dinsdag 24 mei 2022

Sterfdag van Laura Marshall

 


 


Op 15 juni 1994 liep Travis Green door de straten van Hartstead en vermoordde elf van zijn buren. Het laatste slachtoffer was de vader van de vierjarige Cassie Colman. De vijfentwintigste sterfdag nadert en Cassie zou het verleden liever vergeten, tot ze tussen de spullen van haar moeder iets vindt wat erop wijst dat ze is voorgelogen over de moorden. Cassie kan niet meer stoppen met het zoeken naar de waarheid, maar iemand zal alles doen om die begraven te houden… 

Het verhaal begint met een terugblik naar 25 jaar terug toen Travis Green elf van zijn buurtgenoten in koelen bloede neerschoot. Gelijk zit je in het verhaal, je wilt meteen weten waarom hij dit deed, wat was zijn motief om zomaar elf mensen te vermoorden, wat dreef hem tot deze daad.

Het verhaal gaat verder in de tegenwoordige tijd en vertelt het verhaal van Cassie. Cassie vind ik een erg interessant personage, naast dat zij de dochter is van een van de vermoorde mensen verteld zij ook een ander verhaal, namelijk hoe moeilijk het soms is om voor een baby te zorgen. Ik vond dit echt een super mooi gedeelte van het verhaal omdat je ook eens leest hoe moeilijk het soms kan zijn om voor een baby te zorgen. Dat het lang niet altijd een roze wolk is waar je op zit. Daarnaast wordt er ook nog eens heel goed ingespeeld op dementie. De moeder van Cassie lijdt daar aan en ik vond ook dit enorm goed verteld. 

Het boek vond ik erg lekker lezen, je gaat er als een speer doorheen. Ik vond het alleen niet erg spannend, ik had wat meer spanning verwacht, het duurt best lang voordat dit een beetje op gang kwam. Maar door alle details over vroeger blijft het wel erg interessant en wil je blijven lezen, want de vraag blijft wat dreef Travis om dit te doen. Zodra Alison de journalist in het verhaal kwam ergerde ik mij een beetje, want journalisten kunnen natuurlijk enorm irritant zijn. Maar het eind maakt dit zeker ook weer goed.

Het eind had ik niet verwacht en kwam echt als een grote plottwist voor mij, dit maakte het ook wel erg leuk omdat ik ervan hou om tijdens het hele verhaal telkens mensen te verdenken van iets en dat het eind dan compleet de andere kant op gaat. Kortom, er had van mij best wat meer spanning in het verhaal mogen zitten, maar doordat het zo goed geschreven is en het een beetje een mysterie blijft hoe het nu zit wil je absoluut blijven lezen.

Ik geef dit boek vier Kraaien.

 

Silena

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten