Buiten het boekje met Angelique van der Bijl

Angelique van der Bijl bracht begin februari haar tweede boek  Het weeskind van Haamstede genaamd uit. Haar eerste boek Nachtschade kreeg mooie recensies en tot nu toe mag de auteur niet klagen over de positieve recensies van het nieuwe boek. 
Maar wat leest zij zelf eigenlijk?


1. Wat lees je momenteel

Wees onzichtbaar van Murat Isik. Een roman over de jongen Metin die opgroeit in de Bijlmer in de jaren tachtig. Zijn schrijfstijl is echt fantastisch, zo beeldend. Over iedere zin lijkt Murat Isik diep te hebben nagedacht. Je kruipt helemaal in het personage van Metin en leeft met hem mee hoe hij er alles aan doet om onzichtbaar te blijven, omdat hij met het idee leeft dat hij onopvallend door het leven moet gaan.

2. Welk boek heb je niet uitgelezen

Oktober van Sören Sveistrup. Het is de bedenker van de Deense serie The Killing en daarom kocht ik meteen het boek toen ik het zag liggen in de boekhandel. Op de een of andere manier kwam ik er niet in en vond ik het te gruwelijk. Toch ga ik het zeker nog een keer uitlezen, want het boek heeft alle ingrediënten die me aanspreken in een thriller. Het ontrafelen van de toedracht van de moord wil ik toch als lezer meebeleven.

3. Welk boek geef je graag cadeau

Misschien is het een cliché antwoord, maar ik vind het leuk om mijn eigen boeken cadeau te geven. Winacties in lezersgroepen vind ik een leuk initiatief en ik stel mijn boek daar graag voor ter beschikking. Dus bij deze ook voor thrillerlezers J

4. Welk boek had je graag zelf geschreven willen hebben

Rendez-vous van Esther Verhoef. Ik vind haar boeken echt heel erg goed. De spanning zit vooral in de personages en de relaties waarin ze verzeild raken en dat vind ik interessant om te lezen. Een thriller hoeft voor mij niet luguber te zijn. Haar schrijfstijl vind ik pakkend en lees ik het liefst in een adem uit. Doordat de personages toegankelijk zijn en herkenbaar kun je je helemaal inleven. Ik zie Esther Verhoef als een groot voorbeeld voor mij.

5. Welk boek las je vroeger stuk

De liftster uit de Pandora-crimi reeks van Theo Hoogstraten. Een detective over een meisje die stiekem met haar vriendje op vakantie gaat en verstrikt raakt in het criminele netwerk van een liftster die haar vriendje onderweg oppikt. Ik vond dit boek als tiener zo spannend dat ik het keer op keer van de bied leende tot het boek een keer te koop werd aangeboden in de bieb. Nu staat het in mijn boekenkast als favoriete boek uit mijn tienerjaren.

6. Wat is jouw quilty pleasure op leesgebied

De boeken van Sophie Kinsella en haar pseudoniem Madeleine Wickham. Ik vind haar boeken echt hilarisch en moet altijd hardop lachen als ik een grappige scene in haar boek lees. Wat spook jij uit heb ik al drie keer gelezen en is mijn favoriete feel good boek.

7. Welk boek las je ivm een hype en vond je tegenvallen

Vijftig tinten grijs. De omslag en de beschrijving spraken me meteen aan toen ik de boeken zag liggen in de boekhandel. Het was vlak voordat ik op vakantie ging en uit enthousiasme kocht ik meteen alle drie de boeken om mee te nemen. Het eerste deel las ik aan het strand in een dag uit en vond ik heel goed, maar bij de tweede haakte ik toch langzaam af en vond ik het veel van hetzelfde worden. Van deel drie heb ik zelfs hoofdstukken overgeslagen om het eind snel te kunnen lezen. Jammer, want het eerste deel greep me toch wel aan. Nog niet eerder had ik erotische thrillers gelezen en het sprak me wel aan waardoor ik ook de boeken van Marique Maas ging lezen die ik wel verslond, maar misschien heeft dat ermee te maken dat het de pseudoniem van Esther Verhoef is…

Oktober van Søren Sveistrup

Titel: Oktober

Auteur: Søren Sveistrup

Uitgeverij: AW Bruna

Publiciteitsdatum: 2 oktober 2018

Recensie door Annenarie

Waardering: 4,5 kraaien

Zodra je begint met lezen weet je met dit boek dat het wel goed zit. Het verhaal begint met een gruwelijke gebeurtenis uit het verleden, een ijzingwekkende moordscène waarvan je de context niet meteen begrijpt maar waarvan je al direct weet dat -ie enorme impact zal hebben.

Dan word je als lezer meegenomen in het nu: politica Rosa Hartung keert , na een jaar verlof vanwege de verdwijning van haar 12 jarige dochtertje, terug als minister van Sociale Zaken. En psychisch gestoorde man heeft de moord op haar dochtertje bekend, maar de lichaam van het meisje is nooit gevonden. De politie heeft het dossier gesloten.

Op de dag dat Hartung terugkeert in de politiek wordt een jonge vrouw op brute wijze vermoord in haar huis in een buitenwijk van Kopenhagen. Eén van haar handen is eraf gehakt. Twee rechercheurs (dame Thulin en heer Hess) arriveren op de plaats delict en vinden een in elkaar gezet kastanjepoppetje dat een sinister geheim met zich mee draagt.

Er wordt nog een vrouw vermoord. Het lijkt erop dat de moordenaar nog niet klaar is met zijn missie.

Dit is zo’n heerlijk fijne thriller waarbij alles klopt. De schrijver schrijft zo beeldend dat je het gevoel hebt alsof je in een spannende film zit. Startend met de gruwelijke gebeurtenis in het verleden waarbij je geen idee hebt wat de betekenis ervan is en in het nu er langzaam achterkomen hoe het verhaal werkelijk zit en alle draadjes heel mooi bij elkaar komen.

Mooie personages van Thulin en Hess die bij toeval noodgedwongen moeten samenwerken en er tijdens het verhaal achterkomen dat hun kwaliteiten goed op elkaar af te stemmen zijn. Het verhaal zit goed in elkaar, leest uitermate soepel en is moeilijk weg te leggen.

Die moordenaar zag ik bepaald niet aan komen en dat is ook al top.

Voor lezers die houden van open einden of een enorme cliffhanger waarmee het boek eindigt vinden het einde wellicht iets te rond, iets te veel af. Deze thriller heeft een mooi gedoseerd gruwelijkheidsgehalte (daar ben ik normaal gesproken niet  zo van, maar door het mooie en spannende plot kon ik daar deze keer wel over heen stappen), een prachtige verhaallijn en heeft ook wel iets van een feel good-tintje aan het einde. Zo’n verhaal dat mooi af is én waarbij je de schrijver wel even een berichtje zou willen sturen om snel een vervolg te schrijven met dit rechercheurs duo in de hoofdrollen. Het smaakt echt naar meer.

Dit boek leent zich overigens ook prima voor een mooie film of Netflex serie!

4,5 kraai

David Hewson Poppenhuis

Afgelopen zaterdag lag 'Poppenhuis', het eerste deel in een serie 'Amsterdamse politieromans' van de Britse schrijver David Hewson in de bus. Een mooie omslag met een doorkijkje van een Amsterdamse gracht.

Sinds zijn tienderdochter Anneliese spoorloos verdween, is Pieter Vos een gebroken man. Ooit maakte hij naam bij de Amsterdamse politie, nu leeft hij teruggetrokken op een woonboot. Totdat de jonge rechercheur Laura Bakker hem wijst op een nieuwe verdwijningszaak met dezelfde kenmerken als de vermissing van zijn dochter.

Het slachtoffer is Katja Prins, de dochter van een politicus met een geheel eigen agenda. Met de provinciaalse maar intrigerende Laura stort Vos zich op de zaak. Ze ontdekken oude geheimen die al snel bloedige gevolgen krijgen. Vos houdt echter obsessief vol, in de hoop op een aanwijzing naar het lot van zijn dochter.