Een nacht in New York – Lara Thompson

 

1932. Frances ontvlucht haar gewelddadige thuissituatie en vertrekt naar haar broer in New York. Eenmaal daar wacht de boerendochter een andere wereld, namelijk die van de glitter en glamour, louche nachtclubs maar ook geweld en racisme. Ze trekt in bij haar broer die een schim van zichzelf blijkt te zijn. Frances probeert te achterhalen wat er met haar broer aan de hand is, en samen met fotografe Agnes gaat ze op onderzoek uit.

Wanneer er iets verschrikkelijks gebeurt met haar broer, zint Frances op wraak. Ook Agnes heeft haar redenen om de betrokkenen te willen straffen. Samen smeden ze een plan om de ultieme wraak te kunnen nemen.

 

De cover, de titel én de omschrijving van het boek intrigeerden me enorm. De jaren ’30 in Amerika waren de tijd van de grote crisis maar ook de tijd van de Big Bands en glamoureuze avondkleding. Stevige tegenstellingen dus. Het begin van het boek roept die sfeer ook heel goed op. Flamboyante personages, dansfeestjes, veel beloftes maar daarnaast de keiharde realiteit. Ik was er dan van overtuigd dat het helemaal goed zou komen met mij en dit boek.

 

Maar na verloop van tijd begon er iets te knagen. Het verhaal las lekker weg, dat wel. Maar de personages bleven voor mij op afstand. Aan details ontbrak het niet, maar nergens werd ik geraakt door de gebeurtenissen. En wat me helemaal verbaasde was dat ondanks dat er heftige gebeurtenissen zoals moord, verkrachting en drugsmisbruik plaatsvinden, de auteur er telkens soepeltjes overheen stapt. Zaken die normaliter behoorlijke trauma’s zouden moeten opleveren, kwamen op mij over als onbelangrijke gebeurtenissen die je wegwuift.

Voor mij werd het verhaal hierdoor steeds ongeloofwaardiger.

 

Natuurlijk wilde ik wel weten hoe het verhaal nu zou aflopen. Zou er nog een verrassende twist aan het einde komen? Ook dat liep voor mij af op een deceptie. Het wat voortkabbelende verhaal komt wel ineens in een stroomversnelling terecht maar een verrassend eind levert het niet op. Daarvoor in de plaats bleef ik helaas met heel veel vraagtekens zitten.

 

Ik begrijp de intentie van de auteur met dit verhaal. Lara Thompson is docent film aan Middlesex University met een grote voorliefde voor film noir en de fotografie van Berenice Abbott en heeft getracht dit te verwerken in een spannende roman. Dat heeft ze voor mij echter niet waar kunnen maken.

 

Helaas dan ook maar 2,5 kraaien voor dit boek.

 

Jolanda