderlijke vreugde om al die wereldberoemde schrijvers te mogen aanraken, ik weet het niet.....maar koud wás het! 
Het lumineuze idee werd geopperd om een hapje te gaan eten en spontaan was daar de honger, wonderlijk hoe een lichaam werkt. Nadat we bijna verdwaald waren op de langste -rechte- weg van Amsterdam (hóe is 't überhaupt mogelijk!) kwamen we aan bij het pakhuis. Knorrende magen en morrende dames die, door de steeds toenemende honger en het gepraat over frites, frikadellen, Big Mac's en nog meer ongein nauwelijks nog gezellig te noemen waren, kwamen we in een bijzonder Surinaams eettentje terecht. Wonder twee geschiede; onze inmiddels ontmaagde Starbucks-maagd was óók Surinaams-eten-maagd.....hoeveel kan een mens handelen op één dag? Slachtofferhulp onder de knop, check!
Het eten was geweldig, goedkoop en gezellig. 

Tijdens het bijzondere etentje kwam Bronja Hoffschlag voorbij gelopen en aangezien zij alleen al het idee van koffie niet kan negeren zat ze binnen no-time bij ons, uiteraard mét koffie. Gezellig! Zó gezellig zelfs dat we uiteindelijk nog moesten opschieten om op tijd te zijn voor de uitreiking van de Gouden Strop en de Schaduwprijs. De presentatie hiervan was in handen van Jaap Jongbloed en een blonde dame waarvan ik de naam ben vergeten. Stampend vol was het in de zaal en een aantal van ons koos voor de livestream uitzending twee verdiepingen hoger. Stukken koeler en minder druk ook. Helaas viel de verbinding weg maar met Bronja en Karin (van Dimitri) heb ik me kostelijk vermaakt, wat een schatjes!! Wel moet ik mijn excuses aanbieden aan deze twee voor mijn tijdelijke ADHD. Ik doe het niet expres, dat gaat vanzelf. Ongeacht wat anderen zullen zeggen!



Maar goed, het was inmiddels tijd voor de prijzen. Druk druk druk. De genomineerden werden stuk voor stuk naar voren gehaald; 'Tango assassino" van Patrick Conrad (De Bezige Bij Antwerpen), 'Zielloos" van Corine Hartman (Karakter Uitgevers), 'Versleuteld' van Donald Nolet (TRC/Cargo), 'De tweede november' van Tomas Ross (TRC/Cargo) en 'De kraamhulp' van Esther Verhoef (Ambo/Anthos) zijn genomineerd voor De Gouden Strop 2014. Beide prijzen gingen naar de favoriet Donald Nolet. Een super aardige man die ons later ook nog bedankte voor de aandacht voor zijn boek "Versleuteld" hier op de blog. Hoe leuk is dat!? Van harte Donald met je overwinning! Het is je van harte gegund. 




En dan is het partytime! Uiteraard kunnen we de verleiding niet weerstaan om nog een paar boeken in te slaan, die heb je tenslotte nooit genoeg! Toch? (Iedere boekengek knikt nu instemmend en is het grondig met mij eens) Buit; 'Het ronde huis' van Almar Otten, 'Het poppenhuis' van David Hewson, 'Stuk' van Judith Visser en uiteraard het boekengeschenk ' Incendio' van Tess Gerritsen. Alles laten signeren, even gekletst en uiteraard met bijna iedereen op de foto behalve met Almar........heb ik daar bijna staan wortelschieten bij 'zijn vlag', was de vogel gevlogen! Had ik het nou maar in De Thrillersalon gevraagd, daar heb ik gezeten toen hij en Donald Nolet werden geïnterviewd door de dames De Jong, erg leuk trouwens.....een volgende keer niet meer denken Van Trigt, gewoon doen! En daar sta je dan als groupie met je boek. Twee reddende engelen van L.S. Amsterdam, de uitgeverij van dit fantastische boek boden me spontaan aan mijn boek mee te nemen en Almar het alsnog te laten signeren. Weer die kinderlijke blijheid. 50% van het schrijversduo Anna Levander bleek een van mijn favoriete politieke verslaggevers te zijn! Dominique van der Heyden die ik consequent Frederique, Veronique of Annique bleef noemen.....een blunder natuurlijk maar waar gelukkig wel hartelijk om gelachen werd (of ik werd uitgelachen....) Niet alleen ik werd moe van mezelf en dus was het duidelijk tijd om weer richting het zuiden te gaan. 

De rit terug zal ik jullie lezers van deze bijna oneindige riedel onthouden, daar zijn geen woorden voor te vinden..... het belangrijkste is dat we heelhuids zijn thuisgekomen.

Conclusie van de avond;
- Wat een geweldige bijeenkomst en wat een energie!!
- Ik heb bijzonder aardige mensen ontmoet en gesproken.
- Het enthousiasme en de waardering voor onze vrijetijdsbesteding is enorm.
- De meeste dames zijn in het eggie veel mooier en jonger dan op hun foto's, tijd voor een nieuwe fotograaf?
- Geestelijke bijstand is geboden na een avond zoals deze. (Niet alleen voor mij maar zeker ook voor mijn gesprekspartners)
- Ik kan duidelijk niet zonder de back-up van anderen, ik mis anders de helft aan info, vergeet namen en mijn tas.
- Rotondes zijn schijnbaar om rondjes te rijden en niet om je route te vervolgen. 
- Het is een verademing om midden in de nacht een doos McNuggets weg te werken, die gele M weet wat de mens nodig heeft na een geweldige dag!

Als ik een volgende x weer een uitnodiging krijg óf iemand kan omkopen om kaartjes te doneren dan graag tot de volgende AVSP!! 

Patrice




Zomaar wat leuke info;
 http://t.co/8uknjoNpYz
http://www.literairethrillersalon.nl/

Winactie: Zoek de schrijvers

Tijdens de Avond van het Spannende Boek hebben wij vele foto's gemaakt die in de onderstaande collages staan (een aantal tenminste).
Hoeveel schrijvers kan jij herkennen en bij naam noemen? Stuur je antwoord in naar Thrillerlezersblog@gmail.com en wie weet kan jij ze allemaal vinden?! Wij verloten enkele boeken onder de goede inzenders.
Deze winactie loopt tot eind juni!
Succes met speuren!

Avond van het Spannende Boek fotocollage

De verslagen zullen de komende dagen gaan volgen van een zeer geslaagde dag in Amsterdam bij de relaunch van Crimezone en de Avond van het Spannende boek. Vast hier twee collages waar je een beetje de sfeer uit kan proeven.....
Was je er niet bij? Volgend jaar echt gaan! Is een must voor thrillerliefhebbers!!

Anna Levander met Morten

Afgelopen donderdag werd in RTL Late Night  van Humberto Tan bekend gemaakt wie zich achter de naam Anna Levander verschuilde.  De afgelopen maanden hing er een waas van geheimzinnigheid rondom deze schrijversnaam. Er was alleen bekend gemaakt dat het om een journalistenduo ging. Donderdagavond bleek het duo te bestaan uit Annet de Jong en Dominique van der Heyde. Annet is bekend van haar journalistiek werk bij de telegraaf, maar onder Thrillerlezers bekender als schrijver van verschillende thrillers als Vuurkoraal, Bitter vocht en levend bewijs.
Dominique van der Heyde zullen velen kennen van het NOS journaal en Nieuwsuur, waar zij Ferry Mingelen opvolgde en de politiek duidt voor ons kijkers.

Gisteravond waren zij ook gezamenlijk op de Avond van het Spannende Boek


Waar gaat Morten over?
De ambitieuze politicus Morten Mathijsen stevent af op een glorieuze verkiezingsoverwinning. De Nieuwe Liberalen, tot voor kort een kleine politieke partij, gaat verrassend aan kop in de peilingen. Mathijsen is de tweede man van de partij en wil de leider worden. Dan dreigt een duistere zaak uit het verleden zijn reputatie te schaden. Hij gaat tot het uiterste om onheil af te wenden. De briljante spindoctor Evelien Bax moet zorgen dat hij overeind blijft in de politieke arena. De zaak dreigt flink uit de hand te lopen…

Donald Nolet met Versleuteld maakt een dubbelslag

De beheerders van uw blog met Donald Nolet

Gouden Strop en Schaduwprijs beide voor het boek Versleuteld van Donald Nolet

Gisteravond werd in een bomvolle zaal van het Pakhuis De Zwijger bekend gemaakt dat zowel de Gouden Strop van 2014 als de Schaduwprijs voor het beste debuut naar de schrijver Donald Nolet.

Ik ben benieuwd of het allemaal inmiddels tot de schrijver doorgedrongen is, want hij leek er gisteren erg verlegen mee. 

Voor de tweede keer op rij zag Corine Hartman de prijs voor haar serie over de cokesnuivende Jessica Haider aan haar neus voorbij gaan. vorig jaar was zij genomineerd voor Bloedlijn, deel 1 van de serie, en nu voor Zielloos deel 3. Deel 3 wordt door vele gewone lezers bestempeld als een boek met vele herhalingen uit de vorige boeken. Hartman gaf nu zelf op het podium aan dat misschien de zeven delen die ze vantevoren had voorgenomen niet gehaald gaan worden. In deel vier zullen zulke heftige zaken plaatsvinden, dat het misschien eerder afgerond zal gaan worden.

Patrick Conrad die met zijn boek Tango Assassino genomineerd was, zal niet verbaasd zijn dat hij niet won. Hij omschreef zijn werk als Ikeaspul. Veel , maar net niet goed.

Esther Verhoef, die met  De Kraamhulp genomineerd was, nam het verlies zeer sportief op. Ze gunde het Donald Nolet juist heel erg. Ze hoopte dat de prijzen hem een goede duw geven in het bekend worden.

Tomas Ross zal vermoedelijk gewoon erg trots zijn en eigenlijk was die al lange tijd overtuigd van de winkwaliteiten van het boek Versleuteld. Het boek kwam uit in het TRC fonds. In de thrillersalon sprak hij nog trots over dit boek.

Plaats Delict

Thrillers zijn erg populair blijkt uit cijfers van de boekhandels en aan kijkers op dit blog. Maar zijn de mensen minder enthousiast om de schrijvers van die boeken te ontmoeten? Voor het weekend van 30 tm 1 juni zijn vele activiteiten op touw gezet om Thrillerschrijvers te ontmoeten, maar ik lees de ene cancelling na de andere. De lezing van Tomas Ross en Corine Hartman bij Paagman in Den haag is afgezegd. Een bezoek aan een delictplek met Jacob Vis gaat na protesten niet door en de wandeling van Marelle Boersma door Den Bosch is ook afgezegd.

In Boekhandel Broekhuis in Hengelo hebben ze  op zondag 1 juni wel iets heel leuks: Tess Gerritsen, maar ook Derwent Christmas, Anita Terpstra, Maartje Fleur, Roel Janssen, Olga Hoekstra, Patricia Snel, Corine Hartman en nog meer.

Of in de bibliotheek van Amstelveen  op 1 juni waar Tupla M. en Martine Kamphuis vertoeven