Interview met Ronald van den Broek

 

Hoi Ronald, onze leden van Thrillerlezers! zijn altijd nieuwsgierig naar de auteur achter het boek, zou jij je in Veertien Woorden aan hun kunnen voorstellen?

Een gedreven auteur van spannende verhalen met liefst een dubbele twist aan het slot.

 

Wanneer kwam je erachter dat je eigenlijk boeken wilde schrijven en hoe heb je dat kunnen verwezenlijken?

Als jongetje van elf kwam ik erachter dat ik het ontzettend leuk vond om spannende verhalen te verzinnen en omdat ik ze niet wilde vergeten ben ik ze gaan opschrijven. Daarmee begon de liefde voor schrijven. Rond diezelfde tijd ben ik aan een dagboek begonnen en verdween de fictie naar de achtergrond. Pas heel veel later ben ik weer begonnen met het schrijven van spannende verhalen. Ik stelde het steeds uit en het werd een soort wens om het schrijven na mijn pensionering serieus op te pakken. Zo’n twaalf jaar geleden vroeg ik me ineens af waarom ik nog zo lang moest wachten. Toen realiseerde ik me dat het absurd was om iets wat je zo graag wilt doen uit te stellen. Ik ben toen gewoon maar begonnen en binnen twee jaar verscheen mijn eerste thriller Varkensbloed in chocolade.

 

Is jouw werk als jurist goed te combineren met het schrijverschap? Wilde je als klein jongetje al jurist worden? Nee, lijkt mij, maar wat dan wel?

Haha, nee ik had eigenlijk geen idee wat ik wilde worden. Ik vond heel veel dingen leuk en had moeite met kiezen. Ik ben na mijn middelbare school begonnen in de verpleging, maar omdat ik het leren miste, ben ik overgestapt naar de universiteit om Gezondheidswetenschappen te studeren. Na de studie was er weinig werk in deze sector en ben ik in de ict belandt als programmeur en analist. Iets totaal anders. In de avonduren ging ik uit interesse Rechten studeren en zo ben ik uiteindelijk jurist geworden.

Het fijne van boeken schrijven is dat je je steeds in een andere wereld kunt onderdompelen. Zo kan ik dus doorgaan met het ontdekken van nieuwe dingen zonder dat ik steeds van baan hoef te wisselen. Dit zeg ik uiteraard met een vette knipoog want mijn huidige baan vind ik net als het schrijven ontzettend leuk. Ik lijk eindelijk mijn draai te hebben gevonden.

 

Veertien Woorden is alweer je 5^e boek, waar haalde je het onderwerp voor dit verhaal vandaan?

Het globale idee komt meestal vanzelf als ik een aantal dagen in mijn eentje een onbekende stad bezoek. Veertien woorden ontstond al in de rij voor de securitycheck op Schiphol. Zo graag wilde het verhaal het daglicht zien. Degene die het boek hebben gelezen weten waar ik op doel. 

 

In dit boek is er ook een ‘rol’ weggelegd voor de stad Amsterdam, niet zo gek omdat je er zelf woont, wat heeft jou destijds doen besluiten om het Utrechtse om te ruilen voor het Amsterdamse?

Ik ben geboren en deels opgegroeid in Utrecht (en Nieuwegein – waar mijn thriller Beschermduivel zich afspeelt). Ik ben gaan studeren in Maastricht (de locatie van Fantoomzoon) en wilde daarna graag naar Amsterdam. Deze stad trok me enorm aan. Ik denk met name de vrijheid die je er voelt en ervaart. En de verscheidenheid aan mensen die vanuit iedere hoek in Nederland en daarbuiten naar deze stad komen, maakt dat je je er heel snel echt thuis voelt en nooit hoeft te vervelen.  

 

Wat is jou meest favoriete plek in Amsterdam (buiten je eigen huis)?

Dat zijn De Pijp en het Vondelpark.

 

Je was zelf ook in New York, de belangrijkste stad in je boek? Welke plek moet iemand zeker gaan bezoeken en loop je dan ook die beroemde boekenwinkel binnen?

Dat zijn heel veel plekken, maar in Veertien woorden komen ze volgens mij allemaal voorbij: de pier bij de Hudson rivier, Central Park, Bryantpark, de High Line, Dumbo in Brooklyn, maar vooral dralen door de verschillende wijken en straten van Manhattan. En ja, natuurlijk Rizolli Bookstore.

 

Ik vind zelf dat je een geweldige openingsscéne hebt geschreven, eentje die de lezer meteen verder het verhaal in trekt, maar ik moest er ook wel erg om lachen. Zit jij soms ook lachend achter je bureau, om de situaties die je zelf creëert, of ben je veelal heel serieus? Hoe kwam je op deze openingsscéne?

Dank je wel. Ik zie dat als een enorm compliment. Ik zoek in mijn verhaal altijd naar een unieke manier waarop slachtoffers aan hun einde komen, dus messen en pistoolschoten zul je in mijn boeken weinig aantreffen. De openingsscene ontstond na een nachtmerrie waarin mij hetzelfde overkwam als Dimas. Ik ben de volgende ochtend gaan Googelen of deze vreselijke gebeurtenis ook werkelijk plaatsvindt en na het bekijken van diverse misselijkmakende youtubefilmpjes was ik ervan overtuigd dat dit een plekje moest krijgen in Veertien woorden. Absurde scenes, hoe gruwelijk ook, zijn vaak lachwekkend, dus ik zit vaak met rillingen over mijn rug en tegelijkertijd een glimlach op mijn gezicht een ijzingwekkende scene uit te werken.

 

Ook viel het mij op dat er een flinke hoeveelheid kleurrijke personages in je boek voorkomen. Was dat meteen vanaf de allereerste opzet van je boek een bewuste keuze, of groeit zoiets als je, al schrijvende, verder komt in je verhaal?

Dat groeit. Maar zoals dat ik niet houd van de standaard manier van hoe een slachtoffer aan zijn of haar eind komt, vind ik het belangrijk en leuk om me te verdiepen in de verscheidenheid en diversiteit van personages. Deze laat ik graag terugkomen in mijn boeken. De dronken rechercheur met Parkinson kent iedereen ondertussen wel, dus het is tijd voor meer verscheidenheid.

 

Zonder te veel spoilers weg te geven werden er bepaalde fictieve zaken op het einde, en die in feite onmogelijk leken, in de echte wereld toch ineens mogelijk en bijzonder actueel. Hoe was dat om daar tijdens dit boek ineens achter te komen?

Dat vond ik aan de ene kant enorm schokkend en aan de andere kant bevestigt dat het dogma dat de werkelijkheid onvoorstelbaarder en gruwelijker is dan een fictieschrijver ooit kan verzinnen.

 

Maak jij gebruik van vaste mensen die eerst je manuscript doorlezen, of heb je juist liever een betrouwbaar familielid, vriend of partner? Hoe gaat dat bij jou in zijn werk?

Ik heb meerdere proeflezers waarvan ik weet dat ze kritisch en eerlijk zijn. Ik neem hun opmerking ook altijd ter harte en pas het verhaal er op aan.

 

En dan is het zover: je boek komt uit. Hoe zorg je ervoor dat je zoveel mogelijk mensen kan bereiken?

Via social media. Ik vind het ontzettend leuk om reacties te krijgen van lezers en daar iets mee te doen. In Veertien woorden is bijvoorbeeld de naam van het personage Claudia afkomstig van een lezer. Al is het in een thriller natuurlijk altijd de vraag hoe het uiteindelijk afloopt met het personage dat jouw naam draagt. Het geeft een extra dimensie aan het boek.

De uitgever benadert bloggers en maakt reclame via kranten en tijdschriften. Maar uiteindelijk moet het boek het hebben van mond-op-mondreclame. En een portie geluk. Dat iemand met een groot publiek enthousiast is over je boek en dat uitdraagt.

 

Welke auteurs lees je zelf graag, en welke genres zijn favoriet of juist niet? Wat is je meest geliefde boek aller tijden? En las je onlangs nog een aanrader?

Harlan Coben, Baldacci en zeker ook Michael Robotham zijn mijn favorieten. Thrillers dus, maar de laatste tijd lees ik ook meer romans. Waaronder een absolute aanrader: Onder Buren door Juli Zeh.

En mijn favoriet allertijden is de Groene Bloem Trilogie door Floortje Zwigtman. Het gaat over een jongeman die opgroeit in het Londen van Oscar Wilde in de 19^e eeuw.

 

Ben je al bezig met een nieuw boek, een nieuw plot, nieuwe personages? Kan je er al iets aan ons over kwijt?

Ik ben inderdaad bezig met boek 6. Ik kan er nog weinig over kwijt, maar er komen interessante en kleurrijke personages in voor.

 

Ronald, heel erg bedankt voor het beantwoorden van onze vragen en heel veel succes met Veertien Woorden.

Dank je wel voor de leuke originele vragen.

 door Karin K.

Thrillerlezersblog: ‘14 Woorden’ geschreven door Ronald van den Broek

‘14 Woorden’ geschreven door Ronald van den Broek

 

Een aantal bizarre ongevallen, of zijn het tactisch geplande moorden? De New-Yorkse FBI agent Jasleen Martens wordt ermee geconfronteerd en stuit op een paar vreemde overeenkomst tussen de vermeende slachtoffers. Ze zijn namelijk allemaal van oorsprong Nederlands en het getal veertien duikt telkens op. Een verhaal dat zich afspeelt in en rond New York maar ook in Nederland.

Het maakte me wel nieuwsgierig naar wat hierachter zou zitten.

Haha, al meteen vanaf de allereerste bladzijde zit ik in een bloedstollende en spannende scéne die mij snel op het puntje van mijn stoel doet belanden. En toch moet ik er ook enorm van lachen. Origineel, ongeëvenaard en super spannend. Na dit eerste hoofdstuk komt het verhaal in een iets rustiger vaarwater maar dat is logisch, dit is geen tempo dat je een heel boek door wilt (en kunt) lezen. Maar wat een heerlijke start waardoor je direct het verhaal in wordt gezogen.

Het verhaal gaat verder met een aantal verschillende ongevallen die, op het eerste oog, niets met elkaar te maken hebben. Pas enige hoofdstukken later doet Jasleen Martens haar intrede en met haar komst start ook het onderzoek naar die verschillende onheilspellende gebeurtenissen.

Jasleen is een vrijgevochten sympathieke vrouw die voornamelijk leeft voor haar werk en zich verder af en toe ontspant met wat losse, niet al te serieuze relaties. Haar familieband is niet super hecht maar ze voelt een grote verantwoording voor haar iets oudere zus en het grote verdriet dat ze samen delen.

De dragende personages in Ronalds’ 14 Woorden zijn flink uitgediepte karaktervolle figuren.

De schrijfwijze is beeldend en verhalend, met een luchtige humorvolle ondertoon en vol met leuke vergelijkingen. Het zijn over het algemeen vrij korte hoofdstukken, waarvan de meeste eindigen in kleine cliffhangertjes. Door dat alles leest het gewoon enorm plezierig en snel weg, je wilt het niet meer wegleggen.

Het plot is verrassend en origineel. Kleurrijke types uit verschillende lagen van de bevolking, nationaliteiten en genders, trekken langs het oog van de lezer en zorgen voor veel afwisseling waardoor het continue een boeiende leeservaring is en blijft. Ook nodigde dit boek mij weer eens uit om opzoek te gaan naar diverse onderwerpen die in het verhaal worden aangesneden en die ik dus ook terug kon vinden door even te Googlen. Ik vind dat zelf altijd heerlijk, als een auteur feiten vermengt met fictie en ook bestaande locaties omschrijft. Zo kon ik, als ex-Amsterdammer, mijn hart ophalen in heel wat echt bestaande Amsterdamse locaties, bars, stadsdelen etc. maar uiteraard is dat absoluut niet nodig om plezier te beleven aan het verhaal. Ik ben nog nooit in New York geweest, waar het grootste gedeelte van het verhaal zich afspeelt, maar ik kan mij er nu wel een levendige voorstelling van maken en voor de lezers die er wel zijn geweest zal dit waarschijnlijk weer een punt van herkenning opleveren.

En dan, als je helaas aan het einde bent gekomen (want het had nog best wat langer mogen duren), komt daar nog een laatste twist en cliffhanger… Ik zeg niks maar ik hoop, ik hoop … Haha!

Ik geef 14 Woorden 4 Kraaien.

Karin K.

Win Fantoomzoon van Ronald van den Broek GESLOTEN

 Hoe los je een moord op als de dader geen motief lijkt te hebben?  Op het plaatselijke kerkhof in Maastricht wordt een gewurgde puber aangetroffen. De CEO van een internationaal opererend bedrijf overlijdt tijdens een pikant  seksavontuurtje en de flamboyante ontwerper en creatief directeur van modehuis MonPote wordt geëlektrocuteerd tijdens een interview met een journalist.  De Amsterdamse rechercheur Irisa Romijn krijgt de leiding over het onderzoek, maar ziet geen enkel verband tussen de moorden. Ondertussen wordt ze afgeleid door problemen met een starre officier van justitie en onrustige demonen uit haar eigen recente verleden.  De klokt tikt genadeloos door terwijl de druk op Irisa en haar team om deze zaken op te lossen steeds verder toeneemt, want het volgende slachtoffer kan elk moment vallen…

Ik las het boek zelf al eerder en kan het echt aanraden. Dus meedoen maar,

Wat is er met de cover van dit boek aan de hand? Stuur je antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Fantoomzoon.

Deel de actie op jouw tijdlijn! En wordt lid van onze facebookgroep, want we gaan op naar de 11.000 natuurlijk.

Fantoomzoon van Ronald van den Broek

 

Soms sla ik mezelf tegen mijn hoofd om de totale snuggerheid die ik kan bezitten op bepaalde momenten. Ik heb al een paar keer naar het boek gekeken en me afgevraagd waarom het Fantoomzoon heet en er Fanzoon op de cover staat...

Dus na 10 keer kijken heb ik het door. Applaus.

 

Mooi hoe Ronald heel geloofwaardig beschrijft hoe een stoere chick tijdelijk gestationeerd wordt tussen de Limburgers. Wat doet de auteur het goed om gewoon in woord en daad uit te leggen wat de culturele verschillen zijn tussen de Randstad en Limboland. Het directe tegenover het ommuurd praten en er als Hollander nooit echt bij horen. Als je direct bent, ben je bot. Maar indirectheid is voor Hollanders juist weer... vul maar in.

 

Irisa is tijdelijk op eigen verzoek in Limburg geplaatst en telt de dagen af dat ze terug mag gaan werken in de Randstad. Heel droog staat er dat na het zoveelste cultureel verschil ze de dagen telt wat ze er nog moet werken.

 

Er vinden 3 totaal verschillende moorden plaats die niets met elkaar te maken lijken te hebben. Maar he.... het is een thriller. Dus dat antwoord weten we al. Maar de weg daar naar toe is heerlijk geschreven: wat heftige details, plotwendingen en wat bijzondere personages duiken op.

Irisa onderzoekt met haar team de moordzaken. Intussen is er aardig wat gekonkel bij en tussen de mensen van het rechercheteam. Ook lijkt Irisa verdriet van vroeger mee te zeulen, wat langzaam duidelijk wordt.

 

De hoofdstukken van Irisa beginnen met een cijfer. De andere hoofdstukken met het andere personage Vincent speelt zich in de jaren 80 af en starten met een zin uit bekende nummers van die tijd. Als groot muziekliefhebber onder andere van de jaren 80 muziek, word ik wel steeds afgeleid en moet soms echt even een nummer aanzetten.

Het leven van Vincent is niet iets om jaloers op te zijn. Een weinig liefdevolle moeder, getreiterd worden door leeftijdsgenootjes en nog een verminking oplopen ook.

 

Tegen het einde komen alle puzzelstukjes op de goede plek te liggen. En sla je het met een zeer tevreden gevoel het boek dicht. Conclusie met Fantoomzoon heb ik mooie leesuurtjes gehad.

 

Een dikke vier kraaien

Anders dan anders met Ronald van den Broek

Recent kwam Fantoomzoon uit van Ronald van den Broek en ik mocht hem al lezen...en hij is erg goed.

 Al zijn hele leven verslindt hij thrillers en sinds het verschijnen van de eerste Nicci French is hij verslingerd geraakt aan het genre literaire thriller.

Het lezen van thrillers en schrijven van verhalen leidde in 2014 tot de eerste serieuze aanzet van een manuscript. Na ruim anderhalf jaar uitdenken, schrijven en schaven werd zijn eerste literaire thriller Varkensbloed in chocolade , met een prachtige cover, uitgegeven.

In 2016 verscheen  Beschermduivel en in 2019 Mijn kartonnen broeren nu in 2021 dus Fantoomzoon.

(bron:website Ronald)

Voor nu beanttwoordt Ronald de wat andere vragen dan die gewoonlijk gesteld worden:

Wat maakt je kwaad?

Ik word niet zo snel kwaad, maar als ik iets moet noemen is dat onrecht of wanneer iemand iets beweerd wat echt niet waar is. Met al dat fake news de laatste tijd, maak ik me dus iets vaker boos dan voorheen. 

Geloof jij in toeval?

Als echte beta ben ik geneigd om 'ja' te zeggen, maar het is soms ook wel spannend en fijn om te denken dat toeval niet bestaat en dat we onderdeel zijn van een groter plan. Karma is ook zo iets. Als karma bestond zou de wereld er waarschijnlijk een stuk mooier uitzien.

Welk nummer doet pijn aan je oren?

Liefdesliedjes van volkszangers kan ik echt niet aanhoren. Andre Hazes uitgezonderd, maar ik woon dan ook in zijn geboortestraat in De Pijp in Amsterdam. 

Welk nummer blèr je altijd zo hard mogelijk mee?

Een guilty pleasure: Ich bin wie du van Marianne Rosenberg. In de kroeg na een paar biertjes. 

Ich bin wie du (om het even te horen)

Met welk bekende persoon zou jij wel een avondje willen gaan stappen?

Robbie Williams. Volgens mij kan je erg lachen met hem en ook een goed gesprek voeren. 

Waarvan word jij super-enthousiast?

Een middag schrijven buiten op een terras of een wandeling door een vreemde stad.

Waar werd je voor het laatst stil van?

Het nieuws dan een baby werd gevonden in een ondergrondse container. Wat heeft iemand tot deze wanhoopsdaad gedreven? 

Speel je wel eens vals in spelletjes?

Nee, tenzij ik door heb dat mijn tegenspeler vals speelt, dan wordt het een uitdaging op zichzelf om zo goed mogelijk vals te spelen.

Welk beroep zou je nooit kunnen uitoefenen?

De persoon die dieren dood in een slachthuis. Ik vind mezelf daarin wel hypocriet, want ik eet zelf wel vlees (met mate, maar toch). 

Wanneer heb je voor het laatst gedanst?

Dat was voor de coronacrisis of misschien even kort en stiekem toen de gordijnen dicht waren. 

Kan jij tolerant zijn voor intolerante mensen?

Ja, want ik denk altijd dat elke gedraging (dus ook intolerantie) ergens vandaan komt en dat de meeste mensen (op den duur) wel tot bezinning komen.

Word je liever aangevallen door een hond of een zwerm bijen?

Beide geen fijn idee, maar dan toch door een hond. Liever één tegenstander dan een hele zwerm.  

Welke film vond je verschrikkelijk?

De Netflix-film I'm Thinking of Ending Things. Ik had me erg op deze film verheugd omdat hij zwartgallige humor zou bevatten, maar ik vond hem gewoon erg saai.

Welke film kan jij wel duizendmaal zien?

Into the Wild. Fantastisch verhaal en mooie beelden van de natuur in Alaska.

Wat bestel je bij McDonald's?

Mc Nuggets en een bananenmilkshake.

Welke foto staat er als achtergrond op je tablet/laptop?

Op mijn privé-laptop de cover van mijn nieuwste thriller fantoomzoon en op de laptop van mijn werk een straatbeeld van Hellskitchen, een wijk in New York.

Als je nog maar 1 boek zou mogen lezen, welk zou je dan nemen?

Zonder twijfel de trilogie van Floortje Zwigtman, Een groene bloem.

Wat zou je eten als laatste avondmaal?

Biefstuk Bali van Loetje met patatjes en een salade. En een crème brulee als dessert. 

Wat staat op de eerste plaats op je bucketlist?

Afgelopen jaar mijn all time nummer 1 afgewerkt: een helikoptervlucht boven Manhattan; geweldig!

De opleiding Scenarioschrijven staat nu bovenaan de lijst. Zodra de coronamaatregelen versoepeld worden en fysiek les volgen weer mogelijk is, ga ik daaraan beginnen.     

Welk dier omschrijft jouw persoonlijkheid?

Dat is een lastige. Sociaal, beheerst en reislustig. Misschien een trekvogel die van warmte houdt.

Wie zou de hoofdrol in de verfilming van je boek moeten spelen?

Carice van Houten. Ten eerste zou dat een enorme eer zijn. Bovendien zet zij ieder personage geweldig neer.