‘De dood suggereert het einde, maar het is slechts een begin’
De
succesvolle carrièrevrouw Alexandra besluit om samen met haar babyzoontje Max
tijdelijk naar hun vakantiewoning op de Veluwe te vertrekken omdat de relatie
met haar man haar niet gelukkig maakt. Al snel na hun aankomst daar wordt ze versuft
wakker in een busje. Ze blijkt ontvoerd. Maar waar is Max?
De toekomst
van de 16-jarige Demi wordt ruw verstoord wanneer ze zwanger blijkt te zijn van
haar vriendje. Omdat ze de baby niet wil houden maakt ze een afspraak bij een
abortuskliniek. Na een oriënterend consult wordt ze op weg naar huis
klemgereden door een busje en ook ontvoerd.
Beide vrouwen
blijken ontvoerd door dezelfde dader en hij houdt ze vast op dezelfde locatie.
Ondanks dat ze elkaar niet kennen blijken ze iets gemeen te hebben. Wat wil de
ontvoerder van ze? En hoe komen ze daar ooit nog weg?
OMG, wat was
dit een ontzettend spannende thriller! Vanaf ongeveer halverwege zat ik op het
puntje van mijn stoel en kon ik het boek bijna niet meer wegleggen.
In het begin verliep
mijn relatie met dit boek een beetje stroef. Dit lag niet aan de schrijfstijl
want de vlotte manier van schrijven én de korte hoofdstukken maakt dat het
heerlijk wegleest. Ik begreep echter in het begin niet zo goed waar de
schrijfster nu heen wilde met het personage Alexandra. Want wat was er nu mis
met deze carrièrevrouw? Dat ze én kinderen wilde én een carrière? Moest ze
daarvoor gestraft worden? Ik zag het niet. Het personage Demi zat voor mijn
gevoel beter in elkaar.
Maar wat
bleek ik het mis te hebben! Het was gewoon mijn ongeduld dat me in de weg zat. Want
hoe verder ik in het boek vorderde hoe complexer en genialer het verhaal in
elkaar bleek te zitten.
Het verhaal
zit vol met plotwendingen die je met geen mogelijkheid aan ziet komen. En ook
dat éne draadje wat voor mijn gevoel nog los bleek te zitten (ik kan helaas
niets verklappen zonder spoilers weg te geven) blijkt aan het einde naadloos in
elkaar geweven. Werkelijk alles klopt in deze thriller. Ik moest aan het einde
zelfs een traantje wegslikken, en dat bij een thriller……. wow!
Nogmaals: om
geen spoilers weg te geven kan ik helaas echt niets meer verklappen. Ik kan
alleen maar zeggen: zoek je een spannende psychologische thriller à la Nicci
French die fijn wegleest, stop met zoeken. Lees deze!!
En daarna kun
je nooit, maar dan ook echt nooit meer gewoon naar het liedje “Papegaaitje leef
je nog” luisteren!
5 Kraaien
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten