Schaduw van de Thrillerlezers- 10 jaar later

Het is oktober 2014 en ik ben een klein jaar lid van de Thrillerlezers op Facebook. Ik had de leden al eens gezien op de Avond van het Spannende boek eerder dat jaar, maar ik had ze niet gesproken. In oktober was het Thrillerfestival in Zoetermeer en nu hadden we afgesproken dat ik ze zeker zou begroeten. Zo gezegd zo gedaan. En dat resulteerde in een hele gezellige middag waarbij ik de groep als een, niet zo heel stille, schaduw volgde. Ik had het zo naar mijn zin gehad dat ik een verslag schreef over die middag als schaduw. En de blogster in mij was geboren.  En nu, na wat omzwervingen ben ik weer terug op het oude nest. En zal ik af en toe ook mijn mening spuien en duo’s doen. 

 Maar nu eerst mijn verslag van het Thrillerfestival. Ik twijfelde of ik wel zou gaan, maar toen Inkie zei dat ze kwam, was het voor mij ook duidelijk. Ik ben erbij! 

 Ik was vroeg bij het Stadstheater in Zoetermeer. Dus ben ik op een bankje in de zon gaan zitten. Zo zag ik al een aantal mensen komen. Zoals Mariska Noordeloos en Terence Lauerhohn. Net op het moment dat ik het koud begon te krijgen kwam een bekende aan en zijn we samen naar binnen gegaan. Ik had al een rondje over de boekenmarkt gedaan toen ik Inkie spotte bij de ingang. Na een stevig knuffel en kennis gemaakt te hebben met Wendy, Karin en Jantsje, moesten de dames naar de leesclub van het boek: Ik weet wat je hebt gedaan van Darby Kane. Maar eerst moesten toch eerst de nodige mensen begroet worden. En vooral Bert Bergs. Inkie en ik hebben iets met de man. De avonturen op de Boekenbeurs in Antwerpen zijn legendarisch. En het is altijd een feestje om die man te zien en te spreken.  

 Toen was het echt tijd om naar de ruimte van de leesclub te gaan. Ik had niet meegedaan, maar Inkie vond dat ik gewoon mee moest gaan. En ach, waarom niet? Dus ik ging als verstekeling mee naar boven. Daar bleek het helemaal geen probleem dat ik er bij kwam zitten. Na de eerste voorzichtige gesprekken met de teamleden van het blog en de nodige lachsalvo’s ( that’s me! ) en koppen koffie en thee, werd de leesclub afgetrapt door gespreksleider Wim Bax. Iedereen had het boek tot bladzijde 192 mogen lezen en de bedoeling was nu om te gaan speculeren hoe het verder zou gaan. Maar eerst was er een interview met de vertaalster van het boek, Wilma Paalman. En wat was dat leuk en interessant! Vertalers zijn bij een boek natuurlijk best belangrijk, maar je krijgt ze eigenlijk nooit te spreken. Ik vond het een cadeautje dat we deze kans kregen. Het speculeren vond ik interessant om te horen. En eigenlijk iedereen deed ook wel een duit in het zakje, en er waren ook echt verschillende theorieen. En niet iedereen was het eens, wat een

interessant gesprek opleverde. Ook voor mij, al had ik nog niks gelezen. Na de afsluiting kreeg iedereen een exemplaar van het boek zodat ze snel verder konden lezen. Ik kreeg ook een exemplaar en dat vond ik heel aardig, dus dank je wel uitgeverij Volt. 

 Eigenlijk was het daarna al heel snel tijd voor de uitreiking van de verschillende Max Vleermuizen. Onderweg naar de zaal raakte ik het team kwijt omdat ik echt even moest knuffelen met Anette ( Birdy’s boeken ) en haar man. Maar de dames hadden heel lief een stoel voor mij vrijgehouden. Over de uitreiking kan ik heel veel zeggen. En zeker niet alles positief. Want was het bij vlagen echt onbeschoft. Auteurs die de moeite nemen om via Zoom in te loggen. Vervolgens geen woord mogen zeggen, er alleen maar Nederlands gesproken wordt en zonder bedankt te worden gewoon weg worden geklikt. Echt mensen, dat kan niet! Zo ga je niet met mensen om. De muzikale intermezzo’s…Waarom muzikaal? Wat heeft dat met een boekenfeestje te maken? Leuk voor de kinderen die mochten optreden, maar het had echt 0 toegevoegde waarde. Ook werd er nog vergeten om die Vleermuizen daadwerkelijk uit te reiken. Maar dat kan te maken hebben met het feit dat er bijna geen, winnende, auteur aanwezig was. Was het allemaal negatief? Nee! In tegenstelling tot 10 jaar geleden viel de prijs dit keer niet uit elkaar… 

 Na dit “feest” was er nog gelegenheid om rond te lopen op de boekenmarkt, boeken te kopen en laten signeren en auteurs te spreken. Zo sprak ik uitgebreid met Björn van der Eynde over de Boekenbeurs en diens opvolger Boektopia. Met Floris Kleijne over zijn eerste boek Klaverblad en ik kocht zijn boek Kleinste Kwaad dat hij ook voor mij signeerde. Met Marelle Boersma over mijn favoriete boek van haar en de Crime Compagnie Club, waar ik met veel plezier lid van ben. Verrassend snel liep de ruimte leeg. En na een laatste groet, en dikke lach met Bert Bergs, gingen ook wij weg. Omdat het zo gezellig was zijn we nog even de

kroeg ingedoken, samen met Nina Verheij. Waar het onverminderd gezellig was en zelfs zo gezellig dat de foto’s ontbreken. Inkie, Wendy, Jantsje en Karin, dank jullie wel dat ik zo welkom was in de groep en ik kijk uit naar de samenwerking! Dat we maar veel boeken mogen villen!

Juul