Het gaat niet goed met Netty Geel, een jonge moeder. Haar huwelijk, haar werk, haar vrienden, haar huis: alles beklemt haar. Alleen omwille van haar zoontje Leon probeert ze er het beste van te maken. Tot het haar te veel wordt. Ze schrijft een emotionele afscheidsbrief en lijkt vervolgens in het niets te verdwijnen. Haar man geeft haar op als vermist en de politie stelt een onderzoek in, maar van Netty ontbreekt elk spoor.
Twintig jaar lang pijnigt Leon zichzelf met de vraag waarom zijn moeder hem bij zijn vader heeft achtergelaten en niets van zich heeft laten horen. Tot hij ontdekt wat er is gebeurd. De waarheid is pijnlijker dan hij ooit had kunnen vermoeden.
'Het laatste woord' wordt vanuit verschillende personages verteld. Zo begin je in 2002 te lezen vanuit Bart. Netty is dan al vermist en je weet bijna niets over de situatie. Vervolgens lees je vanuit Netty (voor haar vermissing) en je leert dit personage een heel stuk beter kennen. Het wordt dan ook al gauw duidelijk dat ze absoluut niet gelukkig is.
Vervolgens maak je weer een sprongetje vooruit en lees je weer vanuit Bart en de vermissing van Netty. De sfeer is mysterieus en je weet nog steeds niet wat er precies met Netty is gebeurd.
Dan maak je een sprong naar twintig jaar later en lees je vanuit Leon, de zoon van Bart en Netty. Maar ook hier wissel je weer af tussen verschillende personages. De hele tijd vroeg ik mij af of Netty nog leefde of was vermoord. De werkelijke toedracht blijft zowat tot het einde onbekend. Heel verrassend is het uiteindelijk dan weer niet, maar toch las het verhaal prettig.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat het verhaal langzaam opgebouwd is. Er gebeuren namelijk niet heel veel spannende dingen, maar het gaat meer de psychologische kant op. Voor mij was het helaas toch ietwat te traag, maar het was zeker leuk om eens wat van deze auteur te lezen!
Beoordeling: 3,0 kraaien
Silvie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten