Titel : De Rode Magneet
Auteur : Bertina Mulder
Uitgeverij : Paris Books
ISBN : 9789492179968
Je leest de titel en … denkt bwah.
Je ziet de cover en … mwah.
Je leest de flaptekst en … twijfelt.
Je lees de eerste zinnen en … vooraleer je het beseft zit je enkele
hoofdstukken verder.
Ruimtemissies, NASA, … een erg apart interessegebied. Geen thema wat mij direct triggert, iets wat
bij velen ook het eerste idee is vrees ik.
En toch mag je je er niet door laten leiden.
Eén cabine, twee mannen, twee vrouwen met een gezamenlijke missie :
een kolonie starten op Mars. Men maakt
er zelfs een heuse mediashow van waarbij camera’s gehangen worden in de raket om
het de mensen op Aarde mogelijk te maken de vier reizigers te volgen. Meteen ook winstgevend voor de sponsors en
aangenaam voor de achterblijvende familieleden.
Maar al snel blijkt dat de gedrongen ruimte van de raket een uitstekend
klimaat is om wantrouwen te laten groeien.
Mulder heeft het boek zeer duidelijk opgesplitst in twee delen. Waarbij het eerste stuk het verhaal vertelt
over de start van de eerste missie. En het tweede deel 26 maanden na de landing
van het eerste team de leden van de volgende missie op Mars volgt. De hoofdstukken zijn kort. Dat in mix
met een zeer vlotte en duidelijke schrijfstijl zorgt ervoor dat je
telkens weer denkt : ’Ach wat kan het kwaad.
Nog één hoofdstuk.’ Wanneer er
een sprong in de tijd is wordt er onder de hoofdstuknummering de tijdsbepaling
aangegeven, wat ik toch best zeer handig vond.
Er is eveneens afwisseling wat betreft plaats en personages. De ene keer is het een hoofdstuk waar het
live programma De Rode Magneet in de kijker staat, de andere keer richt de
schrijfster zich op de ontwikkelingen in de ruimte of volg je mee wat er zich
op de thuisbasis afspeelt.
‘Hij
weet nog precies wat hij voelde toen hij zijn oma hoorde praten in de keuken
terwijl hij buiten onder het raam zat te lezen.
‘Ze hadden nooit een kind moeten nemen’ ‘
Wat direct opvalt is de warme aard die Mulder gebruikt. Je voelt haast dat haar personages dicht bij
haar hart liggen, dat ze hen door en door kent.
Ze zijn allen één voor één zeer goed uitgetekend waardoor je als lezer zowel
de hoofdpersonages alsook bijvoorbeeld de presentatrice of co-presentator
beeldig kan voorstellen. De emoties die de
auteur implementeert zijn waarneembaar vanaf de eerste pagina’s, wat mede een
grote rol speelt bij het constante nieuwsgierige gevoel dat de lezer
overvalt. Je voelt je verbonden met hen.
‘
‘Neeeee!’ De ijselijke schreeuw van Norah snijdt door de stilte.’
Dat ingetogen, emotionele gevoel daar blijft het niet bij. De problemen waar beide teams met
geconfronteerd worden zorgen tevens voor een doorlopende, bevreemdende angst
die rond sluimert in zowel de cabine als in het hoofd van de lezer. De achterdocht die in de ruimte meer gestalte
krijgt hangt haast als een geest rond jou terwijl je het verhaal verder leest. Knap gedaan om toch verdriet en angst de
boventoon te doen krijgen in een boek waar op het eerste zicht Mars de hoofdrol
kreeg. Nog maar eens het bewijs dat je
heel soms out of the box moet denken.
Hoedje af voor Bertina Mulder want het lijkt me toch een kunst om
het wetenschappelijke aspect zo neer te pennen dat zelfs een leek (zoals ik) de
weinige technische passages kan begrijpen.
Je merkt dat de auteur gigantisch veel energie gestoken heeft in
research. Al bij al is ‘De Rode Magneet’
een whodunit waarbij er tevens een kwinkslag is naar het winstbejag in de
farmaceutische industrie en milieuproblematiek.
Het is een verhaal dat laat zien hoe principes je gedachten kunnen
overmeesteren !
Je leest het laatste woord van ‘De Rode Magneet’ en denkt … waarom
was ik in het begin zo aan het twijfelen.
Vijf kraaien
Ann
