Waargebeurd verhaal door Karin Kallenberg

Dit schreef ik een tijdje geleden. Met de betreffende persoon is het gelukkig allang weer rechtgezet.

Geachte heer,

Naar aanleiding van uw verzoek tot het insturen van waargebeurde verhalen vindt u onderstaand mijn inzending.

*

Op een kwade dag kreeg ik op een schrijverssite een berichtje in mijn inbox van een radiojournalist of ik een waargebeurd verhaal had voor zijn programma. Nu gebeurt ronselen voor diverse doelen wel eens meer, maar het wordt meestal niet op prijs gesteld, want daar is zo'n site niet voor. Maar aangezien ik journalisten erg interessant vind en geil op alle mensen die in de media werkzaam zijn, heb ik een bereidwillig antwoord gegeven en de tip dat de hoogedelachtbare heer zich tot de administratie kon wenden. Ook bood ik aan om wat nadere informatie te geven indien hij daar behoefte aan had. Niet omdat ik gewoon vriendelijk en hulpvaardig wil zijn, o nee... Zo ben ik helemaal niet. Aan helpen kan ik niet beginnen hoor, ik laat mensen altijd hun eigen zaakjes alleen opknappen. Nee, het was gewoon omdat er eindelijk eens een erudiet persoon zich meldde.

De journalist gaf me zelfs zijn emailadres. Wauw. Je begrijpt dat dat helemaal opwindend was. Ik heb de hele nacht niet kunnen slapen, zijn naam spookte maar door mijn hoofd. Ik was drijfnat en niet alleen van het zweet. De volgende morgen stond ik op. Diepe kringen onder mijn ogen en helemaal brak van het slaaptekort. Maar dat was het waard. Want wat was het mooi... Ik had contact met een       j o u r n a l i s t.  Deze ervaring zou een compleet mens van me maken.


Ik stuurde hem een mailtje zoals zijn suggestie was geweest en wachtte in spanning af. Dit hooggeplaatste heerschap zou me vast bedanken voor genomen moeite en bereidwilligheid om hem even verder te helpen. Misschien was mijn assistentie bij nader inzien wel helemaal niet nodig, maar dan zou hij me dat toch wel even laten weten, want dat doen geciviliseerde mensen. Misschien kreeg ik wel bepaalde privileges, mocht ik net als iedereen naar de uitzending luisteren. Misschien mocht ik wel ongevraagd reclame maken voor het programma, dat had hij zelf toch ook gedaan? Misschien mocht ik voor een open dag in de studio wel proberen een kaartje te bemachtigen. O, er was zoveel mogelijk. Mijn hoofd tolde als ik eraan dacht.

De eerste dag geen antwoord. Kan gebeuren. Zijne Koninklijke Hoogheid heeft het druk. Ook de tweede dag geen antwoord. Vergaderingen natuurlijk en ze duren altijd tot de volgende ochtend. Ook de volgende dagen helemaal geen antwoord! Van de spanning had ik geen nagels meer over, dat zul je begrijpen. Maar alles went en toen ik nul komma nul hoorde, begreep ik de onbeschoft uitgevoerde hint: Zijne Edelheid kon het alleen af.

Het was verschrikkelijk moeilijk... Ik ben drie kilo afgevallen van de zenuwen, maar ik vergat uiteindelijk Zijne Eminentie en zijn programma. Totdat de Godheid weer ingelogd op die site verscheen. Mijn hart maakte een sprongetje. Misschien had Majesteit mijn mailtje niet gehad of in alle drukte vergeten te beantwoorden. Dat overkomt mij ook weleens. En omdat helpen mij totaal vreemd is en ik natuurlijk nog steeds alleen maar hondsbemoeizuchtig was, informeerde ik even of Zijne Excellentie nog wat informatie nodig had. Maar de aangesprokene heeft een paar zeer goed ontwikkelde capaciteiten. Eén hiervan is het vermogen tot negeren.

Blijkbaar is het zo dat in zijn positie je mensen mag storen en proberen voor je karretje te spannen. Blijkbaar hoef je als je die mensen niet meer nodig hebt, helemaal niet te antwoorden op correspondentie. Blijkbaar zie je beren op de weg, stalkers, in de vorm van vrouwen die Karin heten. Blijkbaar hoef je tegen zo’n berin niet beleefd te zijn. Blijkbaar is het raar, tijdrovend en ongewenst om even een regeltje te typen dat het aanbod op prijs wordt gesteld, maar dat het al in orde is gekomen. Blijkbaar verwacht je zelf antwoord op je ongevraagde berichtjes voor je zaakjes, maar hoef je natuurlijk berichtjes van anderen, die uit je eigen initiatief voortkomen, niet te beantwoorden als je dat niet meer uitkomt.

Nou ja, dat de weledelzeergeleerde heer beren op de weg ziet, begrijp ik wel hoor. Ik zie die namelijk zelf ook. Een ongelikte.

*

Tot zover mijn waargebeurde verhaal. Ik hoop dat u ervan genoten heeft. Laat u me even weten wanneer het in de uitzending komt?

Met vriendelijke groet,

Karin