Arnold is wel klaar met het leven. Sinds het verlies van zijn vrouw is de glans eraf, hij is eenzaam en alleen. Zijn buurvrouw, Elsa, heeft hem overgehaald vrijwilligerswerk te doen op de oude begraafplaats in Beilen. Dan heeft hij wat om handen en komt onder de mensen. Op een dag laat hij zijn jas op de begraafplaats liggen en gaat in de avond terug om deze op te halen. Tot zijn grote verbazing vindt hij, verstopt in de bosjes, een jongen van een jaar of zes. Hij is op blote voeten en heeft alleen een vieze pyjama aan. Arnold neemt het kind mee naar huis, maar wie is dit kind en waar komt hij vandaan? Als blijkt dat de jongen niet echt welkom is bij zijn eigen moeder, mishandeld wordt door haar minnaar, zet Arnold alles op alles om dit kind een beter leven te geven. Maar dit is niet zomaar een kind, het is een kind met een gave en een zeer duistere kant.
1 boek
4 lezers
4 meningen
Karin K:
Arnold leidt een deprimerend en eenzaam leven, nadat zijn
echtgenote Annie is komen te overlijden. Lichtpuntjes zijn z’n buurvrouw Elsa
die zich over hem heeft ontfermd en sinds kort ook de kleine en verwaarloosde
David. Totdat… Dat is het verhaal van Eerlijk Gevonden in een notendop!
Het start met een vrij spannende proloog, waarna het verhaal
verder gaat met het leven van de weduwnaar Arnold, en daar wordt je niet echt
vrolijk van. Logisch, gezien de omstandigheden, maar het wordt wel erg
uitvoerig omschreven en meermaals herhaald. De rol, het voorkomen, de
kookkunsten en vooral het vermogen van het serveren van een heerlijk kopje
koffie/thee door deze buurvrouw komt ook erg veelvuldig aan bod. Dit haalde
voor mij een hoop snelheid uit het boek. Naar mijn idee had het verhaal, zonder
al deze herhalingen, gereduceerd kunnen worden tot de helft zodat er een
boeiender novelle was overgebleven. Ook het handjevol personages was hier erg
geschikt voor geweest.
Het gegeven van de ‘gave’ van David is wel leuk maar kwam
niet heel erg geloofwaardig uit de verf. Want waarom heeft hij hiermee niet veel
eerder een positievere draai aan zijn leven geven?
Voor mij was dit niet echt een thriller. Bovendien zat er
erg weinig snelheid of spanning in, op enkele harde stukjes na die helaas niet
onderhuids wisten te kruipen.
Al met al vond ik het verhaal, voor mij, iets te veel
doorkabbelen en wisten de personages niet in mijn hart of mijn hoofd door te dringen.
Ik geef het 2,5 kraaien.
Jantsje:
Het boek begint met een spannende proloog over een opgesloten persoon.
Vanaf het eerste hoofdstuk lees je het verhaal van Arnold. Hij
is erg eenzaam nadat zijn vrouw Annie is overleden. Gelukkig krijgt hij veel steun
van Elsa, een buurvrouw. Ze is ook alleen en zorgt een beetje voor hem.
In het eerste gedeelte van het boek waren constant
herhalingen. Ik had steeds het gevoel dat ik het al gelezen had, en raakte er
soms van in de war. Dat stoorde me wel en ik kon er daardoor slecht inkomen. Misschien
heeft de auteur dat bewust gedaan om te laten zien hoe eenzaam Arnold is maar
daardoor raakte ik wat verveeld.
Het werd beter vanaf het moment dat hij David, de zesjarige
jongen vond. Het was ontroerend om te lezen hoe gek Arnold op de kleine jongen
werd en hoe goed dat hij met hem omging. Ondanks dat hij niet gewend was aan
kinderen, voelde hij hem haarfijn aan en wist wat hij nodig had.
Ik had medelijden met David. Een agressieve vader, een
onverschillige moeder. Het is daardoor geen wonder dat hij wat duisters over
zich had. Fijn dat hij zo welkom was bij Arnold en Elsa.
Vanaf het moment dat Arnold David vond tot aan het moment
dat David verdween heb ik genoten van het boek.
Er gebeurde wat activiteit en er waren weinig herhalingen. Toen
David verdween werd het boek saai en langdraderig, er waren weinig
belevenissen. Het einde van het boek was dan ook een teleurstelling. Bij een
open einde zijn er toch wat dingen afgerond maar hier was helemaal niks
afgerond. Dat zal wel in deel twee komen denk ik, want er zal wel niet voor
niks deel een op de cover staan.
Het boek krijgt van mij 2,5 kraaien.
Fany:
Eerlijk gevonden begint met een intrigerende proloog. Jammer
genoeg verdwijnt daarna de vaart uit het verhaal door een over gedetailleerde
schrijfstijl en talloze herhalingen. Het gevoel van eenzaamheid wordt wel knap
neergezet en komt binnen bij me. De meeste karakters leer ik goed kennen
en ik kan me een duidelijk beeld vormen van hen. Wanneer Arnold samen met Elsa
voor de zesjarige David gaat zorgen ben ik aangedaan door de troosteloze
situatie en afgrijselijke wereld waarin David moet leven. Bij het kersverse
paar vind dit kind eindelijk geborgenheid en veiligheid . De band tussen hen
groeit en hoewel het niet gemakkelijk is voel ik de liefde die ontstaat tussen
deze bijzondere mensen . Het duistere kantje dat zich stilaan ontwikkelt boeit
me en ik ben benieuwd welke kant het verhaal uitgaat. Eindelijk krijg ik een
thrillergevoel maar dan zakt het verhaal met de verdwijning van David terug in.
Het einde komt abrupt en ik blijf op mijn honger zitten. Soms zijn er
interessante stukken of aangrijpende scènes en de heftige thema's raken me maar
ik krijg nergens de idee van een afgewerkt verhaal. Natuurlijk is dit het begin
en is er nog ruimte om meer te ontdekken in het vervolg. Toch blijf ik achter
met het gevoel dat met dit boek nog meer had gedaan kunnen worden.
2,5 kraai
Hilona:
Het boek begint met een sterke proloog. Dat belooft wat. Vervolgens maken we uitgebreid kennis met Arnold. Arnold leidt een deprimerend en eenzaam leven nadat zijn echtgenote Annie overleden is. De eenzaamheid en de somberheid spatten van de bladzijden af en voelen erg beklemmend. Klein lichtpuntje is zijn buurvrouw Elsa. Zij probeert hem weer een beetje onder de mensen te krijgen en ook dit wordt uitgebreid vertelt. Zelf vind ik dat hierdoor de vaart flink uit het verhaal wordt gehaald en dat is erg jammer. Lange tijd kabbelt alles een beetje voort en de spanning die in de proloog zo goed voelbaar was, raak ik hier een beetje kwijt. Wat ik erg jammer vind is dat het verhaal veelvuldig in herhaling valt. Jammer dat de redacteur dit er niet heeft uitgepikt. Er komt gelukkig weer wat vaart in het verhaal wanneer Arnold David vindt op de begraafplaats. Ik heb een grondige hekel aan zijn moeder die het jochie aan zijn lot over laat. Buiten een moeder die weinig om hem geeft en zich drukker maakt over de relatie met de getrouwde Ton, wordt hij door Ton ook nog eens flink mishandeld. Arnold en Elsa ontfermen zich over de jongen en overladen hem met warmte en liefde. De zorg voor David doet ook Arnold goed. Het ontroert mij hoe zij zich samen inzetten voor deze kleine jongen en het raakt mij hoe zij steeds verder naar elkaar toegroeien. David, die behoorlijk getraumatiseerd is, krijgt daardoor weer een beetje vertrouwen in de mensheid. We leren dat David een gave bezit. Elsa herkent deze gave, zij bezit dezelfde gave, maar zij voelt ook dat de gave van David veel sterker is en dat deze een duistere kant bezit. Juist dat duistere randje intrigeert mij en ik ben benieuwd waar het verhaal naartoe gaat. Wanneer David verdwijnt zakt het verhaal weer een beetje in en kabbelt wat voort tot het abrupt tot een einde komt en mij eigenlijk nog vol met vragen achter laat. Heel eerlijk baal ik hier een beetje van. Ik houd zelf best van een open einde, maar voor mijn gevoel is dit verhaal nog te incompleet. Ik begrijp dat er nog een vervolg komt, maar toch had ik liever gehad dat er iets meer zou zijn afgerond.
Mijn eindoordeel:
Het verhaal an sich heeft zeker potentie, echter in dit deel
komt het nog niet volledig tot zijn recht. Hopelijk wordt dit in het vervolg
ruimschoots goed gemaakt.
Eerlijk gevonden van Ingrid Leungen krijgt van mij 2.5
kraai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten