Bron van Rik Raven

Titel: Bron

Auteur:  Rik Raven.

Uitgeverij: Nimisa Publishing house

Publicatiedatum: April 2011

Recensie door: Tamara

Kraaien: 4.

Hij voelde zijn maag samentrekken. Hij was compleet machteloos. Hij zwaaide maar wat met zijn revolver, bij gebrek aan een doelwit. Niet veel later kon hij zien hoe Kanters hals als vanzelf openscheurde waarna de Fret levenloos bleef liggen. Zijn levenswater druppelde als ingedikte kruidenlikeur langs de gerafelde huid van zijn nek. Er bleef echter een haperende ademhaling zichtbaar door de belletjes bloed in zijn mondhoeken.
Rolf Dorint lijkt het te hebben gemaakt. Hij is getrouwd met de vrouw van zijn leven en hij heeft de baan van zijn leven: schrijver. Een leven, zo op rolletjes, kan alleen maar ellende brengen.
Want wat doe je als de inspiratie opraakt?
Wanneer zijn 'bron van verhalen' opdroogt en de fantasie het laat afweten,
brokkelt Rolfs mooie leventje af.
Of toch niet?
Want was daar niet een vonk van een nieuw idee? Een mystiek verhaal, zo mooi dat het zichzelf lijkt te schrijven?
Terwijl het leven om hem heen ineenstort, bouwt de auteur, samen met buurjongen Luuk, aan een nieuw verhaal dat steeds diepere sporen in het echte leven nalaat. Maar wat een zegen leek, blijkt een vloek.
Er is iets mis.
Er is iets gruwelijk mis .

“Hij verloor daarbij een revolver, en zijn duim hing in een onnatuurlijk hoek slap langs zijn pols.”

Wat mij als eerste aansprak was de cover! Een man in een lange jas, zwaard en hoed die het bos inloopt. Daarboven lees je een stukje tekst van het boek. Dit zijn de covers waar ik van hou, niet teveel poespas en ik zal het boek zeker uit de schappen hebben gepakt om de achterkant te lezen. De achterkant deed mij zeker besluiten het boek te lezen. Het beloofd niet veel goeds in ieder geval!

Het verhaal zelf loopt lekker soepel en je gaat van de auteur Rolf Dorinth naar het verhaal van Baxan. Bij eindigen van een hoofdstuk weet je niet of je blij moet zijn omdat je verder kan lezen in het leven van de auteur of teleurgesteld omdat je graag verder had gelezen over Baxan Kanter. Heel geleidelijk lopen beide verhalen in elkaar over, waardoor je bijna niet meer weet wat echt is of het verhaal.

Dit is een boek om erbij te blijven. Dit boek leent zich uitstekend uit om op de bank te liggen met een warme deken om je heen, kop thee op tafel en verder geen verplichtingen hebt. Het verhaal verdient het gewoon om er goed bij te gaan zitten/liggen/ hangen. Vlug even een hoofdstukje lezen is er niet bij, want voor je het weet zit je weer gewoon een uurtje of wat te lezen.

De karakters zijn goed gevormd en je kan je snel inleven met de karakters. Ook de uitwerking van de omgeving is goed gedaan. Wel had ik wat meer willen weten over de Fret.

Het boek heeft een open einde en ik kan je wel vertellen... IK WIL WETEN HOE HET AFLOOPT!!

Komt dit boek in mijn crème de la crème boekenkast?: JA!!!

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: JAAA!!!

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Dit is niet echt een standaard thriller, maar zit veel fantasie in. Als je ervan houdt ,is dit zeker een boek voor jou! Hou je er niet van? Gewoon een kans geven!

Dit boek verdient 4 dikke kraaien van mij!!!

Wie won Zucht van Rik Raven?

Wij hebben een winnaar getrokken voor het boek Zucht van Rik Raven.

Wie mag binnenkort een gesigneerd exemplaar ontvangen? Dat is geworden:

Tanneke Burggraaff

Waar gaat Zucht over?

Zucht. Een vloek, in de 17e eeuw uitgesproken, die zijn doel voorbij schoot. Jack de Pater was nog bezig zijn zonnebril in zijn binnenzak te stoppen toen hij binnenliep. `Hé, wacht verdomme, waar gaat zij met die kleine naar toe? Richard ging voor hem staan. `Ik herinner me niet dat ik jou hier heb uitgenodigd. De Pater zuchtte geërgerd terwijl hij door het raam boven het aanrecht keek naar de Jeep en zijn motor op de oprijlaan. `Je dacht toch niet dat je me kunt tegenhouden? Ik moet Nell spreken. `Jij vertrekt weer. `Dat zal best, maar nog niet meteen, want ik weet wat er met Nell aan de hand is. In het leven van Richard van de Wal ziet alles er goed uit. Zijn vrouw Jan, eerder lijdend aan een psychose, komt eindelijk weer naar huis. Maar voordat ze thuiskomt, gebeuren er rare dingen. Zo ziet hij zijn dochters bruine ogen van kleur veranderen. Wat te denken als ze hem met blauwe ogen aankijkt en hem vraagt of je leven kunt opzuigen? Jan krijgt een dagdroom, die iets moet betekenen en niets anders dan een visioen kan zijn. Richard vraagt zich af waar het verband zit. Als een merkwaardige kerel, luisterend naar de naam Jack de Pater, claimt hen te kunnen helpen, beginnen de problemen pas echt. Een eeuwenoude vloek heeft Jack en het kleine meisje in zijn greep. Het is aan Richard om het tij te keren. Een opdracht die niet alleen van zijn Japanse moeder komt... Zucht wordt voorgelezen door Alexander Heeren.

Win Zucht van Rik Raven GESLOTEN

Van Rik Raven mogen wij deze week een exemplaar van  Zucht verloten. De vraag waarop je een antwoord moet geven is de volgende:
Welke schrijver heeft haar het meest geïnspireerd?
Het antwoord is terug te vinden op haar website http://www.rikraven.com/
Als je het hebt gevonden, mag je het sturen naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Zucht

Waar gaat Zucht over?
Zucht. Een vloek, in de 17e eeuw uitgesproken, die zijn doel voorbij schoot. Jack de Pater was nog bezig zijn zonnebril in zijn binnenzak te stoppen toen hij binnenliep. `Hé, wacht verdomme, waar gaat zij met die kleine naar toe? Richard ging voor hem staan. `Ik herinner me niet dat ik jou hier heb uitgenodigd. De Pater zuchtte geërgerd terwijl hij door het raam boven het aanrecht keek naar de Jeep en zijn motor op de oprijlaan. `Je dacht toch niet dat je me kunt tegenhouden? Ik moet Nell spreken. `Jij vertrekt weer. `Dat zal best, maar nog niet meteen, want ik weet wat er met Nell aan de hand is. In het leven van Richard van de Wal ziet alles er goed uit. Zijn vrouw Jan, eerder lijdend aan een psychose, komt eindelijk weer naar huis. Maar voordat ze thuiskomt, gebeuren er rare dingen. Zo ziet hij zijn dochters bruine ogen van kleur veranderen. Wat te denken als ze hem met blauwe ogen aankijkt en hem vraagt of je leven kunt opzuigen? Jan krijgt een dagdroom, die iets moet betekenen en niets anders dan een visioen kan zijn. Richard vraagt zich af waar het verband zit. Als een merkwaardige kerel, luisterend naar de naam Jack de Pater, claimt hen te kunnen helpen, beginnen de problemen pas echt. Een eeuwenoude vloek heeft Jack en het kleine meisje in zijn greep. Het is aan Richard om het tij te keren. Een opdracht die niet alleen van zijn Japanse moeder komt... Zucht wordt voorgelezen door Alexander Heeren.

Winnaar Bron van Rik Raven

Waar gaat Bron over?

Hij voelde zijn maag samentrekken. Hij was compleet machteloos. Hij zwaaide maar wat met zijn revolver, bij gebrek aan een doelwit. Niet veel later kon hij zien hoe

Kanters hals als vanzelf openscheurde waarna de Fret levenloos bleef liggen. Zijn levenswater druppelde als ingedikte kruidenlikeur langs de gerafelde huid van zijn nek. Er bleef echter een haperende ademhaling zichtbaar door de belletjes bloed in zijn mondhoeken.
Rolf Dorint lijkt het te hebben gemaakt. Hij is getrouwd met de vrouw van zijn leven en hij heeft de baan van zijn leven: schrijver. Een leven, zo op rolletjes, kan alleen maar ellende brengen.
Want wat doe je als de inspiratie opraakt?
Wanneer zijn 'bron van verhalen' opdroogt en de fantasie het laat afweten, 
brokkelt Rolfs mooie leventje af. 
Of toch niet?
Want was daar niet een vonk van een nieuw idee? Een mystiek verhaal, zo mooi dat het zichzelf lijkt te schrijven? 
Terwijl het leven om hem heen ineenstort, bouwt de auteur, samen met buurjongen Luuk, aan een nieuw verhaal dat steeds diepere sporen in het echte leven nalaat. Maar wat een zegen leek, blijkt een vloek.

Er is iets mis.
E r i s i e t s g r u w e l i j k m i s .



En wie won mag binnenkort het eerste boek Bron van Rik Raven lezen?

Hanneke Tinor-Centi

Win Bron van Rik Raven GESLOTEN

Rik Raven verloot van alle drie haar boeken een exemplaar deze weken. De eerste prijsvraag is mbt haar boek Bron.

Met welke collega stond Rik Raven samen op het thrillerfestival in Zoetermeer jongstleden oktober? Het antwoord hier op kan je vinden op haar website:
http://www.rikraven.com/

Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com met in de betreftregel Bron

Waar gaat Bron over?

Hij voelde zijn maag samentrekken. Hij was compleet machteloos. Hij zwaaide maar wat met zijn revolver, bij gebrek aan een doelwit. Niet veel later kon hij zien hoe Kanters hals als vanzelf openscheurde waarna de Fret levenloos bleef liggen. Zijn levenswater druppelde als ingedikte kruidenlikeur langs de gerafelde huid van zijn nek. Er bleef echter een haperende ademhaling zichtbaar door de belletjes bloed in zijn mondhoeken.
Rolf Dorint lijkt het te hebben gemaakt. Hij is getrouwd met de vrouw van zijn leven en hij heeft de baan van zijn leven: schrijver. Een leven, zo op rolletjes, kan alleen maar ellende brengen.
Want wat doe je als de inspiratie opraakt?
Wanneer zijn 'bron van verhalen' opdroogt en de fantasie het laat afweten, 
brokkelt Rolfs mooie leventje af. 
Of toch niet?
Want was daar niet een vonk van een nieuw idee? Een mystiek verhaal, zo mooi dat het zichzelf lijkt te schrijven? 
Terwijl het leven om hem heen ineenstort, bouwt de auteur, samen met buurjongen Luuk, aan een nieuw verhaal dat steeds diepere sporen in het echte leven nalaat. Maar wat een zegen leek, blijkt een vloek.

Er is iets mis.
E r i s i e t s g r u w e l i j k m i s .

Be my guest: Rik Raven

Rik Raven schrijft wat ze graag zou willen lezen, verhalen die zich afspelen in onze wereld, maar waarin niets is zoals het eigenlijk zou moeten zijn. Dit keer schreef zijn een stukje voor Be my guest:

Thriller of geen thriller?

Ieder verhaal heeft een spanningsboog. Dit betekent echter niet dat het verhaal bruist van de cliffhangers en dat je vanwege bloedstollende passages met zwetende vingers de pagina’s moet omslaan. Het geeft aan dat de auteur zijn verhaal, zijn plot zo in elkaar heeft zitten dat je doorleest, dat je geboeid bent en verder wilt lezen, dat je nieuwgierig bent naar hoe het verder gaat. Dat is als het ware een vereiste in het thrillergenre, maar ook in het literaire genre en bij de streekromans, al is het in deze laatste geen doel op zich. In het verbeeldingsgenre (ook wel fantasy genoemd) kan het echter wel een noodzaak zijn. En dat komt weer door de grote diversiteit die er in dit genre aanwezig is.

Spanning is slechts een aspect, een bouwsteen dat het verhaal definieert. Vroeger las ik veelal Agathe Christie, de Hercule Poirots en de miss Marples, ik las Forsyth, Le Carre en Green, maar ik las ook Stephen King, Barker en Koontz. Toen wist ik niet dat dit verschillende genres waren en ik blijf me verbazen over het ontembare verlangen van de mens om alles in de strakke hokjes onder te brengen.

Ik schrijf ook weleens een verhaaltje. Ik heb altijd geschreven, maar er is een – vanwege een ongelukkige omstandigheid veroorzaakte - pauze van twintig jaar ontstaan. Ik begon pas weer te schrijven toen ik na veel lezen een bepaalde boekenserie van Stephen King las. Om mij verder te bekwamen kwam ik terecht bij een magazine dat verhalen publiceerde die onder een bepaald genre bleken te vallen. Dat deerde mij niet want ik wilde lange en korte verhalen schrijven, ongemakkelijke verhalen, griezelige verhalen, spannende verhalen. Was het de spanningsboog, waren het de cliffhangers waardoor mijn boeken fantasythrillers werden genoemd?

Ik denk het, want als ik schrijf dan heb ik geen boodschap aan het genre. Ik schrijf de verhalen die ik zelf wil lezen, occulte thrillers, magisch realistische thrillers en originele verhalen die niet zomaar in een enkel hokje passen.

Mijn boeken Bron, Zucht en Recht zijn elders op de site te winnen via een prijsvraag en voor volgend jaar staat er een nieuwe publicatie op de agenda en de titel is: De overlevers.

Heb je interesse? Via mijn site en via facebook houd ik mijn fans en vrienden op de hoogte.

www.rikraven.com
https://www.facebook.com/rikraven

Column door Jack Schlimazlnik

3 redenen om thrillers te haten

Er zijn drie redenen om thrillers te haten:

1. Je weet van tevoren hoe het eindigt

2. Het beperkt in het schrijven

3. Er worden teveel opties open gelaten.

Dat leek me een leuke clickbait. Nu de genuanceerde versie.

In 2016 maakte ik mijn debuut als thrillerauteur met het verhaal Stille wateren in de bundel Nordic Noir van uitgeverij LetterRijn. Het was de eerste keer dat ik serieus een uitstapje maakte van de verbeeldingsliteratuur (fantasy, sciencefiction en horror) naar de thriller. Reuze spannend. Ik moest wel heel erg mijn best doen om realistisch te blijven (wat inherent is aan Scandinavische thrillers). Dat is beperkend, bij thrillers is het bovennatuurlijke immers zelden of nooit gewenst. Dat was dus een flinke kluif om te schrijven, ofschoon collega Mike Jansen in diezelfde bundel wel een soort spookverhaal publiceerde (Draugr).

Het frustreerde me zozeer, dat ik nog een "Nordic Noir"schreef, maar dan een mèt bovennatuurlijke verschijnselen. Dat was Het lied van de pijn en dat werd in Wonderwaan gepubliceerd. Bij dat verhaal wordt pas helemaal op het einde duidelijk dat het geen "gewone" thriller is, maar eerder horror. Het is daarom moeilijk dat verhaal als horror te verkopen, de lezer ziet in het begin een vrij normale thriller.

Als op een boek "thriller" staat, verwacht je geen bovennatuurlijke zaken. Zo verwacht je bij horror geen langzaam opbouwende thriller waar de nadruk ligt op actie en gevaar en alleen de ontknoping in het bovennatuurlijke blijkt te liggen. Zeker bij korte verhalen wil de horrorlezer snel ter zake komen, het moet bij voorkeur eng zijn vanaf het begin.

Bij een thriller weet je dus meestal wel hoe het afloopt: op een realistische, niet bovennatuurlijke manier. De schrijver wordt daarmee in zijn verbeelding beperkt, want de bovennatuurlijke ontknopingen en plotlijnen kunnen niet gevolgd worden, die opties blijven buiten beschouwing. Ik denk ook niet dat er veel lezers zijn die bij een thriller aangenaam worden verrast als er een bovennatuurlijke ontknoping is.

Het verhaal waar ik nu mee bezig ben zit er tussenin. Het begint als een thriller en ik suggereer al snel dat er iets bovennatuurlijks aan de gang is. Is het een thriller? Is het horror? Ik heb liever geen van beiden, heb liever dat de lezer zich door het spannende verhaal laat meeslepen en verrast wordt door de ontknoping, welk pad ik ook kies.

Ik ben niet de enige die op die rand van thriller en verbeeldingsliteratuur balanceert.

Ik las vroeger veel horror en veel detectives. De verschijnselen "paranormale thriller" en "occulte thriller" kende ik niet, tot ik het een keer in de VN Thrillergids tegenkwam. De occulte thriller waarbij ik voor het eerst met de term werd geconfronteerd, was Vuurgeest van Jack Lance. Lance wordt "de Nederlandse Stephen King" genoemd en dan weet je het wel. Hoewel ik Lance toch net wat beter vind schrijven dan King, maar goed, het kan er ook aan liggen dat ik vooral vertalingen van King heb gelezen. Ik kende Lance van de horror-tak van de schrijfwedstrijd Unleash Awards, die hij samen met Alex de Jong organiseerde. Ook had ik enkele korte horrorverhalen van Lance gelezen. Ik vond het daarom wat raar dat een horrorboek in de VN Thrillergids stond, maar "occulte thriller" bereikt natuurlijk een groter publiek dan "horror", een genre dat in Nederland niet bepaald populair is.

Vuurgeest is een raar verhaal. Het volgt grotendeels het plot van een detective (aanwijzingen worden door zoektochten gevolgd, waarop weer aanwijzingen worden gevonden, en zo voorts), maar blijft een ondertoon van het paranormale (het bovennatuurlijke) of het occulte (het verborgene) houden. Dat maakt het tot suspense, wat ook de naam is van de uitgeverij die Lance beheert, Suspense Publishing. Jack Lance is een pseudoniem, onder zijn eigen naam, Ron Puyn, is hij misschien bekender als schrijver van boeken over paranormale belevenissen en verschijnselen, hij schreef daarover ook artikelen over voor verschillende tijdschriften zoals ParaVisie.

Zoals ik in een eerdere bijlage schreef, fascineerde dat soort mysterieuze zaken mij. Iets dat echt is gebeurd, of tenminste waarvan men zegt dat het echt is gebeurd, met ooggetuigen en met een locatie die je vaak gewoon kunt bezoeken, is vele malen enger dan fictie. Natuurlijk zocht in ik Londen het East End van Jack the Ripper op (vrijwel niets van overgebleven, in de volle zon met zo'n 25 graden en extreme droogte is de sfeer er ook niet bepaald naar) en ik kan verschillende panden in Den Haag aanwijzen waar het zou spoken. In Hannover ben ik op zoek gegaan naar waar Fritz Haarmann, de vampier van Hannover, zijn slachtoffers maakte (ik hoefde vanuit mijn huis daar slechts de straat uit te lopen en een straat over te steken). Wat dat betreft is fictie veilig, je kunt ermee stoppen wanneer je wilt. Het paranormaal toerisme is relatief veilig, je kunt weggaan als je wilt. Pas wanneer je zelf te maken krijgt met spookbeelden, is er geen ontsnappen aan en dat is ronduit angstaanjagend.

Wie beseft hoe het occulte werkt, de kunst van de angst kent, en dat in een thriller kan verwerken, heeft een grote voorsprong op anderen. Dus geen wonder dat de Nederlandse Stephen King min of meer het Vrij Nederland-vlaggenschip van de occulte thriller werd.

Nu wil het toeval dat er in Nederland ook nog een schrijfster is die met Stephen King wordt vergeleken, en dan heb ik het over Rik Raven. Raven heeft, als je haar blogs volgt, best wel moeite met het vinden van het "juiste hokje". Schrijft ze fantasy? Horror? Occulte of paranormale thrillers? In Nederland is dat een dingetje, lezers delen je graag ergens bij in, niet alleen per boek, maar graag ook als schrijver. Niet voor niets schrijven sommige bekende schrijvers hun thrillers onder pseudoniem, alsof het een ander merk is.

Die indeling in genres was bij de eerdergenoemde Unleash Awards al lastig. Als schrijver moest je een keuze maken of je het verhaal instuurde voor de tak van "horror en suspense" of de tak "fantasy en sciencefiction". In 2011 bestond die scheiding niet meer, en gelukkig maar, want mijn inzending Op ons kunt u bouwen was vleesch noch visch en had de derde plaats vermoedelijk niet behaald als ik het naar een van de twee takken had opgestuurd: het verhaal begint als horrorverhaal, maar eindigt als fantasy. Rik Raven is zeker niet de enige die moeite heeft met hokjes.

Er zijn in Nederland (voor zover ik weet) maar liefst twee schrijfsters die de thriller met sciencefiction combineren. De ene is Oxana Langbeen. Zij schrijft over een Maigret-achtige politiecommissaris, commissaris Omer, die zijn werk doet in een sciencefictionsetting met interplanetaire ruimtevaart en dergelijke, en dat ook nog gecombineerd met een parodie-achtige milde humor. De andere schrijfster is Pepper Kay, die in haar serie rondom interstellair privédetective Kit Guardner eveneens het heelal verkent.

Dan is er Brad Winning (pseudoniem van de eerdergenoemde Alex de Jong), die in Ondergang (steampunk) en Bloed & eer (fantasy rond privé-detective Sylvester Curare) duidelijke thrillerelementen heeft opgenomen. Hij zal zeker niet de enige zijn: de thriller laat zich immers uitstekend combineren met andere genres, want wie wil er niet een spannend verhaal lezen?

Dat zie je bijvoorbeeld ook in de "The Watch"-boeken uit de Schijfwereld-serie (Discworld) van Terry Pratchett. In de The Watch-boeken speelt de stadswacht (de politie) van de stad Ankh-Meurbork de hoofdrol. De politie bestaat onder meer uit dwergen en weerwolven. Het is de bedoeling dat ze de rust bewaren in de stad en misdaden oplossen. Omdat de inwoners van de stad bestaan uit tovenaars, dwergen, heksen, golems en ander fantasy-volk zijn de oplossingen niet altijd conventioneel. Zie bijvoorbeeld het korte verhaal Theatre of Cruelty: https://www.lspace.org/books/toc/toc-english.html

In de USA schijnt dat hokjesgebeuren minder een issue te zijn. Dus even terug naar Stephen King. Het eerste boek dat ik van King las, was Carrie en dat is duidelijk horror met bovennatuurlijke verschijnselen. De volgorde van de overige boeken die ik van hem las, kan ik met geen mogelijkheid reconstrueren. King is een schrijver met een heel breed oeuvre, die zich niet makkelijk in hokjes laat vangen, maar dat maakt zijn fans niet veel uit. Ik ben geen fan van King. Ja, hij schreef een van de allerbeste korte horrorverhalen die ik ooit las (Mevrouw Todd gaat binnendoor), maar ook heel saai werk (Bazaar van boze dromen), of boeiende thrillers als Dolan's Cadillac (niets paranormaals aan), waartegenover weer dikke pillen staan die me niet konden boeien (Pet Sematary/Dodenwake), onder meer door hun voor mij volkomen oninteressante personages met hun obsessies. Tommyknockers dat sterk begint, maar vaag en raar eindigt. In Stand by me gaat het eerder om suspense, het idéé dat er iets is dat niet klopt, dan over iets paranormaals. Maar is dat niet precies het doorbreken van de hokjes waardoor op het raakvlak van verschillende genres iets moois ontstaat?

De meest voor de hand liggende combinatie van thriller is een combinatie van een ander genre dat je voortdurend in spanning probeert te houden: horror. Het is vermoedelijk niet voor niets dat Edgar Allan Poe voor beide genres de "uitvinder" wordt genoemd. Volgende keer meer horror... hou de valium maar vast bij de hand.