Uitgebroed met Angelique Haak

 

Jouw thrillerdebuut kwam in de afgelopen tien jaar uit.
Was je voor je debuut uitkwam al langer met schrijven bezig?

Ja en nee. Als kind schreef ik al graag verhaaltjes en toen ik een twintiger was schreef ik mijn eerste complete manuscript. In de jaren voor mijn debuut uitkwam heb ik lange tijd helemaal niets meer met schrijven gedaan (i.v.m. werk, kinderen, chronisch tijdgebrek). Pas toen ik getriggerd werd door een schrijfwedstrijd, laaide het oude vlammetje weer op en heb ik uiteindelijk mijn debuut ‘Een nieuw begin’ geschreven.

Wie was jouw eerste uitgever? Wat betekende het voor jou dat deze uitgever met jou in zee wou gaan? Weet je jouw eerste reactie nog?

De Crime Compagnie was de uitgever waar mijn debuut bij uitkwam en waar ik nog steeds voor schrijf. Ik was superblij dat ze mijn boek wilde uitgeven, want ik vond zelf dat mijn verhaal perfect in hun fonds paste, haha. Gelukkig vond Ilse Karman dat ook en toen ik met een contract op zak naar huis ging na onze eerste afspraak, geloofde ik het eigenlijk nog niet echt * knijp, knijp*. Zo’n proces van een eerste boek gaat echt in fases. Ik weet nog dat we ’s avonds uit eten gingen om het te vieren en dat mijn man zei: ‘Jaaa, nog even en dan kan iedereen het lezen.’ Op dat moment sproeide ik bijna mijn wijn over de tafel omdat ik ineens besefte waar ik me voor opgegeven had.

Is jouw debuut nog altijd van speciale waarde voor jou?

Jaaaaa, het blijft zeker een bijzonder plekje hebben in mijn hart. Ik ga ook altijd als ik in de buurt ben even spieken bij het oude politiebureau waar het boek zich voor een groot deel afspeelt. Zo’n bijzonder pand en een fijne plek in Rotterdam. En wat ook heel cool is: vorig jaar heeft mijn uitgever de serie (die het uiteindelijk geworden is) in een nieuw jasje gestoken met hele nieuwe covers die een en al Rotterdam ademen. Gers! J

 

Gebeurt het nog wel eens dat je het terug vastpakt en passages herleest?

Teruglezen vind ik vreselijk. Toevallig heb ik het onlangs wel gedaan, omdat ik meedeed aan een voorleesmarathon waarbij ik uit eigen werk mocht voordragen, maar ik zag best het een en ander wat ik nu anders zou doen… It’s a learning proces…

 

Weet je nog hoe het publiek reageerde op jouw debuut? Was het een groot succes qua leesreacties, verkoop? In Vlaanderen? In Nederland?
Ik had geen flauw idee wat te verwachten aan reacties op mijn debuut. Maar lezers waren enthousiast, dat was geweldig (alleen al het überhaupt hebben van lezers was een geweldige ervaring!). Er kwamen vragen of er nog een vervolg kwam (was ik oorspronkelijk helemaal niet van plan), fijne recensies, leuke berichten, en een paar mooie nominaties aan het eind van het jaar. Echt een beetje overdonderend was het. Helemaal toen er een aantal maanden later een nominatie voor de Schaduwprijs volgde, zo tof! Wat overigens wel grappig was: die nominatie voor de Schaduwprijs werd door ene mevrouw Kroon met haar glazen bol voorspeld. We sloten een deal dat als het uit zou komen, ik haar zou trakteren op een Brammetje (Rotterdammers weten wat dit is). Het is er nog altijd niet van gekomen, maar ze heeft het nog steeds tegoed van me! ;-)

Kwam het boek in de VN thrillergids en hoe werd het boek daarin beoordeeld?

Dat gebeurde en het boek werd met twee sterren beoordeeld. Dat was best een domper na al die mooie recensies en nominaties, maar ik was al door meerdere mensen gewaarschuwd dat de ‘vrouwenthriller’ over het algemeen niet al te beste reviews kreeg in de VN-gids en dat ze ook vaak wat ‘snerend’ waren. Eigenlijk vond ik – hoewel ik het natuurlijk liever anders had gezien dan die magere twee sterren – dat ik er nog niet eens heel slecht vanaf kwam. Ik kan me nog herinneren dat er iets instond over Jennifer Brugman die zich onder het winkelende publiek in de Koopgoot begaf en lekker over de Coolsingel scheurde waardoor Rotterdam mooi in beeld kwam. Best geinig toch?
 
Zou je het verhaal weer zo schrijven?

Qua verhaallijn zou ik niet heel veel veranderen (anders kloppen de vervolgdelen ook niet meer, haha), maar op schrijfvlak zou ik zeker wel het e.e.a. aanpassen. Ik denk dat iedere auteur als ie eigen werk terugleest wel dingen blijft zien die hij/zij later anders zou doen, en zeker bij een debuut. Maar al met al ben ik nog steeds rete-trots op dit debuut en behoudt het een speciaal plekje in mijn hart.

 

Van harte gefeliciteerd met jullie 10-jarig jubileum, Thrillerlezerts!!! (die ‘t’ is geen typefout maar een natte Rotterdamse ‘t’)