Loes is 2 jaar getrouwd met Eric en heeft 2 stiefzonen. Eric en zijn zonen waren gewend dat alles voor hen thuis werd gedaan en dit begint Loes een beetje tegen te staan en met de deadline voor het opleveren van haar thriller in zicht besluit ze er even tussenuit te gaan. Ze boekt een groepsreis naar Oeganda. In Oeganda ziet Loes ‘s nachts vanuit het badkamerraam stropers die bezig zijn met het ivoor dat zij op een gruwelijke wijze buit hebben gemaakt. Helaas voor Loes is ze gezien door de stropers en voordat ze het weet bevindt de groep zich in een eigen thriller.
De personages zijn door Ellen De
Vriend goed uitgewerkt.
Loes haar personage maakt tijdens
het verhaal een goede ontwikkeling door. Loes oogt in het begin angstig maar
nadat haar kamergenoot niet terugkomt van een interview wordt ze strijdlustig
en weet haar medereisgenoten over te halen dat ze actie moeten ondernemen. Maar
ook wanneer ze bijna oog in oog met een stroper staat weet ze haar angst te
verbergen.
Ellen De Vriend heeft een fijne
schrijfstijl dat vlot wegleest.
Het boeiende verhaal zit goed in
elkaar met verschillende spannende verhaallijnen die op het einde goed samen
komen. Wel vind ik het verhaal op enig moment voorspelbaar maar aan het einde weet
de auteur toch aan een veronderstelling een andere draai te geven.
Ellen heeft in haar dankwoord van
Ivoorroute geschreven dat helaas de cijfers over de ivoorsmokkel actueel zijn.
Vreselijk dat nog steeds olifanten voor hun ivoren slagtanden op een gruwelijke
wijze worden afgeslacht. Om boos maar ook verdrietig van te worden. Naast dat
Ivoorroute een goed verhaal is hoop ik dat door dit boek meer aandacht komt
voor ivoorsmokkel.
3,5 Kraaien
Jacqueline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten