Kort geding met Bambi lust je rauw van Caroline de Mulder

 

Een nieuw item dit jaar!

Kort geding is een boek gelezen door minimaal twee personen die kort maar krachtig vertellen wat zij van het gelezen boek vinden.

De eerste is het boek met de opvallende titel Bambi lust je rauw.

 

Hilona:

Bambi lust je rauw van Caroline de Mulder vertelt het heftige verhaal van Hilda een bijna zestienjarig meisje dat samen met haar aan alcohol verslaafde moeder woont. Ze is leider van een gewelddadige jeugdbende. Via het internet leggen ze contact met zogenaamde sugardaddy’s die ze vervolgens afpersen waarbij geweld niet wordt geschroomd. Het veelvuldig gebruik van straattaal maakt dat ik maar lastig in het verhaal kom, het haalt voor mij enorm de vaart eruit wanneer ik na elke zin achterin het boek moet opzoeken wat er wordt geschreven. Gelukkig wordt dit halverwege het boek wat minder en dan leest het stukken beter. Totdat ik de laatste bladzijde heb gelezen en het spoor compleet bijster ben. Ik heb vast ergens iets gemist, dus lees ik de laatste hoofdstukken nog een keer en zelfs nog een keer, maar helaas valt het kwartje bij mij niet. Het boek heeft zeker potentie, maar het gebruik van de vele straattaal en een einde dat ik niet begrijp maakt dat dit overduidelijk geen boek voor mij is. Ik geef het boek Bambi lust je rauw van Caroline de Mulder daarom slechts 2.5 kraai/ster.

Karin

‘Bambi Lust Je Rauw’ is geschreven door de Vlaamse auteur Caroline de Mulder.

‘Effe yusu jong, doe dat ding weg, gij ziet er te panja uit.’

Het is een aanklacht tegen misbruik, vooroordeel en een falende jeugdopvang, de gevolgen zijn desastreus. Het is misselijkmakend, niet door de agressie maar door de oorzaak en met ongekende vaart haalt het uit als een dolle stier. Daarom niet geschikt voor iedereen maar wat een beeld van een naargeestig milieu. Het liet mij aangeslagen achter.

Ik geef het 4 Kraaien.

Wendy

Heel heftig! Emoties schieten heen en weer. Van boos naar verdrietig en weer die naar verwondering. Met name het eerste gedeelte vind ik taai om doorheen te komen. De overdaad aan straattaal is hier debet aan. Continu spieken op het, overigens wel handige lijstje, maakt dat ik steeds uit het verhaal moest. Het tweede gedeelte vond ik beter.

Het struggelen van een jong meisje wat voor haar leven getekend is breekt mijn moederhart. Ongeloof dat ze weg lijkt te komen met de gepleegde misdrijven. Opgelucht dat ze samen met haar moeder wegvluchten om elders opnieuw te beginnen. Hopelijk vindt Bambi het rechte pad én het Geluk.

Ik geef " Bambi Lust je rauw" 3,5 kraai

Boeken van 2021 van Ink

 

Ik vond het lastig dit jaar.

Mijn boekje met gelezen boeken doorbladerend, ontdekte ik weinig waar ik laaiend enthousiast over was. Maar ook nauwelijks wat ik echt om door de tuindeuren te gooien vond.

Laat ik beginnen dat ik dit jaar geen boek kan benoemen wat ik echt slecht vond. De boeken haalden wel gewoon minimaal een 3 en zelden een 5.

*Dit stukje was al gemaakt toen opeens een boek op schoot verscheen die doorgeworsteld moest. Het boek was mij bij uitkomst totaal ontgaan, maar het belandde op de shortlist van de Hercule Poirotprijs.

Na lezen ben ik lichtelijk verbijsterd waarom. Oké, ik geef eerlijk toe dat ik misschien te stom ben voor dit boek. Maar voor mij komt dit boek dicht bij het boek dat ik in alle jaren het minst graag las. Hoe netjes zei ik dit?
Ze vragen wel eens welk boek neem je mee naar een onbewoond eiland: als het deze verplicht zou zijn beland ik in de hel.....

Welke boeken zijn mij enigszins bijgebleven dat zijn twee boeken die zeer wisselende reacties hebben opgeroepen. Zeker het boek Valse getuige van Karin Slaughter. Een van de teamleden heeft het zelfs als slechtste boek van dit jaar. Het is dat ze zulke mooie platen maakt, anders. Mensen die het niks vinden zeggen het saai te vinden. En er wordt te veel over mondkapjes gepraat. Tja, het verhaal speelt in de huidige tijd...
Het boek kan je smaak niet zijn, maar het is geen slecht boek.

Dan vond ik Een langzaam Smeulend vuur van Paula Hawkins geweldig. Ik wil zeggen geen boek voor de grote massa, ook al verloop ze 100.000-en boeken. Een goede vriendin van mij vind dit dan weer het slechtste boek van het jaar. Een heerlijk, tergend langzaam op gang komend verhaal.

En het 3e boek wat ik goed vond is Brandende meisjes van C.J. Tudor. In de recensie op 14 maart schreef ik al:

"WAT EEN BOEK!

Eind van elk jaar kijk ik altijd terug naar welke boeken er boven uit staken. Ik weet nu al dat deze ‘Brandende meisjes’ in het rijtje van 2021 zal staan."

En vervolgde met:
Dit boek is een spekkie naar mijn bekkie. Een boek wat rustig opgebouwd wordt, langzaam onder je huid kruipt, creepy wordt en je hebt geen idee waar het heen gaat. Wat is er nu toch aan de hand? Worden mensen gek, wordt het paranormaal? Wie is toch de dader? Je zult het niet raden! Bij het spectaculaire einde vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Wat geweldig bedacht en ik zag het zo niet aankomen.

Nu begon het blog ooit om wat meer aandacht te geven aan de Nederlandse auteurs waar heel weinig aandacht toen voor was, want er waren sowieso amper boekenblogs. En nu heb ik een top 3 met alleen buitenlands. Las ik geen goede Nederlandse thrillers? Zeker wel en die wil ik dan ook even benoemen:
Evi van Tjeerd Langstraat
Het is zo ontzettend jammer dat deze man zelf zijn boeken uitgeeft. (dus minder aandacht)

Oscar van Yvonne Franssen
Spannend en op de laatste bladzijde nog een schrikken van neeeeee!

De zonde waard van Simone van der Vlugt als beste Nederlandse thriller. Spannend, heerlijk geschreven. Vorige thrillers vond ik gewoon leuk, maar deze steekt er bovenuit.

Ink

Bambi lust je rauw van Caroline de Mulder

 

Korte inhoud:

Bambi, bijna zestien, is vastbesloten om uit de ellende te ontsnappen. Ze leidt een gewelddadige jeugdbende en heeft een kleine goudmijn gevonden: zij en haar vriendinnen gaan online op zoek naar welstellende sugardaddy's die arme meisjes in bescherming willen nemen. Bambi doet zich voor als de perfecte prooi. Alleen houdt ze niet van verleiden. Al wat men haar niet uit zichzelf aanbiedt, neemt ze met harde hand. Bambi en haar bende gebruiken agressie om het geweld in hun eigen omgeving het hoofd te bieden. Bambi is prooi en jager tegelijk. Ze slaat terug, zelfs als ze niet geslagen wordt.

 

Mijn mening:

Ik geef eerst en vooral grif toe dat ik nog nooit van dit boek had gehoord voor het op de shortlist van de Hercules Poirotlijst 2021 kwam te staan. Het feit dat er een onbekende vrouw op die lijst stond, met een boek waar ik nooit van gehoord had, gaf genoeg reden om het te lezen en te recenseren. Een lange lees was het niet, het boek telt nauwelijks 140 pagina’s en zou meer als een novelle beschouwd kunnen worden. Ik was er dan ook op twee avonden volledig door.

Eerlijk: dit wordt geen positieve recensie. Het boek was absoluut mijn ding niet, het lag ver buiten mijn comfort zone. Na mijn leeservaring ben ik uit nieuwsgierigheid zelfs gaan kijken op Goodreads hoe anderen erover dachten. Mijn conclusie is: you love it, or you hate it.

I hated it.

Bambi lust je rauw volgt het zeer rauwe verhaal van de tiener Bambi, die in een wereld van ellende leeft. Noem het maar op, en ze heeft het wel meegemaakt. Haar hele jeugd is een aaneenschakeling van trauma en miserie en ellende en wat nog meer. Zo over the top, dat het ook ver buiten de grenzen van de geloofwaardigheid reikt.

Het kind, want dat is ze eigenlijk nog, besluit daarom maar om haar eigen jeugdbende te gaan leiden, en daarvoor hebben ze “het gat in de markt gevonden”, namelijk het verleiden van oudere rijkere mannen die maar niets liever willen dan jonge, kwetsbare tieners onder hun hoede nemen, natuurlijk ruil voor seks. Pedofilie loert voortdurend om de hoek. Correctie: het is er gewoon.

Bambi is de perfecte actrice. Door zich voor te doen als een weerloos slachtoffer, lokt ze de juiste type mannen gemakkelijk naar zich toe, alleen is wat zij haar aanbieden, voor haar nooit genoeg. Het is duidelijk dat ze haar eigen ellende gebruikt als een middel om haar agressie van zich af te slaan, maar ook dit stuk is vaak over (ook weer) zo over the top, dat het lachwekkend wordt. In de korte inhoud staat dat Bambi zowel prooi als jager is, en dat klopt wel degelijk. Alleen is het verhaal zo opgebouwd dat ik geen enkele keer medelijden met haar voelde, of sympathie voor haar kende. Ze is absoluut niet sympathiek, en ze heeft duidelijk haar eigen manier om haar problemen op te lossen, en net dat maakt dat ze totaal geen empathie opwekt bij de lezers.

Behalve het dunne verhaaltje – letterlijk en figuurlijk – zijn er nog wel meer dingen aan dit boek dat me mateloos irriteerden. Zo was er het straattaaltje dat voortdurend de overhand neemt in het boek. Het is op maat geschreven voor dit boek (voor de Vlamingen én de Nederlanders: aan het einde vind je een verklarende woordenlijst), en dat is ook net het probleem. Sommige woorden zijn zo vreemd, dat ik moest gaan opzoeken wat ze betekenden. En ja, dat is niet leuk in het midden van een leeservaring. Op den duur deed ik de moeite niet meer.

Nota: volgens de achtergrondinformatie van dit boek zou het verhaal origineel in het Frans geschreven zijn, en daarna vertaald, waarbij de vertaalster verantwoordelijk was voor de straattaal.

Kortom:

Bambi lust je rauw was (gelukkig) een korte leeservaring, en eerlijk? Als ik niet beloofd had het te recenseren, dan zou ik het boek niet uitgelezen hebben. Dit overkomt me niet vaak, bij Bambi gebeurde het helaas wel. De straattaal, het overdadige geweld, de antipathie voor het hoofdpersonage en de ruwe ondertoon waren er allemaal teveel aan voor mij. Anderen zullen er mogelijk van smullen, maar deze lezer deed dat helaas niet. Wil je zelf kennismaken met Bambi? Zeker doen, al is het uit nieuwsgierigheid.

Het is de eerste keer dat ik een 1 kraai geef. Hopelijk wel de laatste.

Veel leesgroeten,

Lisa