Titel: Verdoemd
Auteur: Jerome
Loubry
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum:
maart 2022
Recensie door:
Tamara
Kraaien: 3
In een chique wijk in de Haïtiaanse
hoofdstad Port-au-Prince wordt voor de tweede keer in een week een vermoord
echtpaar aangetroffen. Hun verminkte lichamen liggen aan het voeteneinde van
het bed.
Alles wijst op een rituele moord. In Haïti, waar voodoo een officiële
godsdienst is, berichten de kranten dan ook al snel over een
voodooseriemoordenaar. Inspecteur Simon Bélage wil van die speculaties niets
weten. In zijn ogen is voodoo puur bijgeloof en ligt het motief van de moorden
eerder bij de kinderhandel en de corruptie die het land teisteren. Samen met
zijn partner Manus en dochter Rachelle gaat hij op onderzoek uit. Hun zoektocht
leidt naar een oud weeshuis dat de sinistere bijnaam ‘Het gelukkige graf’
draagt. Bélage duikt in het verleden van het allang gesloten weeshuis, en
ontdekt meer dan hem lief is. Wat heeft zich al die jaren geleden tussen deze
muren afgespeeld? En hoeveel mensen zullen daar nu nog de prijs voor moeten
betalen?
“Bij de man
was de tong uitgerukt en in een van zijn handpalmen gelegd, in de andere hand
lag zijn afgesneden penis.”
Een boek over
voodoo, duistere krachten en de krochten van de hel (weeshuis). Hét boek voor
mij!
Het verhaal
splitst zich in diverse tijdlijnen. Haïti, Parijs, een paar voor een aardbeving
en 1984. Alle tijdlijnen hebben met elkaar te maken, maar ik vond ze niet heel
lekker in elkaar overlopen. Het ene moment sta je over een lijk gebogen en het
volgende moment zit je in een vrachtwagen met 6 kinderen.
Van mij had voodoo ook iets meer op de voorgrond gemogen. Het werd wel benoemd
maar echt echt echt écht voodoo…. Nee, dat heb ik niet gelezen.
Wel vond ik
het ontstaan van de 6 wel erg mooi omschreven (al was de situatie dan niet
mooi) en ik leefde echt mee met de kinderen.
Er waren af en
toe momentjes die iets over de top geschreven waren, vooral emotionele momenten
werden iets te veel poëzie-achtig omschreven.
Ik geloof zeker
dat dit boek goed weergeeft hoe de situatie is in Haïti en hoe schrijnend het
leven daar is, voor zowel volwassenen als voor kinderen. Ik denk ook zeker dat
er genoeg weeshuizen zijn zoals het Gelukkige graf.
Ik vond dit
geen verkeerd boek, maar ik kon het ook geen hoogstandje vinden, helaas.
Daarvoor vond ik dat de personages, behalve de 6, wat vlak.
Spanning: 3
Originaliteit:
4
Psychologische
ontwikkeling personages: 3
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3
Plot: 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten