Kamer 19 is het 2e deel van de trilogie van Marc Raabe, een Duitse auteur, met daarin de hoofdpersonages van Tom Babylon (rechercheur) en Sita Johanns (psycholoog).
In
deel 1, Sleutel 17, hebben we al vernomen dat Tom Babylon een groot geheim
meedraagt. De verdwijning van zijn kleine zusje Viola. Hij ziet haar nog
geregeld en praat met haar, maar hij is de enige die haar ziet en ergens diep
in hem zit het onwrikbare geloof dat hij haar ooit zal terug vinden.
In
dit 2e deel, Kamer 19, krijgen we een flink inkijkje in het jonge
leven en verleden van Sita Johanns, en dat verklaart direct waarom zij de
complexe persoon is geworden die zij nu is. Maar wat vooral verrassend is, is
dat het verleden van Tom vervlochten is met het verleden van Sita.
‘Jezus’,
fluistert hij. ‘Dat had je tegen me moeten zeggen.’ ‘Ik weet het’, bekent ze
zachtjes. Tom voelt een diepe woede opkomen, maar weet ook dat verwijten niets
uithalen. ‘Jouw geheimen, mijn geheimen’, zegt ze.
Ze
worden beiden op een nieuwe en erg nare zaak gezet. Tijdens de Berlinale, een
jaarlijks terugkerend filmfestival in Berlijn, wordt er aan de genodigden een vermeende
snuff movie vertoond waarin een jonge vrouw de dood vindt. Een jonge vrouw waarin
men later de dochter herkent van de burgemeester en die tevens in de zaal
aanwezig was. Bovendien worden de toeschouwers toegesproken door de moordenaar
op de film, en de akelige boodschap hakt er bij een aantal aanwezigen flink in.
Alles lijkt te maken te hebben met het cijfer 19. Maar is de snuff movie een
goede acteerprestatie van de dochter of zijn de schokkende beelden echt?
Kamer
19 is een gelijkwaardige opvolger van Sleutel 17. En ook dit keer moet ik er
goed mijn aandacht bijhouden want ook nu zit het verhaal niet al te makkelijk
in elkaar. Ook dit keer vind ik het trouwens naar het einde toe weer wat
onwerkelijk worden, maar nou hoeft een verhaal voor mij ook niet altijd heel
realistisch te zijn. Toch had ik misschien daar wel een beetje meer op gehoopt.
Hoe
dan ook, het is spannend. De actiescènes zijn beeldend omschreven en de
hoofdpersonages van Tom en Sita worden in dit deel nog verder uitgediept. Ook de
zoektocht naar het verdwenen zusje van Tom Babylon gaat nog altijd door, en dat
is leuk. Dat is ook het leuke van een opvolgend boek, trilogie of reeks,
sommige kleine losse eindjes gaan in een volgend boek weer verder en bovendien
hoef je niet alle karaktertrekjes van de hoofdpersonages in één boek te gieten.
Marc
Raabe heeft een plezierige schrijfstijl die zowel beeldend als boeiend is. Hij
heeft ook nu weer een spannend verhaal gecreëerd, en ook nu wordt er weer
geregeld gesprongen in tijd via flashbacks en herinneringen. De verhaallijn is zoals
al eerder gezegd vrij complex en in dit deel bovendien ook politiek getint. Het
verreist wel dat je goed gefocust blijft, maar zelf ging ik als langzame lezer
toch als een speer door het boek heen.
Ik
heb ook dit deel weer met plezier gelezen. Het vorige deel gaf ik 4 Kraaien, en
eerlijk gezegd zou ik deze misschien iets lager willen beoordelen, niet omdat
het minder was maar omdat ik er net iets meer van had verwacht, juist omdat het
een 2e deel is. Maar omdat de verschillen minimaal zijn en ik het zeker
meer waard vind dat 3,5 Kraaien rond ik het toch af op 4, maar wel met de
kanttekening dat ik in deel 3 wel een daverend einde verwacht. Dat gaat ook
vast goedkomen, deel 2 sluit al af met een klein cliff-hangertje dat mij
nieuwsgierig heeft gemaakt.
Ik
geef het 4 wat dunnere Kraaien.
Karin K.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten