Billy Summers van Stephen King

 

Titel: Billy Summers

Auteur: Stephen King

Uitgeverij: Boekerij

Publicatiedatum: augustus 2021

Recensie door: Tamara

Kraaien: 5

 

Een verhaal over liefde, geluk, het lot en een complexe held die nog één laatste kans op verlossing krijgt

Billy Summers is een huurmoordenaar, de beste die er is. Hij stelt wel een voorwaarde: Billy neemt een klus alleen aan als het doelwit echt een slechterik is. En nu wil Billy ermee stoppen. Maar eerst is er nog één laatste opdracht.
Als een van de beste sluipschutters ter wereld en een onderscheiden oorlog-veteraan uit Irak is hij een Houdini als het aankomt op verdwijnen nadat een klus is geklaard. Dus wat kan er misgaan?

Wat dacht je van… alles?

“Twee van hen werden uit elkaar getrokken als gebraden kippen.”

 

Soms tref je een boek, dat je even compleet uit het veld laat slaan. Alles wat je in je hoofd had opgebouwd, werd met 1 simpel woordje afgebroken. Met 1 woordje maakt het een einde aan alles waar het boek naar toe had gebouwd. Met 1 simpel woordje wordt alles om je heen vervaagd…

 

Ik moet toegeven dat ik eerst even moest wennen aan Billy en zijn rol. Billy was in het begin een beetje saai. Billy is een huurmoordenaar en wacht tot zijn doelwit voor wordt geleid. Tot die tijd schrijft hij een boek en infiltreert in de buurt. Zowel op zijn werkplek als in de straat. Het duurt niet lang voordat hij spelletjes monopoly speelt met de buurkinderen of hij een steak meepikt bij de BBQ de buren. Billy kan namelijk erg goed met mensen overweg. Terwijl Billy wacht op zijn doelwit, schrijft hij over zijn jeugd en zijn tijd in Irak.

Langzaam krijg je sympathie voor Billy en ga je langzaam van hem houden. Helemaal als hij zich ontfermt over een meisje dat als afval uit een rijdende bus gegooid wordt. Langzaam bouwen die 2 een band op en als het moment daar is dat Billy moet vluchten en achter zijn geld aan gaat, neemt hij haar mee.
En terwijl die twee reizen, schrijft hij ondertussen zijn verhaal en als zij bij Bucky aankomen, wordt niet alleen hun band sterker en intiemer, het verhaal wordt ook doorgeschreven.

Leuk om te vermelden dat King ook even het Overlook hotel erbij betrekt!

Op dat moment sluit je Billy en Alice volledig in je hart en in je hoofd zie je die twee ook echt leven. Op het moment dat Billy zijn laatste schot heeft gelost, gaat alles mis. Vervloekte Marge! En terwijl ze aan hun terugreis beginnen, ga je ook sneller lezen, want er gaat iets goed mis! Die vervloekte Marge zou Billy zeggen!

 

Het plot is alles wat ik niet had verwacht. Zowel van King als van het verhaal. King staat bekent om zijn fantasie en magie. Dit verhaal bevat geen sprankeltje King magie, want het is een gewoon verhaal zeg maar. Maar oh, het einde…. Ik heb het gewoon even dichtgeslagen en wezen douchen. Ik moest het echt even loslaten zeg maar. (En ja, ik ben een emotielezer haha. In mijn hoofd zie ik het verhaal en soms als er iets gebeurt, kan ik daar even van slag raken). Toen ik het verhaal uithad, baalde ik ook even. Ik wou heel graag weten hoe het verder ging met Alice en co.

 

Ook al is geen King magie boek, dit boek is een pareltje! Super geschreven, vlot, met humor en liefde. Een boek om van te genieten!

 

 

Spanning: 4

Originaliteit: 5

Psychologische ontwikkeling personages: 5

Leesplezier: 5

Schrijfstijl: 5

Plot: 5

 

Dagboek van mijn verdwijning van Camilla Grebe

Titel: Dagboek van mijn verdwijning

Auteur: Camilla Grebe

Uitgeverij: Cargo

Aantal pagina’s: 384

Publicatiedatum: 25 oktober 2018

Recensie door Lilian

Waardering: 5 kraaien

Auteur:

Camilla Grebe (1968) is geboren in Älvsjö (Stockholm, Zweden). Zij is succesvol ondernemer en bekleedde verschillende topfuncties in de zakenwereld. Voor zij haar eerste soloboek publiceerde, schreef ze zeer succesvol in samenwerking met Paul Leander-Engstrom en met haar zus Åsa Träff.

Achterflap:

Acht jaar geleden vond Malin Brundin in het bos het skelet van een meisje. Nu is ze politieagente en wordt deze coldcasezaak opnieuw geopend. Samen met profiler Hanne Lagerlind en inspecteur Peter Lindgren probeert ze de jaren oude moord op te lossen. Hanne doet haar best haar beginnende dementie te verbergen door nauwgezet een dagboek bij te houden over alles wat ze zou kunnen vergeten. Dan verdwijnen zowel Peter als Hanne. Hanne wordt volledig uitgeput en uitgedroogd teruggevonden, ze heeft geen idee wat er met haar is gebeurd en haar dagboek is verdwenen. Peter wordt nog steeds vermist.

Wanneer vervolgens het lichaam van een vrouw wordt gevonden op dezelfde plek waar ooit de overblijfselen van het meisje lagen, wordt duidelijk dat deze twee moorden en Peters verdwijning met elkaar te maken hebben.

Cover:

De cover is niet erg origineel, één oog prominent op de cover, dit keer is het een oog met winterse invloeden, zoals rijp en sneeuw. Het is niet direct een cover die mij aanspreekt.

De titel is wel een trigger: “Dagboek van mijn verdwijning”, zeker met de tekst op de achterflap dat het over een dagboek van een vrouw met dementie gaat en die dat probeert te verbergen. Erg benieuwd hoe het dagboek in het verhaal verweven gaat worden en wat voor invloed het heeft op het verhaal.

Mijn mening:

Het verhaal speelt zich af in Zweden, in het dorpje Ormberg. Het is een dorpje waar de tijd stil lijkt te staan. De dorpelingen kennen elkaar allemaal door en door en er blijft geen geheim bewaard, of toch wel? Zo gaat er al jaren een verhaal in de rondte over de “spookbaby” en niemand weet zeker of het een verzinsel is of een waarheid betreft. Het gehuil van de “spookbaby” is door een aantal mensen gehoord in het bos. Dat is ook de plek waar Malin, Kenny en Jake regelmatig wat gaan drinken. Zo ook op een koude avond in 2009, wanneer Malin op een skelet van een meisje stuit, onder een steenhoop.

Als in 2017 de cold case “Het meisje van Ormberg” wordt heropend, wil het toeval dat Malin, die ondertussen bij de politie werkt, op de zaak wordt gezet. Zij kent als geen ander de streek en samen met haar collega Manfred en twee gedragstherapeuten, Hanne en Peter, gaan ze op zoek naar de identiteit van het meisje en de ware toedracht van de moord.

Hanne en Peter zijn een stel en komen net terug van een geweldige vakantie in Groenland. Ze hebben de reis eerder afgebroken om aan deze zaak te werken, tot ongenoegen van Hanne. Het rustgevende landschap in Groenland gaf Hanne een fijn en goed gevoel. Zo goed dat ze eigenlijk nooit meer weg wilde. Ze lijdt aan een vorm van dementie, haar kortetermijngeheugen is aangetast en om dit te verbloemen houdt ze alles bij in een dagboek.

Het onderzoek laat de dorpelingen niet koud en ze bemoeien zich er dan ook graag mee. De verdenking schuiven ze al snel af op de vluchtelingen die in het dorp onderdak en huisvesting hebben gekregen in één van de lege fabrieken. Er staat veel leeg in het dorp, zo is het provisorische politiebureau ondergebracht in een oud gebouw, dat dienst deed als supermarkt.

Gedurende het onderzoek naar de identiteit van het meisje onder de steenhoop, verdwijnen Hanne en Peter. In eerste instantie waren ze nog niet als vermist opgegeven, totdat Hanne door een voorbijganger in een auto word meegenomen en haar naar het ziekenhuis brengt.

Jake was op dat moment ook aan de rand van het bos en heeft Hanne op blote voeten uit het bos zien komen lopen, ze was compleet gedesoriënteerd. Jake had zo zijn redenen om niet gezien te worden en hij was dan ook blij dat de automobilist die langs kwam, Hanne meenam. Jake vindt het notitieboekje van Hanne in de sneeuw en neemt het mee.

Peter blijft onvindbaar en het onderzoek naar “het meisje van Ormberg” komt op een laag pitje te staan. Alle tijd en energie gaat naar het vinden van Peter. De zoektocht wordt bemoeilijkt door het feit dat Hanne zich niets meer herinnerd, zeker zonder haar dagboek.

Gaan ze Peter nog vinden en komt de waarheid uiteindelijk nog boven water over wat er met “het meisje van Ormberg” is gebeurd? Waarom wil Malin niet meer in Ormberg leven, wat is er jaren geleden voorgevallen dat ze alles achter zich lijkt te willen verbranden? Waar komen die heftige gevoelens vandaan?

Als je ergens van wegvlucht, pas dan op dat je niet eigenlijk wegvlucht van jezelf.

Camilla Grebe zet een prachtig verhaal neer met een mooie boodschap, ze weet je echt te raken!

De omgeving wordt zo goed beschreven dat je er rond zou kunnen lopen en alle plekken, prachtig of vervallen zou herkennen. De personages zijn krachtig en goed uitgewerkt. Er zitten een paar personages tussen die je het liefst een keer flink door elkaar wilt schudden en een ander zou je het liefst een dikke knuffel geven. Dit verhaal met al zijn personages, prachtige en soms deprimerende omgeving kruipt onder je huid en ik zie nu al op tegen het feit dat ik in een nieuw verhaal moet beginnen. Dit boek moet eerst even van me losweken.

Ormberg is zo ontzettend klein dat zulke onwaarschijnlijke toevalligheden  vanzelf  waarschijnlijk  worden.

Ik kan nog wel even doorgaan met beschrijven hoe goed dit boek is, maar ik raad je aan om deze op je “Nog Te Lezen”-lijst te zetten, want dit is een pareltje!

Mijn beoordeling:

Originaliteit: 5

Leesplezier: 5

Psychologie: 5

Spanning: 5

Plot: 5

Vijf vette kraaien van mij voor Dagboek van mijn verdwijning van Camilla Grebe.

Lilian